Noordkust Spanje tot Aviles, geen orka’s, wel zeilwedstijd

Za 19 aug            Laxe

We liggen in haven van Muxia. De wind is in de loop van de nacht gaan liggen en het regent niet meer. Ik ga er alleen, met fiets, op uit naar de vuurtoren. Ook hier veel Santiago wandelaars, die na bezoek aan de kapel,  met hun rugzak en wandelstok op weg gaan langs het kustpad richting Finistère.

Bij het wegvaren maak ik een inschattingsfout. De boot drijft tegen de schroef van een buitenboordmotor. Het gevolg is een flinke kras op de blauwe gelcoat en op mijn ziel.
Als we buitengaats zijn staat er nog steeds een stevige deining van de storm in de afgelopen dag. Na een aantal uren motoren hebben Maria en ik genoeg van het geklots. We schieten een Ria (natuurlijke inham) in met een redelijk beschermde baai bij het plaatsje Laxe. Het kalme water en de fraaie omgeving voelt weldadig aan.

Zo 20 en ma 21 aug        A Coruna

We komen aan in de fraaie plaats A Coruna. Onze Nederlandse buren zien er nog moe uit. Ze zijn net aangekomen van een 3-daagse oversteek uit Brest. Vader en 16 jarige zoon hebben een jaar vrij genomen voor een rondje Atlantic.
Bij de receptie is mijn pakketje met de zonnepaneel-controller nog niet aangekomen. In mijn mail zie ik dat Amazon het adres niet erkent. Ook met extra gegevens van de marina lukt het niet, en het pakketje gaat terug naar de leverancier. Gedoe!
De oude stad en het schiereiland wordt verkend met fiets en benewagen. Beide avonden dat we hier zijn genieten we van goede concerten op het stadsplein.

Di 22 en wo 23 aug         Voor anker bij A Coruna

Er is een sprankel hoop dat het pakketje nog aankomt, maar dat gaan we niet in deze marina afwachten. Aan de overkant is een prima ankerbaai waar het goed toeven is. Met wat onderhoudsklussen en een goed boek komen wij de dag wel door. We kijken naar nieuwe watersporten, waarbij jonge mensen proberen het surfboarden, met er onder een foil (een soort vleugel), onder de knie te krijgen. s’Avonds zijn we in onze baai getuige van de redding bij de rotsen met een SAR-helikopter, waarbij we er van uitgaan cq hopen dat het een oefening is.

Do 24 en vr 25 aug         Sada

Dicht in de buurt ligt de marina Sada. Het dorpje zelf is niet bijzonder, maar iets verderop is er het stadje Betanzos. Een kort stuk met de streekbus rivier opwaarts brengt ons in middeleeuwse sferen. Met tegenzin laat ik mij er door Maria een kledingwinkel binnentrekken, maar kom ik tevreden buiten met een stapel verse polo’s. Onze zomerkleding in deze subtropische omgeving gaat snel achteruit.
Als wij moe maar voldaan de steiger op lopen nodigt de havenmeester ons uit voor de clubborrel en eten met de wedstrijdzeilers. Er is een driedaagse regatta met de jachtclubs van Ferrol en A Coruna die vandaag Sada aandoet. De voertaal is vooral Spaans, maar met handen en voeten gaat de communicatie best goed. Ze begrijpen dat ons bootje best potentie heeft en de clubvoorzitter (heet hier president) vraagt ons de wedstrijd naar Ferrol mee te varen. Terug bij de boot probeer ik wijs te worden uit de Spaanstalige reglementen, met de startprocedure, de boeien en banen. In mijn telegram-app lees ik de berichten over een orka-attack, vandaag in de monding van deze Ria!! De wedstrijdzeilers halen hun schouders er over op. Ik doe dat ook maar.

Za 26 en zo 27 aug          Ferrol, deelname aan zeilwedstrijd

Vandaag de grote dag voor mijn bootje, haar eerste bijna echte wedstrijd met zo’n 20 schepen. Ik verwacht een lang kruisrak, eerst de Ria uit en een stukje de zee op. Ik ruim de bijboot op, die in de weg ligt op het voordek. Andere schepen hebben ter voorbereiding hun hele schip leeggemaakt: ankergerei op de kant, bijna lege tanks, geen keukenvoorraad etc., hetgeen weer 1000 kg scheelt. De wedstrijdschepen zijn mooi glad geschoren. Oef, ik voel me wel wat gehandicapt. De gekozen wedstrijdbaan wordt een half uur voor de  start in rap onverstaanbaar Spaans over de marifoon uitgelegd. De voorzitter ziet, als hij langs vaart, mijn lichte ontsteltenis en roept dat ik hem maar moet volgen. Geen goed voorstel gezien zijn type boot, een Hanse van 11 meter. Omdat ik buiten mededinging deelneem maak ik een conservatieve start en vaar net achter de laatste boot over de lijn. Wel goed getrimd op volle snelheid, over bakboord en strak langs het startschip. Dat blijkt een goede inschatting, want diverse snelle schepen die dichter bij de pin-boei zijn gestart en inmiddels alweer over stuurboord liggen moeten achter me langs of overstag, waarbij de volle bemanning uit de reling gaat voor een roll-tack. Ik constateer tevreden  dat ik na 10 minuten voor in de middenmoot zit. Helaas, daarna wordt duidelijk dat ik het in mijn eentje moet afleggen tegen de vergelijkbare schepen. Vooral de tack, solo en met de stuurautomaat, gaat best sloom. Ik mis de tijd om op mijn plotter te kijken en beter het juiste moment voor overstag gaan te kiezen: precies op de layline en rekening houdend met de stroming. Daarmee verlies ik steeds wat meters. Enfin, tot de finish – waarvan de locatie voor ons tot het laatste moment niet helemaal duidelijk is - blijven de grote jongens voor en komen kleinere, maar snelle, rakkers nog best dichtbij. Het napraten met prima tapa’s en bier gaat hier in dezelfde goede sfeer als in de zeilvereniging thuis.

Vandaag start de meute voor hun laatste etappe naar A Coruna. Maria en ik blijven hier liggen om de stad Ferrol te bezichtigen. Vooral het nautisch museum, aanbevolen door collega zeilers, is fenomenaal.

Ma 28 en di 29 aug         Ria de Cedeira anker

Ria-Ferrol lijkt wat op de approach bij Dartmouth, zuidkust Engeland. Als we de marina verlaten gaan we eerst nog een uurtje voor anker naast indrukwekkende vestingen. Even met koffie genieten van de omgeving en wachten op gunstige stroom naar buiten.
We motorzeilen over een uiterst onrustige zee. Voor ons vaart een Frans jacht dat plotseling uit zijn roer lijkt te lopen en dwars uit vaart. Het lijkt een orka-attack maar we zien geen vinnen. We komen naast hem en kunnen hem melden dat zijn anker met ketting los is geraakt en waarschijnlijk in zijn geheel overboord is en over de grond sleept. Nu wordt het zijn uitdaging de boel weer binnenboord te krijgen. Wij blijven stand-by voor geestelijk ondersteuning en mogelijk assistentie. Ook wij strijken de zeilen en ik leg, gezien de rotsen die dichterbij komen, de sleeptros maar vast klaar. Na een tijdje lukt het de Franse solozeiler in de hoge golven op het voordek zijn probleem op te lossen. De duimen gaan omhoog en we hervatten elk onze reis.

We komen aan in Ria de Cedeira. Deze ankerplek ligt net buiten de zware oceaandeining in een wel heel mooie omgeving. Met de bijboot en zijn stille elektrische motor gaan we aan wal en bezoeken het dorp. 

Ik zoek verder naar de oorzaak van de niet werkende zonnepanelen en kom er achter dat de instellingen van de controller niet goed staan. Hoezee, hij functioneert weer en levert nu stroom voor de accu!

Wo 30 en do 31 aug       Carina, voor anker

De wind is gering, maar de zee is nog steeds erg ongemakkelijk. De volgende gekozen ankerplek bij het vissersdorpje Carina, achter een lange kade bij het strand, is bijna deining-vrij. Ah, wat een rust! Er ligt nog een klein jacht van een Engels stel. Ze komen langs en in ruil voor de met een speer gevangen vis krijgen ze van ons een six-pack bier.
Deze Ria gaat ver het land in en is van grote schoonheid. Helaas - ook bij hoog water - is het er te ondiep voor onze boot. Een steviger bijboot met zo’n 10 pk, om de streek te verkennen, zou nu wel leuk zijn.

Vr 1, za 2 en zo 3 sept    Viveiro

De vaartijd naar de stad Viveiro is maar 3 uur, maar met deze wind kan er eindelijk weer eens goed gezeild worden, even tot 9 knoop! Diep in deze Ria droppen we het anker naast nog enkele andere schepen, die ook kiezen voor de rust en ruimte.
Wij zijn vandaag te lui om de bijboot klaar te maken voor nadere verkenning, dus boeken we een plek in de marina. De fietsen gaan er de kant op, maar het eerste stadsbezoek is van korte duur als een fikse regenbui toeslaat.
De fietstocht gaat vandaag de bergen in met uiteindelijk een kijkje in een grot, die uitkomt bij een soort balkon met uitzicht. Tot zonsondergang maken we een verrassend mooie rit langs de rivierbedding.

Ma 4 en di 5 sept            Puerto Alumina

Wij gingen er van uit dat ankerplek Puerto Alumina een saaie tussenstop zou worden ter afwisseling van een onstuimige zee. De haven is aangelegd voor industriële doelen, maar er blijkt ook een fraai gedeelte te zijn langs grotten en stranden, met vlak ernaast een vissersgemeenschap. Hier blijven we nog een dagje liggen. Scheepsgeronk en een flinke toeter vlak naast ons verstoort de idyllische stilte. Buitengekomen vraagt de guardia civil alle scheepspapieren in een met stok aangereikt netje te deponeren. Een uurtje later worden we opgeschrikt door een snelle RIB met stoere douane beambten die eveneens de papieren willen zien. Zo kan het wel weer met de bureaucratie!  

Wo 6 t/m zat 9 sept        Ribadeo

Wat later in de middag varen we onder een 30 meter hoge brug de rivier bij de stad Ribadeo op. We besluiten te ankeren, met het idee van daaruit twee mooie dorpen aan de overkant te bezoeken met bijboot. We zien een schip van de kustwacht de marina binnenvaren en veronderstellen dat we dus hier mogen liggen. Als spoedig daarna een RIB om de hoek komt met drie mannen in vol rescue-ornaat (helmen ed) en recht op ons afvaart, vermoed ik dat ze niet op de thee komen. Of we ergens anders willen gaan liggen, want hier komt morgen een vrachtschip voorbij. Enfin, het is nog half tij, dus we zoeken stroomopwaarts een plek met voldoende diepte.
Volgens plan glijden we deze mooie morgen met onze 2 pk bijboot naar het middeleeuwse dorp Castropol. S’middags begint het te regenen en ik zie op de weer-app dat er een onweersbui op ons afkomt. We voelen ons hier midden op het water best kwetsbaar, dus bel ik de marina voor een plekje. Ze geven aan pas overmorgen weer bezoekers te ontvangen. Vanavond en morgen is alles dicht wegens een plaatselijk feest ter ere van een schutspatroon. Het is flink soebatten om er nu nog binnen te mogen komen. Als ik beloof er over een kwartier te zijn kan het. In de stromende regen gaat het anker op. Het is nu op slag van laag water en het is te hopen dat in het ondiepe deel van de rivier nog voldoende water staat. Twee keer lopen we vast, maar we halen het. Wachtend onder de paraplu staat op de steiger een lieve jongedame voor ons klaar met de sleutel van de marina-gate. Wij wensen haar nog een fijn festijn toe en even daarna barst het onweer in alle hevigheid los. Middennacht wordt naast ons, in de regen, een vuurwerk afgestoken, hetgeen we van onder de buiskap kunnen aanschouwen.
Tussen de onweersbuien door bezoeken we deze mooie stad en een nabij gelegen bergdorp. Na een avondwandeling maken we een uitstekend concert mee van de Spaanse groep Budino, een soort symfonische rock met ook traditionele instrumenten als doedelzak en fluit.

zo 10 en ma 11 sept       Luarca

Het aanleggen bij het stadje Luarca is een onderneming. Op een afstand van de kant liggen meerboeien. Bij de hoge kade moet een lijn worden vastgemaakt aan ringen die met het tij ‘mee drijven’. Aanvankelijk zijn onze lijnen (en armen) te kort. Met de hulp van onze mooring-pikhaak lukt het vast te maken. Later zie ik gelukkig ook andere schepen worstelen. Als we met onze rubberboot de oude vissershaven invaren worden we verrast door de pittoreske aanblik van Luarca. 
Net voordat we losgooien, de bijboot ligt al opgeruimd op de voorplecht, worden we van de kade door de politie gevraagd nog even met onze papieren langs te komen. Ik mompel in het Nederlands ‘dat jullie dienders hier maar langs moeten komen zwemmen’. Maar de Deense buurvrouw komt al langs roeien en biedt aan in te stappen.

Di 12 sept           Cudillero

De zee is relatief kalm en ik neem onderweg de tijd om nog eens te zoeken naar de lekkage die alleen tijdens het draaien van de motor ontstaat. Na elke tocht moet een liter water uit de motorbilg worden gesopt. Het is zoet water, maar komt niet van de douche. Ik ga verder zoeken bij de boiler die op deze boot ver weg is verstopt. Ons bed moet leeg en de lattenbodem en planken worden losgeschroefd. Ja hoor, bij de uitgaande leiding drupt het door de druk van warm water. Ik doe een poging, maar het lukt me nu niet op volle zee, en met alle andere in de weg zittende leidingen, de boosdoener vaster te zetten. Belangrijk is te weten wat het probleem is. Onderweg hebben we videocontact met Nicolette en Leon, met een tevreden en vrolijke Evelien op schoot.    
Met half tij is er voldoende water voor aankomst in de haven van Cudillero. Toch is het spannend binnenvaren tussen de scherpe rotsen en de ondiepe entree. Die ene aanmeerplek in deze marina is voor ons! Er is hier niemand, maar de poort is open en we kunnen gaan passagieren. Het dorp Cudillero blijkt een van de mooiste in deze streek Asturias. Het doet denken aan het beroemde Portofino in Italië, waar we vorig jaar langs voeren. Onze conditie en knieën worden in deze straatjes zwaar op de proef gesteld.

wo 13 en do 14 sept       Aviles

Morgen staat er een harde oostenwind, dus we willen niet nog een dag in Cudillero blijven. Bovendien komt ook in deze marina de deining ver naar binnen. We hebben slecht geslapen met het geruk aan de touwen.
Het is mooi aan de wind zeilen naar de stad Aviles. Vanaf de monding varen we een half uur een kanaal op, met langs de kade grote zeeschepen, tot we bij een uiterst beschutte jachthaven aankomen. We worden vriendelijk door twee jongedames ontvangen.

Gezien het feit dat we nog maar 100 mijl van Santander zijn, waar de boot 10 oktober voor de winter op de kant gaat, blijven we hier meerdere dagen. We gaan ons vermaken, want Aviles is een fraaie oude stad en naast ons is een treinstation voor een tocht in de Spaanse binnenlanden door het Cantabrisch gebergte.

Wederom iedereen grote dank voor de leuke reacties op het blog. Nieuw daarbij is het gebruik van kunstmatige intelligentie. Geweldig.