Langs de Algarve, door orka-gebied

Wo 14 juni          Marbella

Om 9.00 uur komt de volvo-monteur met de door mij gevraagde nieuwe brandstoffilters. Hij bevestigt mijn vermoeden dat het grof filter nooit goed geïnstalleerd is. Mogelijk een afdichtingsring ondersteboven? Jammer dat de communicatie tussen mij en deze best vriendelijke Spanjaard te beperkt is voor verdere details. Nu eerst maar weer eens proefdraaien. De motor ronkt zoals het hoort en we hopen dat dat zo blijft. Het verdere onderzoek waarvoor de monteur een extra slang en een kannetje diesel had meegenomen lijkt niet nodig. We maken los en geven gas richting Marbella. Met een stevige wind pal tegen moet de motor een paar uur flink werken, zodat we al weer wat meer vertrouwen hebben in ons ijzeren zeil, als we in de volgende haven binnenvaren.
Marbella is toeristisch, maar heeft ook een heerlijke historische wijk met mooie straatjes. 

do 15 vr 16  en zo 17 juni             Gibraltar

Het kan in deze streek best waaien, maar vandaag is er weinig wind, zodat de hele weg naar Gibraltar op de motor gaat. Hij doet het naar behoren! Bij het ronden van de Engelse rots schrik ik van een marifoonbericht, waar een zeiljacht gevraagd wordt onmiddellijk de territoriale wateren te verlaten. De Iskra krijgt geen bericht dus wij stomen ongegeneerd door. In de baai bij Gibraltar slalomt de Iskra tussen de geankerde vrachtschepen door. Als we (het verlengde van) de startbaan over willen steken, vragen we - gezien onze masthoogte van 20 meter - aan port control toestemming te passeren. Meteen daarna draaien we de marina bij de Spaanse stad La Linea binnen. De stad is eenvoudig en lijkt ons vooral de woonplaats voor werknemers in de middenstand en horeca van Gibraltar.   

Al vroeg fietsen we met paspoorten in de knuistjes langs de douane, over de landingsbaan, naar de beroemde rots. Omdat wij enkele jaren geleden hier al eens waren en toen hooggelegen toeristische highlights zagen, concentreren we ons nu op de verkenning van de beneden wereld: een modern marina complex, een leuk oud stadje en verderop het schiereiland antieke - deels hergebruikte - havengebouwen. De lunch met Britse fish&chips smaakt ons goed. De verleiding is te groot om niet toch nog eens met de kabelbaan naar de top te gaan voor het magnifieke uitzicht.
Aan het eind van deze dag vertrekken we uit de marina en brengen de nacht in de naastliggende baai door, achter het anker. Dit met het oog op een vroege start morgenochtend. De ondergaande zon levert een perfect plaatje op.

zo 18 juni            Barbate

De komende twee reisdagen hebben we te maken met forse stroming met verschillende componenten. Een vast deel gaat richting middellandse zee en een variabel deel is het getij met 6 uur op en 6 uur af. Met een stromingskaart valt te berekenen dat we om 6.00 uur moeten vertrekken. In het donker steken we de drukke baai over, blij met een goed werkende AIS en marifoon. Het is 7.00 uur, de zon komt op en we varen nu dicht langs de kust op de aanbevolen max 20 meter dieptelijn. Vanaf hier kunnen we de ‘naugthy’ orka’s tegenkomen.
Voor het ronden van kaap Tarifa gelden enkele waarschuwingen in de pilot. Afgezien dat het hier tot gisteren snoeihard waait met nu nog een forse golfslag, moeten we juist hier rond een groot gebied met vissersfuiken varen, dat tot ver in de diepe wateren steekt. Op hoop van zegen. Eenzelfde probleem ligt nog verderop. Maar ook hier gelukkig geen spoor van orka’s. Als we na 30 mijl de haven van Barbate binnenvaren zie ik op de kant meerdere schepen staan zonder roerblad. Een veeg teken. Bij de ingang van de marina krijg ik een lichte hartverzakking. Er ligt een drijvend ponton overdwars die ik niet heb gezien. Dat ligt daar om drijvend vuil buiten te houden. Omdat ik kijk waar de boot moet worden aangelegd zie ik hem pas als we er vlak langs varen. Maria zag hem wel maar dacht haar schipper wel alles zou zien. Alles?
Deze marina ligt in ‘the middle of nowhere’, dus hebben we weinig fiducie in de fietstocht die we gaan maken. Toch komen we terecht in een alleraardigst dorpje met een oud visserijgebied langs een getijderivier.

ma 19 en 20 juni              Cadiz

Ons uitvaren gaat tegelijk met dozijnen bootjes met visserijmedewerkers, die door sleepboten naar de even buiten de haven gelegen fishfarm worden getrokken. Richting Cadiz is er nog een visgebied waar op de telegram groep een discussie over is of die langs het strand kan worden gerond. Ik kies ervoor buitenom te gaan. Op de kaart heeft onze boot daar een meter diepte-speling, maar door de mogelijke branding zou onze kiel op de bodem kunnen slaan. Wederom laten de orka’s zich gelukkig niet zien. Ze zijn er wel, maar zwemmen enkele mijlen verder in de wat diepere delen van de zee.
Voordat we bij de marina van Cadiz zijn, moeten we met een grote boog om de stad varen. De skyline ziet er al veelbelovend uit. Ai, de fok zit bij het inrollen muurvast. We laten hem helemaal zakken. Dat probleem zoeken we later uit.
Onze campervrienden staan op het punt terug te gaan naar Nederland, maar zijn in de buurt voor een afscheidsborrel in de kuip en een etentje aan de boulevard. Erik, met zijn technische achtergrond en stevige grip in de handen, is een grote hulp bij het oplossen van de rolfok-issues.
Vandaag is de bezichtiging van Cadiz, een prima stad met een fraai historisch deel.

wo 21 juni           rivier Guadalquivir, Bonanza  Anker

Op de kaart zie ik een nabij gelegen rivier midden in een natuurgebied waar we willen ankeren. Bij het binnenvaren valt het vermogen van de motor weer even weg. Hmmm….
Het uitzicht hier is op een soort oerbos, maar voor een landing met de bijboot staat er teveel stroming en wind.

Do 22 en 23 juni              Mazagon

Al snel kunnen de zeilen op en draait de wind zo dat we mooi aan de wind op ons doel afstomen. Het idee is zo nog even vol tuig door te gaan, de rivier op, maar dicht bij worden we door port control gevraagd te wachten tot een groot zeeschip de monding heeft gepasseerd.
Het dorp Mazagon zelf is niet bijzonder, maar vandaag nemen we de bus naar het relatief onbekende maar leuke Andalusische stadje Huelva.

za 24 juni            Portugal! Rio Guadiana, Santo Antonio

Bij laag water varen we de rivier op, die de grens vormt tussen Spanje en Portugal. De golfslag is rustig, dus de ondiepe drempel kan goed worden genomen. De keuze voor de marina aan Portugese kant. Een nadeel daar is het onder stroming aanleggen. Ik gok op mijn ervaring in de Britse getijde rivieren. Die blijkt wat roestig. De Salona heeft tov de oude Sigma bijna geen schroef-effect en ik ben blij dat er marineros langs de kant staan. Ze snappen wat ze moeten doen. Vila Real de Santo Antonio blijkt een buitengewoon leuk stadje. En de fietstocht door het rivieren-natuurgebied naar Kasteel Marim is een prettige verassing. In een dorpje verderop vallen we met de neus in de boter bij een concert van een uitstekende Portugese zanger.

zo 25 juni            inham Faro, eiland Culatra, orka avonturen! 

We staan te vroeg op want we hebben vergeten dat hier in Portugal de klok een uur achteruit staat. Met de wisseling van het tij, dus met weinig stroming, vertrekken we uit de rivier. Even kucht en hoest de motor wederom, maar dat euvel verhelp ik.

We volgen volgens het officiële orca-protocol keurig de 20 meter dieptelijn. Als we in de buurt van de fishfarm voor het eiland Culatra komen ga ik daar binnenlangs en varen we op 15 meter. Ongevaarlijk dus. Niet dus. Van een jacht enkele mijlen voor ons komt een panpan noodbericht, dat hij midden tussen de orka’s terecht is gekomen. Op de AIS zie ik dat hij precies op onze route op 15 meter vaart. Dat is wel schrikken. We moeten daar ook langs, dus gaan we wat langzamer om die beesten de tijd te geven te begrijpen dat ze op de verkeerde diepte zitten. Ze hebben het memo daarover nog niet gelezen! We verleggen onze koers naar de 5-10 meter dieptelijn, vlak langs de branding. Maria zwaait argeloos naar de golfsurfers. Op de AIS zie ik nu dat het jacht voor ons met het eerste noodbericht hard doorvaart en met de schrik vrij lijkt te komen. Als wij dichter bij het punt van die eerste panpan oproep komen, zien we een halve mijl links van ons een grote orka in vol ornaat uit het water springen. Twee jachten liggen er dichtbij. Inmiddels is de orkagroep dus net naar iets dieper water gezwommen. Een van die schepen geeft gas en lijkt te ontsnappen. De ander begint met knalvuurwerk en gaat dan achteruit varen. Dat kan overigens alleen omdat er weinig golven zijn. Er zijn ook twee rubberboten bij, die in principe niets van orka’s de duchten hebben, waarschijnlijk om de beesten af te leiden. Er zijn van deze schepen geen oproepen op de marifoon, dus ik denk dat hun maatregelen gewerkt hebben.

Intussen sneaken wij met een gevoel van opluchting de Faro-delta in. Een mijl landinwaarts ankeren we. Met een biertje in de hand horen we op de marifoon een groot 57 voet zeiljacht een noodoproep doen. De groep orka’s heeft hem aangevallen en in no time is zijn roer stuk geramd. Hij blijkt geen AIS te hebben en heeft niet gezien dat hij recht op het gebied af ging waar eerder schepen zijn aangepakt. Intussen zie ik op onze AIS een catamaran recht op de crimescene afvaren. Die luistert kennelijk maar half naar zijn marifoon en heeft de coördinaten die de 57ft doorgaf niet in zijn plotter gezet en weet ook niet dat er al een reddingsteam onderweg is. Als de catamaran langs de 57ft vaart vraagt het of ze het schip is dat een probleem heeft. “Yes we are rudderless. But the orca’s are now swimming towards you”. De catamaran vraagt over de marifoon nog of de 57ft hulp nodig heeft of in de buurt moeten blijven. Zo hoort het volgens het zeerecht, maar het is nu zinloos, want even later beginnen de orka’s met deze catamaran te f*cken. Hij raakt snel daarna een roer kwijt, maar blijkt zich te kunnen redden met zijn twee motoren.
De 57ft zien we even later binnengebracht worden door een klein slepertje. Op onze telegram groepsapp lees ik verdere details, met daarbij de constatering dat de orkagroep verder zwemt richting Albufeira. Genoeg sensatie voor deze dag.

Ma 26, di 27 en wo 28 juni          Vilamoura

De neiging om nog een dag op deze goddelijke plek voor anker te liggen moeten we laten gaan. We hebben vorige week een afspraak gemaakt met de 4e monteur die een poging mag wagen ons motor-issue op te lossen. Die verliest nog steeds af en toe zijn power en dat kunnen we niet hebben als ik full speed een keer moet ontsnappen aan enkele boze Free Willy’s. De eerste dag hier in Vilamoura is de monteur niet te bereiken. Enfin, vandaag dinsdag komt er iemand langs die belooft morgen, woensdagochtend ons uit de brand te helpen. We zijn weer aan de goden overgeleverd.
Vilamoura is overdag een toeristisch dorp rond een grote marina. ’s Avonds is het langs de kade een luidruchtige kermis Niet helemaal ons kopje thee. Als troost eten we bij de Thai.
Pas in de middag horen we dat de monteur vandaag helaas toch geen tijd heeft. Grrr.
Om de tijd te doden volgen we groepjes mast-riggers op de schepen rondom ons. Mooi verschil tussen de professionelen die zonder te spreken hun werk doen en een groep die constant tegen elkaar staat te roepen.

Do 29 juni           Albufeira            

Hoera, om 10.00 uur verschijnt mister Conde voor onze motor. Zijn inspectie duurt twee uur en hij vernieuwt een essentiële brandstofkabel. Het proefdraaien gaat goed. We schudden handen en maken ons klaar voor vertrek naar Albufeira dat op 1,5 uur afstand ligt. De pruttel doet het uitstekend, maar het juichen stellen we nog even uit.
Albufeira hebben wij 5 jaar geleden al eens gezien bij een Algarve-uitje met onze Nicolette. De inloop naar de binnenhaven met aan weerszijden heuvels is fraai. De oude stad is de moeite van een lange wandeling op deze hete dag zeker waard.

Vrijdag 30 juni   Lagos   

Gezien een gunstige wind-mogelijkheid is het verstandig as zondag al naar het noorden te varen. Een dagje te lang hier blijven liggen kan zomaar een week wachten op betere wind betekenen. Helaas moeten we daardoor Portimao overslaan. We varen door naar de voor ons laatste grote plaats van de Algarve, Lagos. De kust hier is beroemd voor zijn grotten. Het stikt hier van de rondvaartschepen, toeristenbootjes en kanogroepjes. Op kleine afstand nemen we het gekrioel waar. Bij de binnenvaart in Lagos, langs een soort kanaal, worden we verwelkomd door een leuk kasteeltje. Wat een leuke stad is dit! Pittoreske straatjes, goede muziek. Genieten.

Za 1 juli Sagres

Er moet eerst voedsel gebunkerd worden, want de komende tijd gaat er veel geankerd worden. Na het betalen van de redelijk dure haven, opent zich voor onze boot de brug en gaat de tocht verder richting de zuidwestpunt van Portugal. Ook nu is de rotsige kust, met gaten en kieren, magnifiek.
Het waait al stevig door als in de fraaie baai bij Sagres het anker naar beneden ratelt. Ik sta even voor een raadsel, omdat onze boot bij het zwieren snel te dichtbij het enige andere schip komt. Hij lijkt niet ‘mee te zwieren’. Dan zie ik op de kaart dat onze buurman op het enige ondiep stukje ligt op een korte ketting. Wij liggen daarentegen in 10 meter met 50 meter ketting. Enfin, we verleggen de boot een stuk verder.

Morgenvroeg ronden we beroemde Cabo de Sao Vicente en zal eind van de dag het anker vallen in de haven van Sines. Onderweg houden we ons aan de regel in redelijk ondiep water te varen. Van sommige orka-pods weten we ongeveer waar ze uithangen, maar zeker niet van allemaal. Er is een groepje dat min of meer met ons meezwemt naar het noorden.