2e week Kroatie

Zondag 7 april

Bij wegvaren piept het alarm van de dieptemeter. Ik weet dat er dan nog een meter water onder de kiel is, dus ik sla er geen acht op. Als het geluid ophoud blijf ik het horen: vogels nemen het piepje over. Opmerkelijk.
Onderweg genieten we van een groep dolfijnen. Verderop varen we dwars door een grote vloot huurschepen, met gezellig over en weer zwaaien. Typisch voor hier denk ik.
We leggen aan op het exotische eiland Dugi Otok in de haven Brbinj. Hier denken ze dat het nog winter is! Geen boot, geen mens, geen stroom, de hele havenkom voor onszelf. Het weer is nu matig: 12 graden, nat en winderig. Te vergelijken met een zomer in Schotland. Het noopt ons hier een extra dag te blijven. Tijd voor mooie wandelingen langs de oevers.

Dinsdag 9 april

We draaien weer zuidwaarts langs de Kroatische  kust en zijn toe aan een stad. Het wordt shoppen en cultuur snuiven in Zadar, dat een mooi oud ‘Unesco’ centrum heeft.
‘’marina Zadar, this is dutch yacht Iskra, we would like a berth …” Er is nog ruimte in de haven. Het achteruit parkeren in een drukke marina krijgen we nu onder de knie! Mijn zelfvertrouwen groeit. We moeten nog steeds wennen aan de marina-dag-prijzen in dit land: 90,- incl electra en water. Morgen weer ankeren?
Een belevenis is het ook bij donker nog eens de oude stad te bezoeken. Dit keer op de fiets. Het romeinse forum in combinatie met nieuwe architectonische snufjes is magisch.  

Woensdag 10 april

We vertrekken in de regen en kou. Met tegenwind op de motor. Pas als we na 10 mijl bij de beoogde ankerbaai zijn is het droog en laat de zon zich zien. We genieten op 200 meter van het dorp en haar geluiden: een kerkklok, blaffende honden, hanen die kraaien, een boer op zijn brommer.  Een zeer rustige nacht. Ik beperk mijn standaard ankercheck om 03.00 tot luisteren, omdraaien en verder slapen.

Donderdag 11 april

Na een selfie met Maria op het voordek, voor de jarige Eelco, gaan we op weg naar Vodice, 24 mijl verderop. De wind is pal tegen, maar ideaal om met vol tuig te gaan kruisen. Mijn eerste ervaring met aan de windse rakken bij 3 tot 5 beaufort met dit schip. De boot gaat als een warm mes door de boter en varen de grote huurbavaria naast ons zoek. Maar er moet, volgens het bij dit type schip behorende snelheid-pooldiagram, meer uit te halen zijn. Het sturen en de trim blijken vrij nauw luisteren. Er moet nog veel ervaring op worden gedaan. Het tacken gaat bij dit schip erg makkelijk in samenwerking met de autopilot.
Terwijl we in de kuip bijkomen van het dagtochtje komt een schip naast ons, waar met een zeilinstructeur driftig geoefend wordt met het aanleggen bij veel zijwind zonder boegschroef. Dit krijgt mijn volle aandacht en ik bedank de schipper voor de goede lessen.
Bij de onvermijdelijke stadswandeling komt er een regenbui over, die we verder afwachten bij een wijntje in een café met havenuitzicht. ‘Moi anzittuh, dom kaaike’.

Vrijdag 12 april

Net voordat we willen vertrekken komt er een grote huurbavaria naast ons aanleggen. Ondanks 6 man bemanning en boegschroef drijven ze al snel tegen ons aan. Of we bezwaar hadden… Dan ga ik toch maar even helpen en adviseren met de gisteren geleerde lessen.
Wij varen vandaag maar een klein stukje verderop. In een folder zagen we een plaatje van het mini-eiland Prvic, waar het goed toeven zou zijn. Er is een kleine kade, maar in de maand april  is het nog rustig en is er voldoende ruimte. Even ligt ons best forse schip alleen en parmantig de grootste te zijn. Vervolgens legt een 55 voeter aan en oogt ons schip weer heel bescheiden. 9 uitgelaten bemanningsleden maken er tot diep in de nacht een luidruchtig feestje van.

Zaterdag 13 april

De schipper van het joekel naast ons excuseert zich over de herrie en we komen aan de praat over  hoe de Salona 42 zeilt en onze reisplannen.
Na een bezoek aan een plaatselijk museum over een hier beroemde uitvinder in de 15e eeuw gaan te trossen los. Er staat een mooie bakstag wind en het loopt weer prima. 20 mijl voor de boeg.
Ik verkijk me op een (op de kaart) goede ankerplek. De inham loopt taps toe en krijgt pas op het laatste moment de goede ankerdiepte: tussen 3 en 10 meter. En dan wordt het hier veel te smal.  Na nog wat gemodder kappen we ermee. Goede oefening, maar we varen naar een andere betere plek. In de boeken staat dat daar niet mag worden geankerd. Niemand die ons tegenhoudt.

Zondag 14 april

Vandaag een tochtje van 15 mijl naar Trogir. Ik vergeet dat het weekend is met mooi weer, met aanzienlijk drukker zeilverkeer. Hierdoor heb ik een bijna-aanvaring. Beter opletten schipper Hans!
We varen de doodsaaie marina’s, boordevol met identieke huurschepen, voorbij en leggen de boot aan de stadskade. We liggen tegen een kasteel in een schitterend middeleeuwse stadje. Nu maar afwachten of het mag. Dat is het geval. Wel even meelopen voor de toch wel forse bijdrage. Voor het onderhoud van de stad zullen we maar zeggen.
Langs een wandelkade liggen, met een kop koffie in de kuip, heeft het leuke effect dat voorbijgangers van divers pluimage een praatje komen maken. Dat mis je als je veel voor anker ligt.