Van Kos en Patmos, door de Cycladen, naar Poros

Donderdag 19 en vrijdag 20 aug               Kos stad

We hebben weer een meelopend windje! In de verte ligt de Turkse stad Bodrum. We belanden vroeg in de marina van Kos-stad. Een havenbootje duwt ons, voor dat ik er erg in heb, op de juiste plaats. Het inschrijven bij het kantoor kost zoveel tijd dat ik met mijn vingers op de toonbank trommel. Of ik daarmee op wil houden, vraagt de gestresste beambte.
Op de fiets verkennen we een stad voor liefhebbers van architectonische meesterwerken van ver voor Christus, de middeleeuwen tot in de 20e eeuw. De schipper heeft vooral oog voor de fraaie oude haven, waar we eind van de middag op een bankje zitten en precies rond 17.00 uur een dozijn bonte toeristenschepen met geweld én elegantie zien aanleggen (zie video).
Als we weer aan boord stappen zien we iets unieks. Vlak langs de kant, achter de boten, dus onder onze loopplank door, zwemt een kolossale zeehond (of zeeleeuw?). Het dier zwemt met de kop boven water om zich te oriënteren. We lopen een stukje met hem mee. Als hij bij het einde van de kade is en vrije ruimte heeft duikt hij en is verdwenen. 

Zaterdag 21 en zondag 22 aug                   Kalymnos

Er staat een fors windje tegen, maar de afstand naar de haven van Kalymnos is overzichtelijk. Een slimme local met een geel hesje (!) helpt bij het aanleggen en vraagt daarvoor 5 euro. Daarna komt de ambtenaar de officiële aanlegpenningen ophalen.
Het liggeld is hier in Griekenland, als er al iemand komt, altijd maar een klein bedrag: 10 tot 15 euro.
Het stadje is zeer de moeite waard. In de ‘sponsenfabriek’ wordt het duiken en het bewerkingsproces toegelicht. Maar we gaan ook het eiland op en arriveren met de bus in een plaatsje bij een diepe smalle baai. Twee jachten hebben dit romantische plekje vanuit zee ontdekt. Wij beschouwen het geheel vanaf een terras met een glas versgeperst sap en iets Grieks, dat lijkt op een donut en smaakt naar oliebol.  

Maandag 23 aug en dinsdag 24 aug        Leros, stad Lakki

Onderweg naar het eiland Leros begint het door te waaien. Ons plan B, een mooie ankerplek, mislukt. Op de beste plekken liggen al schepen en voor de rest houdt het anker niet goed. Dan maar een paar uur de tanden op elkaar en het gas erop. We varen een zeer grote baai in waarin vóór de 2e WO de Italianen hun marinebasis hadden. De stad Lakki wijkt geheel af van de Griekse mainstream. Hier is alles begin vorige eeuw Art Deco architectuur met een weidse opzet. Mussolini had hier zijn zomerhuis. Met een beetje fantasie proef je hier nog het fascisme. De stad is op dit middaguur geheel leeg, waardoor het een soort vervallen filmset lijkt. We fietsen naar een bergdorp Platanos, van waaruit een uitzicht op het te hoge kasteel en beneden twee knusse kustplaatsjes die we wel bezoeken. Er wordt vandaag prima aan de conditie gewerkt!

woe 25 aug en dond 26 aug                       Leipsoi (of lipsi)

Het grote aantal blauwe kapellen op Lipsi laat zien dat dit een religieuze omgeving is. We zijn in een echte wandel omgeving, met veel trappen en smalle straatjes. De rust bevalt ons hier, zodat we nog een nacht blijven.

Het valt op dat in dit deel van Griekenland vrijwel alles havens en kades redelijk veilig zijn voor wind en gedoe met golven van ferry’s. We voelen ons dan ook op deze Dodekanesos eilanden vrij om het schip achter te laten en op verkenning uit te gaan.

vrijdag 27 en zaterdag 28 aug                    Patmos

Het is een kleine oversteek naar Patmos, het Jeruzalem van de Grieken. Patmos staat bekent om het feit dat de apostel Johannes hier het einde van zijn leven (1090) heeft doorgebracht. En tja, naar hem ben ik vernoemd. Voor het bezoek van het bergdorp met meerdere kloosters, met als hoogtepunt het Johannesklooster, gaan we vroeg op pad. De temperatuur is dan nog prettig en er zijn dan geen grote groepen toeristen. We voelen ons daarin niet senang, zolang de Delta variant nog tiert. ‘Good morning, you are the first visitor today’ hoor ik als we hét klooster in gaan. Op de terugweg lopen we, als echte pelgrims, langs de grot waarin Johannes heeft geleefd.
Patmos, met zijn religieuze atmosfeer zal zeker in ons geheugen gegrift blijven. 

Vanuit dit punt van de tocht moeten we een beslissing nemen op welke manier we door de Cycladen weer naar het Griekse vasteland gaan. Wat willen we nog zien en welk weertype komt er aan? We kunnen met deze kalme wind nog één stap noordelijk om dan - met een nog redelijk vriendelijk, beginnende ‘meltemi’, halve wind - westwaarts te varen.

zondag 29 aug                                                  Fournoi

Fournoi is een grillig gevormde groep eilanden. Er is één haven. Enerzijds lees ik in alle berichten dat je daar wegens werkzaamheden niet kan liggen, en dat er maar enkele plaatsen zijn. Anderzijds is dit een vrij uitgestorven streek met weinig zeilende reizigers, én er zijn genoeg anker opties. Een deel van de haven ligt tot de nok gevuld met plaatselijke vissers. Wij leggen aan op de enige plek, met autobanden, kennelijk voor een ferry. We gokken dat de ferry inmiddels van de nieuwe pier gebruikt maakt. Een wonderschoon en zeer rustig dorpje ontvouwt zich. We lopen door de hoofdstraat, omzoomd door moerbijbomen, met aan het eind een sarcofaag uit de oudheid. We houden even onze adem in als we van bovenaf de heuvel de ferry zien aankomen, die – hij kan ook niet anders -  op de nieuwe plek aanlegt.

maandag 30 aug                                              Ikaria, dorpje Agrimelissa

De steven gaat richting het midden van het eiland Ikaria. Vandaag is het weer een gok. Het haventje dat we op het oog hebben is piepklein met ruimte voor 1 of 2 jachten. Maar het ligt er voor ons mooi voor de ‘sprong’ die we naar de Cycladen gaan maken. We blijken de enige bezoeker. Er komt hier maar zelden een zeiljacht. Dat merk je aan het gemak waarmee we met locals contact krijgen: ‘welcome to paradise’. We genieten vanuit de kuip van het havengebeuren met actieve vissers tegen de achtergrond van één taverna en fraaie rotspartijen.

Dinsdag 31 aug                                                 Mykonos 

Met een hoge snelheid stuiven we op Mykonos af. De schipper geniet met volle teugen! De pilot voor de Griekse wateren geeft al aan dat we niet welkom zijn in de kleine historische haven, maar in de marina ernaast zou genoeg plaats moeten zijn. Het was duidelijk dat je daar moet reserveren, maar blijkbaar heb ik niet het juiste sms-nummer getext. We worden bot weggestuurd. Nu wel met het goede nummer, maar of dat gaat helpen is de vraag. Aan de andere kant van marina zien we een geschikte ankerplaats. Het is al te laat om nog met de bijboot naar de kant te gaan voor een taxi naar - volgens de reisgids - fraaie Mikonos stad. Morgen zien we verder.

Woensdag 1 sept                                            Syros stad Ermoupolis

De weerkaart laat zien dat we in deze streek nog 2 goede vaardagen hebben. Daarna gaat het voor ons op slot met langdurig harde wind. Ik besluit vandaag westwaarts naar Syros te varen met de opties daar onbekende tijd geparkeerd te liggen of verder te varen uit dit winderige gebied.
Met een pittige bries bruisen we in minder dan 3 uur naar de stad Ermoupolos. Deze stad gaat zeker in onze Griekse top 10. We maken deze middag nog schitterende wandelingen tot hoog op de stadsheuvel.

Donderdag 2 sept                                           Kea  ankeren

De ligging hier in de haven van Syros blijkt erg onrustig, ook door aan- en afvarende ferry’s. Dat houden we geen week vol. Verassing! Er komt een mail van het Kadaster dat er iemand ‘dan en dan’ in Athene is om schepen te brandmerken. Dat is nodig voor het krijgen van de zeebrief, een document dat we volgend jaar moeten kunnen laten zien als in Italië komen. Enfin, voor ons nu meerdere redenen om hier los te gooien.
Na het zuidelijk ronden van dit eiland stuiven we in één streep, halve wind met 6 bft, naar het eiland Kea. Onderweg blijkt dat we niet de enige zijn die proberen de Meltemi te ontlopen. Het lijkt een wedstrijdje met 5 schepen die dezelfde richting op gaan. Ook met goed gereefde zeilen blijven we het veld voor. En hulde voor de stuurautomaat!

De beoogde ankerplek - west van Kea - blijkt redelijk vol. Vooraan vinden we nog ruimte, maar als ik met snorkel ga kijken hoe het anker ligt is het schrikken. Zowel ketting als anker zit op 6 meter diepte vast achter rotsig gesteente. Voor de zekerheid heb ik wel een neuringlijn op het anker gezet (Met deze neuringlijn kan ik het anker als hij vast zit lostrekken). Het gedoe stapelt zich op. Vóór ons schip gaat een patserige motorboot aan een privé mooring liggen. Hij vaart daarbij over onze neuringlijn-bal. De rest van de avond en nacht zie ik de bal niet meer terug. De slaap is moeilijk te vatten als er constant een ankerketting luid schuurt over de stenen bodem, alsof de boot wordt doorgezaagd.

Vrijdag 3 sept                                                   Methanon

De zon komt op en ik ga te water om de situatie te bekijken. De neuringlijn blijkt in de schroef dan de motorboot te zijn gedraaid en heeft het anker halverwege opgetrokken (!). We hangen dus aan de motorboot. Als ik vanuit het water verslag doe bij de schipper-in-onderbroek blijkt hij (zoals bij zo’n boot hoort) van het agressieve soort te zijn. Hij raast over wiens schuld het is wordt pas rustig als ik hem voorstel om het probleem op te gaan lossen. Mijn poging het geheel los te krijgen lukt niet. Duiken is niet helemaal mijn vak. Ik rust uit op de boot. Na een korte tijd trekt de andere schipper zijn onderbroek uit en gaat met een mes te water. Enfin, het lukt alles los te krijgen en we kunnen ankerop gaan.

Buitengaats tuigen we op met een 2 reven in het grootzeil. In de pilot heb ik wel gelezen dat er hier ergens onderwater een rif zit met onbekende diepte, maar in de drukte ben ik dat heel even vergeten. Als het grootzeil staat en we omdraaien laat ik nog even de motor lopen, met de fok nog ingerold voor een goed zicht. Gelukkig, want even verder zie ik voor me het water anders kleuren en anders bewegen. Fuck, het rif. Het roer om en dwars uit met de motor bij.
Alsof er niets is gebeurd laten alles achter ons en scheren richting de Peloponesos. 

De natuurlijke binnenhaven van Methanon lijkt ons wel wat. Met de geringe diepte gaan we voorzichtig naar binnen. De haven blijkt niet meer voor bezoekers te zijn. We maken rechtsomkeer en gaan vlakbij aan de vrij open kade liggen. Als de wind nog iets opsteekt liggen we hier erg onrustig.  

Za/zo/ma 4/5/6 september                       Poros

Deze ochtend aan de kade van Methanon ligt het schip weer rustig en gaat ook Maria van de loopplank. De wandeling gaat langs een Spa-oord in verval, dat destijds gebruik maakte van de warme sulfiet achtige modder op de bodem van de zee hier. De luft is niet te harden.
Het is een uurtje op de motor naar Poros, waar nu nog genoeg ruimte blijkt te zijn.

Na een paar dagen stevig doorzeilen blijven we nu een aantal dagen in Poros liggen. Een echt watersport-stadje waar we 2 jaar geleden ook zijn geweest. Het gaat ook in deze streek stevig waaien. Pas in de loop van de week gaan we in kleine stapjes richting Athene, voor een afspraak op 15 september in Zea Marina met Grytus, onze man van het Kadaster. Hij komt deels op onze kosten heen en weer uit Nederland om een stempel op de boot te zetten.