Noordwaarts tot Porto

Zo 2 t/m wo 5 juli            Sines

Nog wat slaperig heffen we het anker. Het is 6.00 uur hier in de baai bij het dorp Sagres. Er maken nog twee schepen los. Ik laat ze voor gaan, zodat te zien is hoe ze de Cabo de Sao Vicente gaan ronden. In het grootzeil gaan 2 riffen als steunzeil. Eerder dan verwacht zie ik het eerste schip in de enorme Atlantische deining duiken. Als we langs de zuidpunt varen nemen we de enorme golven waar, die zich tot ongekende hoogte te pletter slaan op de rotsen. De motor stampt met tegenwind en tegenstroom op ruim 2000 toeren. Er hangt een sinistere waas langs de kust door opspattend water. Enkele mijlen noordelijker zakt de wind en gaat het rif uit het grootzeil. We liggen iets rustiger. Zooo… dus dit is de grote boze oceaan. De branding langs de kant is indrukwekkend en we houden er goede afstand van. Het lukt zo niet op de 20 meterlijn te blijven, maar de orka’s laten zich vandaag niet zien. Hopen we. Het is de hele weg slalommen rond de slecht zichtbare vis-boeien.    
Na 60 mijl motorzeilen blijkt de aanloop van de grote haven Sines best lastig. We gaan met ondergaande zon in ons gezicht op een verkeerd havendeel af. Pas vrij laat zie ik dat er een nieuw stuk pier wordt gebouwd die niet op de kaart staat. Een snelle draai om de gele boeien en we liggen weer on track. In de kleine baai van Sines moet er geankerd worden, want de plaatselijke jachthaven is er in groot onderhoud en wil geen passanten op hun krakkemikkige steigers.

Na opruiming van het zeilgerei gaat zoals altijd het luik van de motor open voor inspectie. Ik krijg een hartverzakking bij het zien van een plas zwarte olie in de bilge. Dit lijkt een serieus probleem. Ik zie voor nu geen acute lekkage meer dus gaan we morgen bij daglicht opruimen en oplossen. Ik maak me zorgen dat het lang kan duren voordat de motor weer draait en daarmee de accu niet wordt opgeladen. Met een lege accu werkt de koelkast niet en gaan mijn gekoelde medicijnen naar de ratsekidee. Met die gedachte probeer ik in slaap te komen….
De marina hier is niet te vermurwen een nood-ligplaats aan te bieden. Een eventuele monteur zou dus per bootje moeten komen. Maar eerst zelf aan de slag. Met een oliepompje zuigen we de gelekte vettigheid op. Bij het schoonmaken vindt ik een vaag piefje op de bodem. Waar komt dat vanaf? Naast de oliepeilstok tref ik een open buisje aan, met een mij onbekende functie. Na enig jutteren past het piefje hierop. De gevonden olie moet hier dus in laatste dagtocht uit geprutteld zijn. De pief zit nu vast met een klem. De olie wordt aangevuld, proefdraaien en ….  alles blijft schoon. Job done! Het zal nog wel even duren, met tussendoor veel motor-inspecties, voor ik weer echt vertrouwen in onze Volvo penta heb,

Met de bijboot bezoeken we de omgeving en vanuit de kuip genieten we van het uitzicht op het historische dorpje met kasteel.

Do 6 en vr 7 juli                Sesimbra

Ik zie dat andere zeilschepen meer risico  nemen, maar wij volgen zoveel mogelijk de ondiepere kustlijn en maken daarmee een flinke omweg. Bij de marina van Sesimbra boffen we er terecht te kunnen. In de beschrijvingen staat dat er nauwelijks plek is voor passanten.
Gezien de afstand naar het dorp en onze hekel aan lange wandelingen gaan de fietsen op de kant. We lezen dat het vroegere koningshuis van Portugal graag in dit stadje resideerde. En dat kunnen we ons voorstellen. De sfeer is helemaal compleet bij een openluchtconcert met traditionele fado, en later op de avond nog een prima rockband op het dak van de vesting. Sprookjesachtig.

za 8, zo 9, ma 10 juli       Oeiras en Lissabon

Richting Lissabon varend komt er een pod dolfijnen langs. Voor de boeg zwemmend lijkt het of ze ons aankijken. Was dat een knipoog? Zie de video!
We bezoeken vandaag een prima marina in de monding van de Taag. Bij aankomst verkijk ik me even op de felheid van de stroming. De motor draait op volle toeren om bij de opening te komen, terwijl de zeilen worden weggenomen. Bij het binnenlopen moet de tor snel weer langzamer om niet voorbij de aankomststeiger te schieten.
De eerste dag bezoeken we het dorp Oeiras dat een fraaie paleis-tuin rijk is. Maar uiteraard is de stad Lissabon de hoofdattractie. 20 minuten met de trein. We zijn hier ooit geweest, maar genieten fietsend en wandelend opnieuw van de heerlijke historisch sfeer.
Ik mag weer de loodgieter zijn, want het scheepstoilet is verstopt. Alles gaat uit elkaar, leidingen worden geragd en gaan in de azijn.  
De marina heeft de aardige gewoonte ’s morgens vroeg een paar verse broodjes in de kuip te zetten. Met het forse havengeld betalen we die eigenlijk zelf, maar toch ….

Di 11, wo 12 en do 13 juli            Cascais

Toen we hier 10 jaar geleden al eens waren kon ik niet bevroeden dat we nu op eigen kiel in de marina in het chique Cascais liggen. We gebruiken alle tijd in deze prijzige ligplaats voor nadere verkenning van al het moois dat het stadje te bieden heeft.

Vandaag gaan we in de baai hiernaast eerst nog twee dagen voor anker, maar eerst wil ik nog naar het nautisch museum. Het is nog niet open, maar ik kan ongezien naar binnen en maak nog een mooi rondje.
Ankeren bij Cascais is verrukkelijk, ondanks de pittige wind. En we liggen hier buiten bereik van oceaandeining.

Vr 14 juli             Peniche

De vaartocht naar Peniche is wederom met zowel zeil als motor. We beginnen te wennen aan de oceaandeining die er altijd wel is. De slechte berichten over het haventje Peniche blijken uit te komen. Die ene steiger blijkt vol als we arriveren, zodat we aan een andere boot aanleggen. In de haven van Enkhuizen is dat geen punt, maar hier schommelt het af en toe zodanig dat ik check of de masten elkaar niet kunnen raken. De steigers liggen scheef en zijn vervallen, maar de prijs van de haven is dan ook navenant. Het dorp is een aangename verrassing. Jammer dat het kasteel niet te bezichtigen is, maar pluspunt is dat er vandaag een soort braderie is met een lokale muziekkapel en traditioneel kantklossen. Interessant …..

Za 15 t/m 20 juli              Nazare

Het is 5 uur varen naar de beroemde surfstad Nazare. Door een soort onderwater canyon die tot vlak bij het strand loopt kan hier de oceaandeining oplopen tot wel 25 meter. Die freakgolven komen dan in de winter voor. Dat biedt een van ’s werelds beste surf stekken. Het historische deel van het stadje is buitengewoon aangenaam. In de avond pakken we een lift/trein naar de upper town, waar een openlucht concert is van een Portugese beroemdheid. Prima muziek, maar slechte (lees: teveel) versterking. En op deze hoogte is het inmiddels rete koud, zodat we het geheel voortijdig moeten verlaten.
De haven bevalt ons erg goed en we besluiten er langer te blijven. Het leven hier is lezen, fietstochtjes, bootklussen en ervaringen uitwisselen met medezeilers. Vooral het thema orka’s komt dan aan de orde. Een van de klussen is de diesel-heteluchtverwarming goed aansluiten na de servicebeurt in Nederland. Als we volgend jaar weer in de noordelijke streken komen houden wij het warm in de boot! De zonnepanelen doen het niet. Ik krijg ze zelf niet werkend, dus daar moet in een van de volgende havens een slimme boot-elektricien aan te pas komen.

Bij een fietstocht komen we in het havengebied zwijnen tegen. Ze zijn erg relaxed en vriendelijk. Wij ook.
Overal in Spanje zijn hittegolven, maar hier aan de Atlantische kust is daar niets van de merken. De   temperatuur is heerlijk mild.
In deze regio zijn veel kloosters. Met de bus rijden we naar een nabij gelegen stad met een wel zeer indrukwekkend exemplaar. Hier rondlopen geeft het gevoel in het jaar 1600 te zijn. Het past goed bij de Spaanse historische romans van Falcones, die we nu aan het lezen zijn. 

Vr 21 en za 22 juli            Figuera da foz

Het weerbeeld is gunstig voor de volgende tocht: niet teveel wind en een rustige oceaandeining. De dag begint wel met dichte mist en natte miezer. Ik overweeg de radar aan te zetten, maar zachtjes aan piept de zon door en is er weer voldoende zicht. De motor kan uit en deze schipper geniet van mooi scherp aan de wind zeilen.
Als we met stroom mee binnenstomen op de rivier bij Figuera da Foz moeten we op aanwijzing van de havendienst goed ‘port to port’ houden met een uitkomend vrachtschip. Gelijk met een Vlaams stel dat naar het zuiden vaart leggen we aan. Uiteraard worden er over en weer veel prima tips uitgewisseld. Op de fiets verkennen we het aardige stadje en blijven een tijdje kijken naar een plaatselijk sprintkampioenschap roeien, een oude liefde van de schipper. Morgen willen we een dag met de trein naar Coimbra, maar is er net een staking met een ons te onzekere dienstregeling.

zo 23 juli             Baio Sao Jacinta (Aveiro)

Gezien het gunstige weerbeeld gaan we vandaag verder, richting Aveiro. Pas in de middag krijg ik telefonisch contact met de ‘marina’ van Aveiro, een mooi historisch plaatsje 5 mijl stroomopwaarts. We wisten al dat het daar bestaat uit een steiger met slechts twee passant-plaatsen. Helaas, geen plek, en soebatten helpt niet. Plan B is voor anker op een stukje water naast de rivier. Zorgvuldig navigeren we om een plaatselijke ondiepte. Er is heel weinig ankerruimte, maar we liggen. Even later komt een Engelsman die een paar meter achter ons vastloopt. Ik bereken nog maar eens de ruimte onder onze eigen kiel bij laag tij!
Het ferry-dorp hiernaast ziet er niet voldoende aantrekkelijk uit voor het lanceren van de bijboot. Ik vrees dat we daar ook net te lui voor zijn.

ma 24 t/m 26 juli             Porto

Om 8.00 uur, hoogwater, gaat de tocht weer verder. Het is zeker niet dat we haast hebben, maar in deze ankerbaai is weinig te zoeken en vandaag is er een fraaie weerssituatie. Vanaf morgen lijkt het een weekje te gieren uit het noorden en kunnen we die tijd het best gebruiken in een mooie omgeving vanuit een goede haven. 

Porto, de fraaie rivier Douro opvaren is al een feest. Met de stroom mee zijn we vlot bij de marina. Bij het ‘parkeren’ met de inmiddels aangerokken wind is het wel fijn is dat er een paar marineros ons helpen. Ze roepen daarbij dat ik mijn boegschroef moet gebruiken. Ai dat steekt, het enige gemis op deze verder goed geoutilleerde boot.
De elektricien komt aan boord voor het probleem dat de energie van de zonnepanelen niet in de accu wordt opgenomen. Na het checken van de draden vermoedt hij dat de ‘victron-controller’ niet functioneert. De levering van een nieuwe duurt hier te lang, dus bestel ik zelf en laat het aankomen in een andere, volgende marina.
We hebben vandaag nog tijd om deze oever van rivier te verkennen. Het belooft wat!
Het bezoek aan deze stad op de heuvel is vermoeiend, maar we stellen vast – uitkijkend van een terrasje - dat dit een absoluut hoogtepunt dit jaar gaat worden. We zitten inmiddels alweer op de fiets en zijn op de terugweg als Maria een weg inslaat die uiterst stijl naar beneden gaat. Ze remt, rent en valt best lelijk. Na even zitten constateren we schaafwonden en beurse plekken. Vooral de handen zijn pijnlijk.
Vandaag is voor Maria een rustdag. Ik ga er nog op uit voor deel 2 van het stadsbezoek.  

do 27 juli            Voor anker bij Leixoes   

Maria is nog niet voldoende hersteld en ik maak alleen de fietstocht langs een natuurgebied en de kust. De terugweg gaat langs de warme bakker!
We verkassen deze middag naar de zeer nabijgelegen ankerplek naast de marina Leixoes.

De planning is as zaterdag de 29e juli in de Spaanse stad Viggo aan te komen. Gezien de windvoorspelling blijven we daar een tijdje bivakkeren.