Gedoe op de cycladen

Maandag 20 mei              Olympia

We laten de boot deze ochtend nog liggen in de haven van Katakolon. Al vroeg zijn we op pad naar het oude Olympia, zo’n 30 km het land Peloponesos in. Er loopt een treintje vanuit onze haven. De sfeer in de trein is gemoedelijk, zingende schoolkinderen, voor een boer die ergens op het land meewil wordt gestopt.
In Olympia vonden 400 voor Christus de eerste olympische spelen plaats, met toen al het uitgangspunt dat de disputen tussen landen even terzijde worden geschoven.
Na dit cultureel laven stappen we aan boord, we nemen afscheid van onze Zweedse buren waarmee we naar Olympia waren, en starten de motor om gebruik te maken van een windstille middag richting Kyparissia. Dit blijkt een ongezellige plek, maar is van belang als veilige tussenstop. Onderweg zien we enkele schildpadden, grote bewegende halve bollen, zwemmen. En in de verte kruist ons een groepje dolfijnen.

Dinsdag 21 mei                 Pylos

Door naar het rustieke Pylos, gelegen in een enorme baai vol natuurschoon. We draaien om een spectaculaire rotsformatie de baai in en vinden in Pylos een mooie plek aan de stadskade. Goed en wel aangelegd staat er al een als politieman verklede havenautoriteit die ons uitlegt dat hier liggen niet de bedoeling is. ‘Ach agentje, één nachtje dan, we zijn zo moe’. ‘Nou vooruit dan’. Zo doe je dat.
Later die avond begint het hard te waaien en krijgen wij zelfs op deze ogenschijnlijk rustige plek met flinke deining te maken. De golf loopt als een biljartbal de havenkom binnen, en krijgt ons uiteindelijk te pakken.

Woensdag 22 mei           Methonis

De ochtend in Pylos gebruiken we om het plaatselijke kasteel te bezoeken. Zeer de moeite waard. Ik zie over de kantelen van de burcht dat de wind aantrekt. Het sein om te gaan. Het is 10 nm naar Methonis, en ik zet er het volle tuig op. Mooi maar kort varen! Als we er zijn staat er al een forse golf, en voor Maria is het wel prettig weer de luwte van een baai in te varen. De lange hoge muren van een oude burcht zorgen voor rustig ankeren. De wind neemt nog verder toe en ik zie dat deze nog een paar dagen aanhoudt. Teveel wind voor het juiste ‘cruise gevoel’, belangrijk ook voor de schippersvrouw. Dus dat wordt een paar dagen pauze!

Donderdag 23 mei          Methonis

Rust en luieren is het devies voor vandaag. In de middag durf ik het aan de boot alleen achter te laten en naar de kant te motoren met de bijboot. Even naar de buurtsuper en terug.

Vrijdag 24 mei                  Methonis

We hebben er nu vertrouwen dat het anker goed houdt, en gaan aan land voor het bekijken van het kasteel dat al twee dagen het zicht vanuit de boot bepaalt. Dit middeleeuws gebeuren krijgt van ons het predicaat ‘groots en meeslepend’. 

Zaterdag 25 mei               Khytira, Kapsali

De afstand voor vandaag is 70 mijl. Vertrek om 05.00 uur, in het donker bij het schijnsel van de maan. Na een uur kunnen de zeilen er op en begint het pas echt te lopen. Pal voor de wind, die nog verder toeneemt tot 6 bft. Voor de rust en beheersbaarheid halen we het grootzeil weg en lopen verder op de genua van 50 vierkante meter. De kust van het eiland Kythira ziet er vanuit deze ruige zee, met op de wal geen enkel teken van leven, mooi maar ongenaakbaar uit. Het gevoel is dat we het einde van de wereld nabij zijn, en ik vraag me af wat ik hier ook al weer te zoeken heb. Na ronding van een scherp uitstekende rots zien we het dorp Kapsali en zijn we uit de enorme deining. Maar de wind doet ook in de baai nog flink zijn best. Het aanleggen wordt er dan niet makkelijker op. Het is onverwachts druk aan de kleine kade met naar later blijkt een groep Italiaanse schepen die onderweg naar Kreta zijn. Achteruit parkerend, met anker uit, zet ik de boot met de achterkant op de laatste vrije plek, de punt van de pier. Er staat net een mini-tankauto die de boten aan het vullen is. Hoewel er nog genoeg brandstof is sluit ik daar op aan. Altijd een lekker gevoel om een volle tank te hebben.

Zondag 26 mei                  Khytira

Al vroeg vertrekt de vloot luidruchtige Italianen, waardoor we een mooie plek langs de kade kunnen pakken. 200 meter boven ons ligt de hoofdstad van het eiland, Chora met daarnaast een imponerend kasteel. We zijn maar net gestart met de klim en er wordt al aangeboden of we een lift naar boven willen. Zeker! Zo gaat dat op een eiland. We genieten boven van het typisch Griekse dorp in de witte en blauwe kleuren en de fraaie uitzichten.

Maandag 27 mei              Khytira

De bedoeling is dat de wind ’s middags inzakt, zodat we rustig naar een volgend dorp kunnen varen. In plaats daarvan blijft hij ons stevig tegen de kade drukken. De lokale wandelmogelijkheden worden nu verder benut. En in de avond laven we ons in een goed restaurant aan de Griekse keuken. Het nieuwe idee is om ‘s nachts na 01.00 de oversteek van 80 mijl naar Milos te gaan maken. Vroeg slapen. Maar wederom blijft het gieren en schommelen. De lagerwal situatie begint nu ernstige vormen aan te nemen. Alle 8 stootwillen aan één kant moeten schade voorkomen. Diep in de nacht sta ik tegelijk met de schipper van een grote Engelse 2-master, ook slechts gekleed in onderbroek, verdere maatregelen te nemen.

Dinsdag 28 mei                 Diakofti

Met de deining vanuit zee is onze situatie aan lager wal nu onhoudbaar geworden. Alle stootwillen zijn leeg of kapot. Om 06.00 vertrekt de Engelsman, zodat wij ook weg kunnen. Open zee is minder belastend voor het schip. Met het wegvaren krijgen we toch nog een kleine kras.
Buiten valt de wind weg en ik besluit alsnog naar het 15 mijl noordelijker gelegen Diakofti te varen en daar te wachten voor het goede moment voor een prettige oversteek naar ons eerste eiland van de Cyclades archipel. We ankeren op een beschutte plek aan lei van kleine landtong.  Ons uitzicht is onheilspellend, het wrak van een ten onder gegane vrachtboot. De wind neemt zoals al is voorspeld toe. Maar ‘s middags staat er 33 knoop, 7 bft. Het goede nieuws is dat het anker houdt. Het vreemde is dat bovenop het eiland het weerstation van het vliegveld slechts 20 knoop wind meet. Dit is dus het fenomeen van een valwind. We blijven hier de nacht niet liggen! Inderdaad, op volle zee is er minder wind dan net achter de berg. De genua is voldoende om pal voor de wind goede vaart te houden. Voor een grootzeil in het holst van de nacht met deze wind ben ik te onderbemand. De stuurautomaat is bij deze omstandigheden niet voldoende betrouwbaar met het koers houden.

Woensdag 29 mei           Milos, baai

Rond 10.00 uur ’s morgens draaien we rond een uitzonderlijk fraaie rotsformatie de enorme baai van het eiland Milos binnen. De deining valt nu weg en de rust op het schip keert terug. De wind kan nog aantrekken vandaag en we besluiten nog niet de aan lager wal gelegen haven in te gaan. Eerste moet de schipper een paar uurtjes slapen. Bij het inspecteren van de fenders moeten we constateren dat de vorige nacht er 7 zijn overleden met een scheur bovenin. Één is nog goed maar is wel helemaal leeg.

Donderdag 30   mei        Milos, adamas

Het weer is nu kalm en we steken de baai over naar de haven Adamas. De almanak geeft waar we aan de stadskade kunnen liggen met de toevoeging ”Er kan wat deining zijn van in en uitgaande snelle passagiersschepen, maar met stevig ankeren en goede afstand tot de kade houden zou het geen probleem moeten zijn”.  Naast ons liggen vooral charterzeiljachten die met toeristen langs de mooi plekken rond het eiland varen.
Om te beginnen gaan we op zoek naar een zaak waar we fenders kunnen bestellen: ‘doe er maar 10’. We beperken ons daarna tot een stadswandeling en het - zittend in de kuip - aanschouwen van het avondleven.

Vrijdag 31 mei                  Milos, Adamas 

Een streekbus brengt ons naar een hoog punt op het eiland. We bekijken een oud Grieks theater, een ondergrondse begraafplaats, en twee schattige dorpjes.  Er worden nog wat boodschappen gedaan en installeren we ons in de kuip . Op dat moment gebeurd het onvoorstelbare. Een hogesnelheid ferry die aankomt trekt veel te laat zijn gashendel terug, waardoor een hekgolf van zeker 1 meter hoog op de kade en onze boot afstormt. Een soort tsunami. Eerst hoop ik nog dat gaat meevallen, maar de golven blijven komen en het anker houd het niet goed vol. We denderen een paar keer hard met de spiegel tegen de kade, de boot schokt. Buurschepen overkomt hetzelfde. Ik zet de motor aan voor tegendruk, maar te laat voor het beoogde effect. Onze schade moet groot zijn. Bij een van de charterschepen is de spiegel zichtbaar aan flarden. Nadat we van de schrik zijn bekomen spreken de schippers elkaar op de kade en besluiten we naar de politie cq coastguard te lopen om de situatie te melden. Het is inmiddels donker. Ik krijg daar een copy van ons statement cq het havenlogboek mee voor de verzekering. De zichtbaar aangeslagen charterschippers, die gaan proberen de veroorzaker aansprakelijk te stellen, vertellen dat het 4 jaar geleden was dat iets vergelijkbaars was gebeurd.
Een onbedoeld gevolg van het melden bij de politie is dat ons schip 'aan de ketting' gaat. We mogen de haven niet verlaten, totdat is vastgesteld dat er veilig mee in de Griekse wateren kan worden gevaren. Gesteld wordt dat iemand van de nederlandse Ambassade in Athene moet gaan aangeven hoe en wie die veiligheid mag vaststellen. De beste optie is dat de kapitein zelf dat zelf mag bepalen. Daar ga ik op aansturen.
In het donker verhuizen we na overleg met de havenmeester onze gehavende ISKRA naar een veiliger plek in de haven. 

Zaterdag 1 juni                 Milos, Adamas

In de ochtend heb ik telefonisch contact met de ambassade en vertel dat mijn schip Milos niet mag verlaten. Maandag zijn ze weer open kunnen dan helpen.  
Via de havenmeester komt er een plaatselijke polyester-deskundige langs, die constateert dat er forse schade is, maar dat er verder gevaren kan worden. De schade zit boven de waterlijn. Als de boot over 2 maanden op de kant gaat moet hij wel worden aangepakt. Tijd om ‘even Apeldoorn te bellen’.
We halen onze bestelde fenders op en kopen voor de zekerheid, mocht er toch lekkage zijn, alle ingrediënten voor een polyester noodreparatie. In de winkel staan ook de charterschippers met dezelfde artikelen in handen. Een blik van verstandhouding.
Het is voor ons nu afwachten wat er maandag gebeurd bij de ambassade en de coastguard.