de Dodekonesos eilanden, tot Kos

Di 3 aug en Wo 4 aug                     Sitia

Tussen het Kreta, waar we nu nog zijn, en de Dodekonesos eilanden staat nog teveel wind, zodat we in Sitia afwachten. Deze haven ligt veilig in de luwte, zodat we langere tijd van boord kunnen gaan.
De enige andere boot hier is een Frans stel op leeftijd dat vele jaren de wereld rond heeft gezeild. Het afgelopen corona-jaar voeren ze uit Thailand, via het Suezkanaal terug in Europa. Ze hebben hier een huis gekocht en proberen de Griekse taal te leren.
De laatste avond in deze haven luisteren we naar het optreden van een (best wel slechte) muziekband. Het normale leven begint terug te komen!

Do 5 aug              Kasos

Het eiland Kasos ligt op 45 mijl afstand dat we, met ruime wind en goede druk, in 6 uur afleggen. In dit piepkleine haventje moeten we de enige medezeiler vragen langszij te mogen liggen. We raken aan de praat met 3 Grieken die er in deze contreien regelmatig een weekje op uit trekken met een gehuurde kleine boot. We krijgen veel prima tips over de plaatselijke windsituaties en over havens die we wel en niet moeten aandoen.
In de straat tussen Kasos en Karpathos kan de wind verraderlijk hard aantrekken. Van een zeiler in een eerdere haven waren op die manier hier de zeilen aan flarden gescheurd.  Maar morgen is er een rustige wind. De resterende uren van deze dag gebruiken voor sight seeing. En dat is zeer de moeite waard. Op dit afgelegen eiland hebben we nog het gevoel rond te lopen in het oude Griekse leven van voor er sprake was van toerisme.

Vr 6 aug               Karpathos stad                

Na een kalme overtocht komen we ‘s middags in de - nautisch gezien - vreemde haven van Karpathos stad. We zien nog één ligplaats (van de 2!) in het kleine veilige gedeelte. Door de toegenomen wind, en de vele kriskras gelegen ankerkettingen, is het aanleggen lastig. Op de kade staan de buren klaar ons op te vangen. De wind is ’s avonds al flink aangewakkerd tot een 7 bft, als ik merk dat het anker, dat over andere kettingen heen ligt, niet goed houdt. Opnieuw ankeren is geen optie. Met hulp van een handige havenmeester leggen we diverse extra steunlijnen, zodat we de nacht redelijk veilig kunnen doorkomen. De boot ligt met veel stootwillen met de kont tegen de kade.

Zaterdag 7 augustus      Karpathos

Als ik om 6 uur wakker wordt merk ik dat de wind zeer kalm is. We maken los van de kade en leggen het anker op een nieuwe, betere plek. Laat de Meltemi maar weer gaan blazen! En dat doet hij. Voor de hele week staat in de middag en de avond een windkracht 7 tot 8 voorspeld. Voorlopig liggen we hier geparkeerd.

Zond 8 aug         Karpathos                                         

Onze stoere buren gaan toch uitvaren, tegen de Meltemi in richting Rhodos. De groep jonge ervaren zeilers moet op tijd het gehuurde schip weer inleveren. Hun anker haakt eerst nog in een van de vele oude kettingen op de bodem. De schipper duikt naar 6 meter diepte en het lukt hem los te komen. Even later legt een Italiaanse boot aan op de vrijgekomen (enige) plek. Deze boot had al enkele zeer onrustige nachten voor anker achter de rug. Dus als je dan in de verte een boot ziet vertrekken weet je wat te doen.

Ma 9 aug – donderdag 12 aug                   Karpathos

Na in het afgelopen weekend vooral de lokale stad en omstreken wandelend te verkennen wordt het nu tijd om het hele eiland te bezoeken. Op de eerste plaats komt het middeleeuwse dorp Olympos hoog tegen de bergen. De weg er naar toe met een kleine lijnbus duurt ruim een uur langs adembenemend hoge kliffen. Dit is de meeste spectaculaire rit die we ooit hebben meegemaakt. De chauffeur houdt er flink de gang in, al slalommend rond grote stenen op de weg, en bijsturend na elke windvlaag. De voorzichtiger rijdende huurauto’s worden ingehaald op plaatsen waar het niet moet. Al snel zoek ik naar de gordels die niet goed lijken te werken. Enfin, na het Olympus-bezoek gaat de bus naar de kust waar we zo een noordelijke havenplaats verkennen. We kijken of er kan worden aangelegd als we langs het eiland verder varen. Er blijkt geen plaats te zijn voor passanten en het is er - als open haven - volkomen ongeschikt met de komende windverwachtingen.
Op de volgende dagen bezoeken we met de bus andere bergdorpen en aanschouwen de schitterende rotskust van het strand-dorp Ammopi. Jammer dat we daar geen snorkelmateriaal bij ons hebben.              
Er ontstaat een goede zeilersband met de Italiaanse schipper. Hij was duiker in de offshore en eigenaar van een duikshop waarin nu zijn zoon staat. De zoon wordt zo te horen dagelijks telefonisch heftig gecoacht. Pronto! Samen bespreek ik met Paulo uit Milaan de beste strategie om naar het volgende eiland Chalki te varen. Het plan om donderdag een tussenstop te maken bij een op de kaart mooie inham langs dit eiland laten we zitten. Paulo heeft met een gehuurde scooter ook deze baai verkend. Teveel rotsen en te onbeschermd bij een draaiende wind. De valwinden kunnen er oplopen tot 40 knopen.
De laatste dag in Karpathos wil ik mijn - nog niet eerder gebruikte - noodduikersfles bij het duikcentrum laten vullen, omdat dit mij niet lukt met de bijgeleverde handpomp. Bij het mondstuk blijkt hij te lekken. De bedoeling van het apparaat is, een paar minuten lucht te hebben bij het oplossen van problemen onder de boot. Ik had al twijfels, maar professionele duikers bevestigen dat dit een dodelijk apparaat kan zijn. Ze adviseren hem weg te gooien en een grotere fles van een goed merk aan te schaffen. 

Vrijdag 13 aug en zaterdag 14 aug                           Chalki   

Vandaag moet de oversteek gebeuren. Weg uit deze streek, waar de wind nu meer dan twee weken staat te gieren. Rond 06.00 uur gaat het anker op, hetgeen nog niet gemakkelijk is omdat onze anker-neuringlijn met die van de buren in de war is geraakt. Na eerst op de motor tegen de wind, kunnen we spoedig - strak aan de wind - de goede kant op zeilen. We laten de Oceanis van Paulo ver achter. Pas als de wind in kakt zien we hem achter ons weer aan de kim verschijnen. Bij het contact over de marifoon hoor ik dat hij zijn motor heeft bijstaan.
Chalki is een klein kaal eiland naast Rhodos. We liggen in een baai aan de stijger bij een echt mooi dorpje. De havenmeester waarschuwt voor dwarse kettingen in de haven, zodat ik de ligging van ons anker inspecteer. Het water is zo helder dat ik - met de duikbril op - de bodem op 9 meter prima zie.  
De volgende dag nemen we afscheid van onze Italiaanse zeilgenoten, die vandaag verder zeilen, en wij verkennen te voet de rest van de omgeving. Er wordt vandaag vooral veel gezwommen in briljant blauw water.

Zondag 15 aug                  Tilos

Na 4 uur met de motor stomen we de haven van Tilos (Livadia) binnen. Het is altijd weer een beetje spannend, maar ook hier is rond het middaguur nog genoeg aanlegruimte. Als we onze contributie betalen blijkt, na onze vragen over lokaal vervoer, dat er even daarna de bus hier langskomt naar het fraaie bergdorp Megalo Chorio, 8 km heuvelopwaarts. Eerst nog snel een liter ijskoud water kopen. Als we uren later terug op de boot zijn hebben we het gevoel het hele eiland te hebben gezien. De zonsondergang nemen we vandaag waar vanaf een dakterras langs het strand, met een blond tapbiertje en witte wijn.

Maandag 16 aug en dinsdag 17 aug        Nisyros

De ‘reisgids Griekse eilanden’ is lyrisch over de het eiland Nisyros. Een bijna vierkant eilandje in de buurt van Kos. De tocht er naar toe is pittig: harde wind tegen. Zelf ga ik dan het liefst kruisen, maar voor de lieve vrede aan boord gaat de motor aan met een punt grootzeil. We varen vlak langs de oostkust van het eiland op 10 mijl van Turkije. Langs een paar stranden zien we in verte kampeerterreinen. Of zijn het resten van achtergelaten vluchtmateriaal van migranten? We zijn hier alert op het tegenkomen van overstekers in opblaasboten, maar gaan er van uit dat die - in dit wilde weer -  geen poging wagen. De marifoon staat standby voor eventueel contact met de coastquard.

Als we, na het aanleggen en opruimen, het havendorp binnenlopen komt er meteen de streekbus naar Mandraki langs. Een kustplaats dichtbij, met een mooie oude kern en hoog erboven een vesting uit de tijd van de kruisridders met nu een klooster.
De ‘must see’ op dit eiland zijn de 24.000 jaar oude vulkaankraters die tot 150 jaar geleden actief waren. We pakken een vroege bus naar het hoge bergdorp Nikia, waar een pad zou afdalen in de hoofdkrater met twee kleinere gaten. Als we bovenaan staan zien we pas de diepte. Ik schat 400 meter. Het uitzicht is schitterend. Vol goede moed (en voldoende water) dalen we het steile pad af dat steeds slechter wordt. Loopt hier ooit iemand? Na 1,5 uur staan we beneden aan de rand van de kleine krater van 300 meter doorsnee. De zwaveldamp komt ons tegemoet. We zien een paar dare-devils, die hier gekomen zijn met eigen vervoer, op de bodem lopen tussen de stoom op de prop van de vulkaan. De terugweg naar de top is een uitdaging! We zijn ruim op tijd weer bij het dorp voor de bus, die ons - moe maar voldaan - terugbrengt naar onze haven.

Woensdag 18 aug           Kos – Kardamaina

We komen na twee uurtjes mooi aan de wind zeilen vroeg aan bij Kos-Kardamain dat we zien als een tussenstop voordat we opstomen naar het fraaie Kos-stad.