Weg van de Meltemi en start rondje Peloponesos

Zaterdag 5 september                  Petries, gemeente Agio Marine op eiland Evia

Vandaag hebben we een kalme dag met wat lezen, wandelen en boodschappen doen. Ik bestudeer de weerkaarten en de reisopties die daar uit te halen zijn.
’s Avonds begint op de brede kade 50 meter achter ons een groot Grieks bruiloftsfeest met een buffet, vuurwerk en een traditioneel Griekse band. Aanvankelijk is dat leuk om naar te luisteren en te kijken. Hand in hand dansen, dicht tegen elkaar zitten en hard meezingen, echt coronavrij (NOT). Gaandeweg, ook als we willen slapen, merken we dat de harde live muziek maar blijft doorgaan.

Zondag 6 september                     Petries

Pas om 07.00 uur deze ochtend (!!) verloopt blijkbaar het contract met deze muziekband, en druipen de laatste bruiloftsgasten af. Het resultaat voor ons is een slechte nachtrust en dat de Griekse klanken nog dagen in onze hoofden blijft hangen.

De komende dagen staat de Noordelijke Meltemi al flink te blazen, met over 3 dagen, aanstaande woensdag dus een soort perfect storm in de hele regio. En dat kan dan zomaar nog 2 weken duren. Wij nemen ons voor deze streek snel te verlaten richting een - qua wind - rustiger regio. Dat betekent wel lange stukken en ’s nachts varen als de wind iets kalmer is. De cycladen eilanden die we nog wilden bezoeken moeten we dit keer overslaan.

Vertrek is om 18.00 uur. Het van lagerwal wegvaren zonder boegschroef doen we met één lijn vanaf de kant (midden boot) naar de achterzijde van de boot . Ik geef flink gas in zijn achteruit, de boot komt vóór los, ik vaar vooruit weg, Maria laat de lijn slippen en haalt deze in.
De wind is gezakt naar een 6 bft, maar er staat nog een golfslag die hoort bij een 8. Wat in de kajuit niet goed is opgeruimd valt op de grond.  Ik veeg de scherven van kapotte borden in combinatie met vers gesneden tomaten op. In het donker genieten we van de nieuwe maan die opkomt, en een prachtige sterrenhemel. De hoofdlampjes gaan op, ook in de kuip klikken de veiligheidslijnen vast. Met ruime wind varen we door de relatief nauwe zeestraat tussen de eilanden Andros en Levia, met extra wind en ruwere zee. We lopen er met een stroom mee even boven de 10 knopen. Op de AIS-radar is zichtbaar dat er hier vrachtverkeer is. Het lijkt daardoor op een oversteek van het Engelse kanaal, maar dan met de thermostaat op 25 graden. We moeten een keuze maken waar we straks aankomen en ankeren. Omdat het tegen de ochtend in de hele streek weer harder gaat waaien gaan we naar het eiland Kea, waar we al om 04.00 kunnen zijn.

Maandag 7 september                 Nisos Kea,  Hydra - stad

Ook met een navigatietablet in de hand valt het niet mee ’s nachts de goede ankerplek te vinden. We komen (te) dicht in de buurt van een oude betonnen pier, die pas door ons eigen zalinglicht zichtbaar wordt. We vinden onze weg tussen de onverlichte schepen. Een biertje op de goede afloop en de wekker gaat op 10.00 uur.
Het anker wordt gelicht om 12.00 uur. Eerst spelevaren in de grote baai langs het dorp, zodat we later kunnen zeggen dat we echt dit eiland Kea hebben bezocht. Met één rif in het grootzeil gaat het dan richting eiland Hydra, circa 50 nm verderop, waar we - hoop ik - nog net bij daglicht aankomen. De genua is aanvankelijk nog half ingerold. Maar het zeilersbloed borrelt en de hele 50 vierkante meter schuift naar buiten. Ik neem het van die arme stuurautomaat over. 4 uur lang varen we ruime wind met 9 knoop snelheid, een van de mooiste stukjes zeilen met de Iskra tot nu toe! Daarna zakt de wind en moeten we het laatste stuk de motor bijzetten. 
Hydra, een briljant dorp, kennen we nog van vorig jaar. Het is er nu tjokvol, maar wij weten dat er dubbel mag worden geparkeerd. Voor het voldoen van het havengeld krijgen we hulp van de jonge buurman die kans ziet over andere schepen op de kant te komen.

Dinsdag 8 september                    Porto Chéli

Uitslapen is er hier in Hydra niet bij. Precies om 07.00 begint een carillon te beieren dat het een lieve lust is. Dat gaat zolang door dat even omdraaien geen zin heeft. OK, we staan op!

We kiezen voor de ons bekende veilige haven Porto Cheli om de ‘winderige woensdag’ af te wachten. Deze haven ligt  op de grens tussen kalm en heftig. Even verderop, waar we vandaan komen staat morgen 9 beaufort.  
In mijn blog van vorig jaar staat al vermeld dat ons geliefde koningspaar hier een optrekje heeft. Bij het langsvaren meende ik aan zijn peperdure steiger de al even prijzige speedboot te ontwaren. Jammer dat hun vakantie er weer op zit. Even aanleggen voor een kopje thee bij de majesteit zit er niet in.
De buurman, een mega-motorboot onder Engelse vlag, zet doodleuk de hele middag zijn motor aan om stroom te draaien. Ik maak bezwaar, hetgeen nauwelijks helpt. Met twee buren vorm ik een committee dat nog eens langs gaat. De volgende dag wordt de draaitijd ingekort.

Woensdag 9 september              Porto Chéli

De harde zijwind drukt tegen de boot en vraagt veel van het anker. Maar met extra zijlijnen blijven we op onze plek. Van de enorme motorboot naast ons begint daarentegen het anker te krabben. Hij moet opnieuw ankeren en aanleggen. Een mooi spektakel. Uiteraard helpen we hem.

De tochtplanning is verder langs de oostkust van Peloponessos naar beneden varen vanaf het meest noordelijke stadje Navplion. Daarna gaan we langs de andere kant weer ‘omhoog’, terug naar het gebied van de ionische eilanden en onze ‘thuishaven’ Preveza. Dit ronden van Peloponesos, geel op de coronakaart, komt dus goed uit. De Griekse eilanden die nu oranje kleuren proberen we te vermijden. Maar, als het nautisch gezien nodig is, varen we gewoon een eilandhaven binnen. De discotheken laten we dan voor deze keer links liggen.

Donderdag 10 september           Astrous (Paralio Astros)

De wind is rustig en we steken over naar het fraaie Astrous (Astros). De sfeer is hier zo goed dat je hier langer zouden willen blijven.
Het zeilseizoen loopt duidelijk af. Ook deze haven maar enkele schepen. Het toerisme is ook hier zeer gering. Erg sneu voor alle horeca en kleinbedrijf.
Boven het dorp staat een trots Kasteel dat we bezoeken. De toegang - in deze tijden - is gratis. De wandeling met fraai uitzicht is de moeite waard.

Vrijdag 11 september                   Navplion

In een mooi kruisrak gaat de ISKRA op Navplion af. Deze plaats komt op nummer 3 van onze Griekse ranglijst, na Athene en Corfu. Een deels 18e eeuws oud centrum en middeleeuwse kastelen. De kers op de slagroom is een Venetiaans citadel hoog op de berg, dat ’s avonds romantisch verlicht is. We kijken vertwijfeld omhoog en besluiten het beklimmen van de 1000 treden naar de citadel aan mensen met jongere benen over te laten. Een beetje lui worden we wel.

Zaterdag 12 september                               Tyros

13 mijl zuidelijker ligt Tyros. Een slaperig vriendelijk vissersdorpje. We maken een goede wandeling door het achterland met vele boomgaarden die vooral citrusvruchten dragen.

Zondag 13 september                  Leonideon plaka

Op een foto in de pilot met de havenbeschrijvingen, liggen aan de lange pier 50 schepen. Nu is er maar één jacht. Ruimte genoeg, maar het nadeel is dat er niemand helpt. De truc is dan dat Maria op tijd het anker strak zet en ik de boot met een beetje achteruit met stootwillen tegen de kant houdt, met een landvast van boord stap, het snel door het oog haal en terugspring. Helaas, ik merk te laat dat in deze haven een forse swell blijft staan, waardoor de beschermende fenders bengelen, niet meer goed werken en de spiegelrand de kade raakt. Tja, en krasjes doen de schipper een beetje pijn. ‘Team ISKRA’ bespreekt deze gebeurtenis bij de wandeling door de omgeving en haalt er de leerpunten uit.
We lopen langs een in deze streek beroemde taveerne, waar Margaret al 50 jaar aan het roer staat. Bij het langslopen wenkt ze en geeft ons als potentiele klanten een zakje groenten uit de moestuin. Ze kan niet bevroeden dat wij in de coronatijd in principe nog geen horeca bezoeken.