van Split naar Dubrovnik

lieve mensen
Allereerst dank voor alle leuke reacties op de eerste verhalen!  

Maandag 15 april, Split

We hebben in Split afgesproken met Peter, een Nederlandse zeiler die er woont. Hij staat al op de kade als wij een plekje zoeken in de onoverzichtelijke jachthaven. Na een voor ons doen vroege borrel, wordt het passagieren in de schitterende oude binnenstad. Deze is gebouwd in - en rond-  een groot romeins paleis. Een strijkkwartet op een binnenplaatsje maakt het geheel af.
’s Avonds installeer ik de door Peter meegebrachte AIS-adapter. Hij werkt! Ik kan nu weer echt live de grotere schepen in mijn omgeving op mijn beeldscherm zien. Op de app marinetraffic, die overigens niet best werkt tussen de eilandjes, was ik al te volgen.

Dinsdag 16 april

De plaatselijk watersportwinkel bij de haven Split blijkt niet te hebben wat ik nodig heb. Enfin, onderweg nog mogelijkheden genoeg.
Na het tanken van verse brandstof, zeilen we scherp aan de wind richting eiland Solta. Daar zou bij het dorpje Somorska een goede ankerplek zijn. Ware het niet, dat we ankeren op gravel. Bij een beetje draaien van de wind schuurt te ketting over de grond, hetgeen een zorgwekkend geluid binnen in de boot oplevert. Daarnaast is er een vreemd veelvuldig tikken tegen de bodem van het schip. Zouden het vissen kunnen zijn, die aan de alg snoepen? We hebben geen zin de bijboot klaar te maken voor een walbezoek. Op de anker situatie ben ik niet gerust, zodat vannacht elke 2 uur de wekker gaat.

Woensdag 17 april, Hvar

’s Morgens is de wind – zoals voorspelt – gedraaid en staat hij precies in het baaitje. Tijd om te gaan. Onderweg nog even ‘in en uit’ bij een plaatsje op eiland Brac. Zo, dan zijn we daar nu ook geweest. Weer een mooi stukje zeilen, met fraaie snelheden waar ik nog steeds aan moet wennen.
Het havenstadje Hvar staat in de top 10 van de ‘places to be’, althans in dit deel van Kroatië. We zijn op tijd voor de weinige aanlegplekken. Hup in zijn achteruit. Dit keer heeft onze lieve heer een nieuwe oefening voor deze schipper in petto: aanleggen bij hoge deining. En dat heb ik pas in de gaten als we na enig geknoei aan de touwen liggen. Ik zit nog een tijdje in de kuip te evalueren hoe dit toch beter kan. Hvar blijkt een onrustige open haven te zijn, en we zijn blij als we aan wal zijn. Hoog boven het dorp staat er een burcht die we bezoeken. Maria heeft tijdens de wandeling vooral oog voor de vegetatie en de cactussen in het bijzonder.

Donderdag 18 april

We laten ons vandaag met een kalme wind voortdrijven tot bij het kleine eiland Scedro. Het anker valt in een verlaten baai met - langs het strandje - enkele lege schuren en, voor hier best vreemd, twee autowrakken. Later op de avond komt een visser in zijn kleine boot langs varen. Hij reageert niet op mijn zwaaien en kijkt stuurs voor zich uit. Dit geheel doet me even denken aan de film Deliverance. Ik mis de banjo’s nog.

Vrijdag 19 april, Corcula

Om zes uur gaat nog een ankerwekker. Even het dek op. Het is bladstil en ik kijk 5 meter diep naar de bodem, de vissen en mijn ankerketting. Het Anker ligt in een boog precies onder ons. Een moment van rust.

Vandaag staat er cultuur op het programma. Vanuit de verte zien we het mooie Corcula al op een heuvel liggen. We zeilen vol tuig om het dorp heen en laten in de luwte de zeilen vallen. Ik probeer eerst ‘blond’ het historische haventje, maar een havenautoriteit op de kant gesticuleert hevig dat ik in de naast gelegen marine moet zijn.
Marco Polo moet hier, op zijn reizen naar de Oriënt, langdurig hebben verpoost. En van dat gegeven maakt de stadsmarketing goed gebruik.
’s Avonds lopen we een stukje mee in een originele katholieke processie, met alle versiersels en gezang er bij. Sfeervol.  

Zaterdag 20 april,

Het gas is op. Met de fiets naar een dorp verderop. Bij het weer aansluiten van de volle tank stoot ik iets kapot, zodat er een nieuwe drukverdeler nodig is. Na veel winkeltjes met welwillende mensen met verkeerde spullen, slaag ik bij een nautische bedrijfje vlak bij onze boot. We kunnen weer thee zetten! Ik geloof trouwens mijn ogen niet als ik - fietsend in de rimboe - langs een shopping-mall met een JYSK rij. Hier kunnen we eindelijk het nog nodige beddengoed inslaan. 
De dag wordt helemaal top als er – na een rustig begin – de wind toeneemt tot ruim 5 bft, die de boot vol tuig tot 9 knoop snelheid door het water laat stuiven.
Laat op de dag komen we aan op eiland Mljet, bij het pittoreske plaatsje Okuklje. Door een smalle moeilijk te vinden ingang varen we in een soort ‘geheime’ binnenbaai. De laatste plek aan een piepkleine kade is voor ons. Er liggen 2 schepen met een Frans gezelschap, dat aanvankelijk kijkt alsof wij indringers zijn op een intiem feestje.
Bij dit tafereel dwalen even de gedachten af naar ‘the Beach’, met Di Caprio. We zouden hier graag een weekje liggen.

Zondag 21 april, Dubrovnik

Met tegenwind varen we op gereefd grootzeil en motor.  Onderweg neemt de wind nog verder toe en we ankeren enkele uren achter het eiland Lopud, met uitzicht op een oud klooster en wat kerken. Geen goede ankergrond, maar ach het is voor kort. Ik wordt wakker van een dutje door geluiden die niet kloppen. We blijken 200 meter richting zee te zijn gewaaid. En dat gaat snel, met 30 meter anker recht naar beneden in een diepte van 50 meter. We varen terug en checken de stevigheid van het anker nu beter.
De VHF geeft aan dat er in deze buurt plotseling en plaatselijk windstoten van 50 knoop kunnen zijn. We skippen het plan nog ergens te ankeren, en varen de zeehaven van Dubrovik binnen. Bij de kade, waar de dieptemeter protesteert, worden we weggestuurd. Waar komen die havenmensen zo snel vandaan op 1e paasdag? Daar tegenover liggen steigers met kleine motorbootjes. Een zeilboot misstaat daar niet vinden wij. En bovendien is er de goede diepte. Als de eerste schreden in deze bijzondere stad worden gezet is het al donker.

Maandag 22 april,

Na ons ontbijtje denken we nog even dat we nog wel een nacht hier kunnen blijven. Maar daar komt er toch iemand ons uitleggen dat ook deze ligplaats niet de bedoeling is. Op naar de 4 mijl verderop gelegen dure ACI marina. We moeten wel, want de wind wordt onstuimig, tot 35 kn op zee.
Varend langs de Kroatische kust, is Dubrovnik - met zijn oude stad - de kers op de taart.

Dinsdag 23 april

In de marina is een goede Nautische winkel voor de nog een flinke wensenlijst die ik heb. Onder andere heb ik een impeller nodig, waarvan op de oude een schoepje is verdwenen. Die zit dus wel ergens in de koelwaterleiding. Blijven opletten. Zijn er ook bloedverdunners voor schepen?
We hebben contact met Margeet en Geert die donderdag hier landen en een aantal dagen meevaren. De oversteken naar Corfu.