de eerste week

Zondag 31 maart

Het grote avontuur gaat beginnen. Om 7 uur worden we door buurman Peter opgehaald en bij Schiphol afgezet. Eerst nog kijken of we de extra bagage met vouwfiets en elektrische buitenboordmotor mogen meenemen. Pff, lang verhaal, maar dat kon. Al spoedig blijkt de vlucht een dik vertraging te hebben. Meteen mail en app naar al degenen die ons in Kroatië opvangen: bestelde taxi, makelaar en bootbeheerder. Ze staan klaar met papieren, sleutels en goede raad. De in Kroatië bestelde bijboot en accu was door het havenkantoor al in de boot gezet. So far so good!

Maandag 1 april

We worden nog door iemand geholpen bij de reparatie van ons toilet. Belangrijk. Ik ga op zoek naar de havenautoriteiten ergens ver in het dorp voor een vaar-permit in de Kroatische wateren en voor de toeristenbelasting. Ik leg mijn sponsorgeld voor dit land, 250 euro, op tafel en spoed terug naar de boot. Vóór 12 uur wegevaren was me gezegd. Achterlijnen los, de mooringlijn los en beetje gas. ….. Helaas er stond nóg een mooringlijn op deze boot, en die zat nu in de schroef. Zwembroek aan en met mes tussen de tanden te water. Kkkoud. Pas na diverse duiken was het geheel geklaard, en konden we vertrekken onder meewarige blikken van ervaren bootjesmensen op de steiger.
Ons eerste tochtje met de Iskra! Met 15 mijl motoren vond ik het welletjes. Vlakbij een fraai fort, de ingang van een opening naar een ander water, vonden we een rustige ankerplek. Ankeren is weer even oefenen maar met de elektrische lier blijkt het een eitje.

Dinsdag 2 april

Eerste een fly by bij de stad Sibenik, de oude hometown van dit schip. Daarna richting een veilig haventje, want er was voor de komende dagen een storm, de Bora, aangekondigd.
Er staat nu een mooie wind, 20 kn en de genua wordt uitgerold. Meteen naar de 7,5 knoop. Heerlijk.
We varen de baai van het eiland Murter binnen. De dure en ongezellige marina laten we links liggen, en de steigers van het dorp worden uitgeprobeerd. Bij de eerste poging weggestuurd, maar de volgende was raak. Even praten met de eigenaar helpt: 3 nachten gratis. De stormachtige 2 dagen konden we goed gebruiken voor onderhoudswerkjes en start installatie van mijn meegebrachte elektronica. De marifoon werkt, maar voor AIS moet ik nog een speciale kabel versieren.
Het eilandje blijkt veel fraaie overblijfselen uit de romeinse tijd te hebben.

Vrijdag 5 april

In de vroegte staat er nog even 35 knoop wind. De boot ligt stevig en goed aan hoger wal. Maria en ik draaien ons nog maar een om in ons ruime bed.
Bij plaatselijk naaibedrijf een kussen laten repareren. De wind is begin van de middag iets rustiger en het is tijd om weer te gaan varen. Echter, met een forse zijwind wegvaren uit een typische middellandse zee ligplek, kont naar de kant, valt met deze 42 voeter erg tegen. Voordat we goed uit de ligplek zijn drijven we snel af en lig ik vast tegen de mooringlijn van de buren. We trekken de boot moeizaam helemaal terug naar startpositie, nu afduwen (hulp buren) en flink gas. Het gaat nét. Enfin, we leren er weer van.
We eindigen de dag als enige boot in een idyllische baai bij eiland Pasman voor anker. Het Zwitserleven gevoel dringt zich aan ons op.

Zaterdag 6 april

Er staat een mooie kalme wind voor het uitproberen van het grootzeil. Een lap van 50 vierkante meter, die het prima doet. Er vaart ons een groot wedstrijdveld met spinnakers tegemoet. Eigenlijk heb ik zin om te draaien met ze mee te varen.
De navtex, die ik net heb ingesteld, waarschuwt voor ‘s nachts onweer met harde wind. Dus dit keer kiezen we een haventje aan een gemoedelijk eilanddorp Iz Veli. Het ‘achteruit parkeren’ en vastleggen van ons bootje gaat al iets beter, maar er is nog veel oefening nodig. Op de wal klinkt dan muziek met viool, zang en gitaar. Ah, het leven is mooi.