de ionische eilanden

Dinsdag 7 mei: blijven liggen in Corfu

Corfu stad is een plek om te blijven hangen. Het feit dat er een nogal pittige wind staat komt ons daarom goed uit. Behalve dat de golfslag in de stadshaven waar wij liggen onaangename vormen aanneemt.
Het drinkwater is bijna op. We kopen een paar jerrycans en ik vraag bij een hotel of ze daar mogen worden gevuld. Ze kijken even vreemd op, maar stemmen toe en krijgen een euro per kan. 

Woendag 8 mei: Paxos dorp

Met een kalme windje komen we bij het eiland Paxos aan. We varen een soort kanaal binnen en leggen bij het dorp voor de verandering ‘langs’ de kade aan. Achter ons ligt een oud relatief klein scheepje van een Nederlander. De schipper is aan het sleutelen, maar laat zich graag afleiden. Hij woont en zeilt al 24 jaar in Griekenland. Een goede reden om hem uit te nodigen voor de borrel. Dat wordt de volgende dag, want vanavond moet er nog in een kroeg naar onze jongens van Ajax worden gekeken, die het achteraf net niet redden.

Donderdag 9 mei: Paxos ankerbaai

Het wordt een lange en gezellige zit met Jan. Veel mooie en informatieve verhalen over en weer. Pas laat die middag gaan we met pijn in het hart weg van deze uniek plek. Er ligt vlakbij een baai op ons te wachten met ‘blauw water’. Op de beste plekken liggen helaas al schepen en gaan nog enkele keren voor anker voordat we denken voldoende grip te hebben. De wind neemt verder toe, het is fris, en ik heb spijt dat we niet bij het dorp zijn gebleven. Het water is hier even doorzichtig als overal.

Vrijdag 10 mei: naar Preveza

Rond 05.30 wordt ik wakker. Ik zie vanuit mijn bed meteen op mijn laptop dat we ’s nachts zijn gaan krabben: we liggen ruim 100 m naar achteren, richting zee. Ongemerkt zijn we precies langs 2 schepen ‘gevaren’. Maria ook uit de veren, motor starten en opnieuw ankeren op een andere plek. Voor het oppikken van de goede wind was nog te vroeg al weg te varen.
Dan is het strak aan de wind met goede vaart richting Preveza, 40 nm verderop. Zoals voorspelt, halverwege gaat de wind-knop naar stand 0. De motor brengt als het goed is uitkomst, maar geeft deze keer geen sjoege. Vuil of luchtbel in Brandstofleiding? Ik kijk eerst op de zeekaart voor mijn plan B: met het later komende zuchtje wind verder en onder genua – door een kanaal – net voor het land het anker droppen. Echter dat anker heeft stroom en een draaiende motor nodig. Plan A is prutsen aan de motor. De normale ontluchtingsschroef krijg ik niet los, maar een moer van een brandstofleiding naar een van de cylinders wel: starten, nog eens starten, even laten lopen en moer weer aandraaien. Hoera het werkt. Met iets vertraging leggen we op de plek van bestemming aan.
In Griekenland is het aanleggen een kwestie van anker uit en kaarsrecht achteruit naar de kant. Zonder wind een fluitje van een cent. Meestal staat er dan wel iemand die helpt met aanpakken en door ringen halen van de landvasten.
Naast ons ligt een Nederlander die - na te stoppen met werken – al 5 jaar op de middellandse zee vaart. Ha, veel ervaring en informatie dus!

Zaterdag 11 mei: Preveza, sigma in het water in Andijk

Een belangrijke dag thuis in Andijk. Onze kinderen werken snoeihard met elkaar aan de boot en zorgen er na de tewaterlating voor dat de mast er weer goed op staat en het geheel schoon en vaarklaar is. Volgend weekend is de verkoop en overdracht. De afgelopen week heb ik veelvuldig met Andijk scheepstechniek contact gehad en hen achter de broek gezeten over de reparatie aan het roer. Maar het is gelukt! Voor contact met de thuisbasis zijn we de hele dag stand-by. Met foto’s, Whatsapp en telefoon word ik op de hoogte gehouden en kunnen de vragen worden gesteld.
Inmiddels heb ik een plaatselijke mecanicien gevonden die voor de zekerheid een blik komt werpen op het eventuele motorprobleem. Het valt allemaal mee.
‘s Middags zitten we bij de ouders van de beroemde navigator Wouter Verbraak in de kuip koffie te drinken. Het blijkt weer helemaal goed te gaan met Wouter, zeker nu hij onlangs de Sydney-Hobart heeft gewonnen.

Zondag 12 mei: Levkas stad

De komende dagen gaat het poeieren, dus is het anker op een richting een nieuwe meer veilige omgeving van een marina. De aanloop naar Lefkas is bijzonder, met fortificaties en een ‘floating bridge’ die eens in het uur open gaat. Uiteraard zijn we er net na dat ene moment. Een gewone brug is handiger, maar doordat Lefkas hierdoor geen vaste oeververbinding heeft, blijft het zijn subsidies als eiland behouden. Grieken zijn niet dom.  
Langs de stadskade maken we even contact met de schippersvrouw van de witte raaf. Een klassiek naoorlogs jacht, bekend van reisverhalen.

Maandag 13 mei Levkas stad  

Het weer lijkt nu sterk op een Hollandse herfst. Op de kade lopen klagende toeristen die een weekje naar Griekenland komen voor een duur zomers momentje.
Ik heb koorts en voel me grieperig. Deze dag gaat, na een paar boodschappen bij de watersportwinkel, vooral in bed aan mij voorbij.

Dinsdag 14 mei, Meganisi

Eerdere tips leverden op dat we toch vooral het eiland Meganisi moesten bezoeken, met daar een baai met een taverne, waar kan worden gedineerd op hoog niveau. Een heerlijke plek, maar qua eten hou ik het vandaag nog bij crackers met kaas. Met de ‘havenmeester’ kon ik het niet vinden: aanvankelijk kon ik de Griekse verbastering van ‘bow thruster’ (boegschroef) niet verstaan, waardoor hij boos werd en me nog net niet tegen de kade liet lopen. Dat ik niet zo’n ‘thruster’ had vond hij belachelijk.

Woensdag 15 mei Ithaka, Vathy 20 nm

De klassieken onder ons weten dat je Ithaka als doel moet hebben, maar er zolang als mogelijk over moet doen om er te komen. Het gaat om de reis etc. Maar als je er - zoals wij nu - toch langs komt is het zeker de moeite waard binnen te lopen.
Port police staat me op te wachten en wijst me er op dat ik op straffe van een enorme boete mijn greek cruising tax moet gaan betalen. Het is ze dus toch gelukt die ellende in te voeren. Een tamelijke lastige procedure wacht me. Vanavond maar eens bestuderen.
Bij de apotheek vraag ik voor de zekerheid het adres van een huisarts. Mijn klachten willen niet vanzelf overgaan. Een minuut later zit ik op de 1e verdieping in een zeer gehorige wachtkamer. Het klinkt alsof met de dokter alle laatste nieuwtjes worden doorgesproken. Enfin, een snel consult en ik krijg voor elke optie een medicijn. Daar doen ze niet moeilijk over.

Donderdag 16 mei, Ithaka

Een dag in het teken van de greek tax. Ik weet er nu veel van en help de buren ermee. Ik wandel in de loop van de dag nog verschillende keren zwaar gefrustreerd bij de port police binnen. De enige Engels sprekende beambte probeert me vriendelijk te helpen, om op zijn PC via de website en een web formulier in het systeem te komen. Het lukt niet! AArgh!

Vrijdag 17 mei Zakynthos stadshaven, 42 nm

Na een rustige overtocht langs de grote Ionische eilanden komen we nu aan op Zakynthos. Op grote afstand wordt door de havenautoriteit met flinke gebaren aangegeven waar ik de boot kan aanleggen. Voor ik goed en wel vast lig wordt nota bene gevraagd of ik ook zo’n problemen had met het betalen van de Greek tax en of ik wilde dat het voor een tientje effe voor me word geregeld. Er is zelfs iemand die me naar de pinautomaat brengt voor het belastingbedrag. Dezelfde avond komt een brommer langs met al mijn papieren retour, en met een bewijs van betaling. Ik ben een paar honderd euro lichter, maar een forse zorg minder.
Als het donker is lopen we langs een restaurant waar op dat moment een Grieks bandje naar buiten loopt en met bijna alle 50 gasten. Er wordt gespeeld en men start met traditionele dans. Het lijkt een flashmob, maar het is toeval: alle gasten horen bij een dansgezelschap, dat naast de demonstraties ook wel eens spontaan de benen wil strekken.

Zaterdag 18 mei Katakolo 23 nm; Griekse kantoortijden

We varen wat later die dag weg in de hoop wat wind te pakken. Iemand vertelde dat de wind hier de Griekse kantoortijden aanhoudt: laat en op onregelmatige tijden beginnen, nauwelijks op gang komen en vroeg stoppen. Herkenbaar!
Katakolo is meer een nederzetting, recent opgezet voor grote cruiseschepen die vanaf deze plek het oude Olympia gaan bezoeken. 

Zondag 19 mei ligdag Katakolo; overdracht Sigma

We blijven vandaag liggen en gaan ook niet van boord. Er is 35 kn wind voorspeld met een flinke swell in de haven en ik wil het geheel in de gaten blijven houden. Dat is geen overbodige luxe, een grote groep zeilschepen moet de boot gaan verleggen. Onze buurman heb ik, terwijl hij even weg was (!?), gered met extra fenders op de juiste plek, maar schrikt zo van de situatie dat hij besluit in de voorhaven voor anker te gaan. 
Zo is er wel tijd over voor wat schrijfzaken, waaronder het opvragen van offertes voor de winterstalling van de boot.
Vandaag weer een belangrijke dag. De  overdracht van de Sigma naar de nieuwe eigenaar Wouter. Eelco begeleidt dit namens mij. De afronding van een hoofdstuk in het zeilersleven van het gezin van der Heide.

Het hoofdplan.'Tegen de klok' ronden we eerst het grote eiland Peloponnisos, en varen door de cycladen tot het eiland Kos. Vervolgens gaat het terug richting Athene en ergens onderweg op de koffie bij het buitenhuis van Willem en Maxima. Dan naar het westen door het Corintian channel. We eindigen op 1 augustus weer in Preveza, om het vliegtuig naar huis nemen.
In oktober nog een paar weken zeilen in de Ionische wateren en dan op 1 november definitief op de kant voor de winterstop tot volgend jaar 1 april.