Malheur in Athene

Dinsdag 7 september                    Poros stad

In de hele streek waait het vandaag nog flink, en precies uit de richting die wij op willen. Dus we plakken nog een (wacht)dag aan ons bezoek van Poros. De ferry brengt ons naar het dorp hier tegenover, voor een goede wandeling langs de wal van dit binnenmeer. Bij terugkomst op onze Iskra ligt de achterkant tegen de kant. Omstanders vertellen dat een vertrekkend schip ons anker heeft losgetrokken en teruggegooid. Een veelvoorkomend euvel in dit soort drukke havens met veel huurschepen. Bij het aanhalen van de ketting liggen we weer goed.

Woensdag 8 september              oost Peloponesos, dorp Nea Epidavros

Ons doel vandaag is een dorpje aan de oostkust van de Peloposesos. We moeten eerst een dik uur met vol gas en dubbel gereefd grootzeil pal tegen de wind in. Daarna kan worden afgevallen met de genua erbij. Genieten dus. Zie video! Het is een verademing, te liggen in dit kleine rustige haventje Nea Epidavros. De omgeving wordt verkent met de vouwfietsen. We overwegen in de taverne een visje te gaan eten, maar als we er langslopen zien we dat bij andere gasten een dozijn katten rond de tafel staan. Uuh, we maken wel iets lekkers op de boot.

Donderdag 9 september             oost Peloponesos, dorp Archaia Epidavrou

Dichtbij is er nog een dorp met kade, zie ik op de kaart. Bij aankomst zijn de schaarse aanlegplaatsen al gevuld. We wachten om te zien of er iemand losmaakt, maar gaan dan maar in deze mooie baai voor anker. Van hieruit hebben we een prima zicht op het aardige dorpje en besluiten dat het niet nodig deze nader te bezoeken. We laten de bijboot dus op het dek liggen.  

Vrijdag 10 september                   Aigina eiland, dorp Perdika

Op Aigina eiland ligt een fraai vissersdorpje Perdika. De haven is met ondiepten en rotsen best spannend. Voor de zekerheid leggen we de boot op het eindpunt van de pier vast. Bij het achteruitvaren hou ik extra goed oog op de dieptemeter. Later wil er een grote huurboot met onervaren bemanning naast ons komen liggen. Ook nadat ik ze heb voorzien van mijn tips lukt het ze niet normaal aan te komen. In een laatste poging zien ze kans tégen onze ankerketting te varen. Met enige moeite krijgen we die weer strak.
Na een lange wandeling in de omgeving is het tijd voor een hapje in de taverne, met zicht op ons scheepje. Als we de bestelling hebben gedaan ga ik voor de zekerheid even kijken. Ai, ons schip is toch geheel van zijn anker gegaan. Ik haal Maria op en vertel aan de verbaasde ober dat we over 10 minuten terugkomen. Het is inmiddels bijna donker, maar met onze routine moet het lukken opnieuw aan te leggen. In het schijnsel van ons deklicht zien we de reden dat het anker niet houdt. Er komt met het anker een groot visnet boven. We lossen het op en zijn net voor het serveren van de maaltijd weer terug bij onze tafel.

Zaterdag en zondag 11/12 september                  Aigina eiland/stad          

Vandaag varen we een klein stukje, naar Aigina-stad. We denken er op tijd te zijn voor de grote meute, maar er is nog geen plek. Geduldig wachten we midden van de havenkom. Na 20 minuten schiet er een grote motorboot los van de kade. Ik moet nog snel zijn, want er zijn inmiddels meer kapers op de kust. We leggen vandaag de aandacht op winkelen. Terwijl ik een nieuwe shirt pas gaat de telefoon. De havenautoriteit, die mijn nummer heeft, geeft aan dat ons schip met zijn achterkant tegen de kade ligt. Alweer?? Met het opnieuw aantrekken van de ketting lijkt het probleem te zijn opgelost. Andere schepen blijken hier ook moeite te hebben het anker goed in de grond te krijgen.
Een Nederlandse wereld-omzeiler, die we in de vorige haven al hebben ontmoet, loopt langs met vrienden uit Parijs. Ze komen dit keer aan boord voor een biertje.

Maandag 13 september              Athene, kade Flisvos

We vertrekken een dag eerder richting Athene gezien de ongunstige windvoorspelling voor morgen. Bij het ankerop gaan zie ik waarom we ineens wel stevig lagen. We zijn met ons anker in een dikke ketting en lijn gehaakt. Dit is nota bene de mooring van de coastguard-boot naast ons. We krijgen de knoedel boven water. Met behulp van onze nieuwe mooring-pikhaak halen we een hulplijn onder de knoedel door en maken die aan het schip vast, waarna het anker er onderuit kan zakken. Hoera, we zijn vrij. Vervolgens één kant van het hulplijntje los maken, en de boosdoener valt weer op de bodem.
Op de kaart vindt ik bij Piraeus (Athene) een stukje onbeheerde kade, waar we wellicht gratis aan kunnen leggen. Als we het bijna verlaten kanaal invaren blijkt de beloofde diepte niet te kloppen en lopen we middenin vast op hard zand. Met ons type boot is het lastig om los te wrikken, maar het lukt. Ik gok er vervolgens op dat het bij de kant iets dieper is. Yess! We varen voorzichtig naar een punt met voldoende diepgang is en hebben een perfecte ligplek. Het uitzicht op Piraeus, vooral met de ondergaande zon, is magnifiek.

Dinsdag 14 september                 Athene, marina ZEA

Met een kwartier varen leggen we om 9.00 uur aan bij de gereserveerde plek in de ZEA-marina. Meteen na het administratieve gedoe fietsen we door het drukke verkeer van Piraeus naar het metrostation, want we willen nog een hele dag in het oude Athene rondlopen. We zien de ingang van de metro al op 100 meter liggen, maar moeten dan wel een kleine stukje de verkeerde kant van een eenrichtingsweg op. Daar gaat iets mis. Een taxi ziet Maria niet aankomen. Ze botsen. Ik hoor het achter me. Maria zit nog beduust op de grond. Ik stuur omstanders weg die aan armen trekken. Maria lijkt goed bij, maar fysiek nog slapjes. Samen besluiten we dat we naar de stoep te gaan en bepalen daar wat verder te doen. Tijdens de eerste hulp zie ik in de ooghoek dat de taxi wegrijd. Die gelooft het wel. De fietsen zet ik met de sloten vast tegen een hek. Letterlijk stap voor stap bekijken we de situatie van Maria. Er zijn kneuzingen. Ze knapt wat op en we besluiten de metro in te gaan. In de stad bezichtigen we voorzichtig, van bankje naar bankje, een stuk van het oude ‘Agora van Athene’. En we maken nog een klein ommetje van terras naar terras. Terug op de boot trekken we de voorlopige conclusie dat, afgezien van pijnlijke plekken, de botsing redelijk is afgelopen.

Woensdag 15 september            Athene, kade Flisvos

Precies getimed komt een jongeman van het Kadaster over de loopplank in onze kuip. Zijn werkje is buiten en binnen een plaatje met een nieuw uniek eigenaarsnummer vastplakken. Vervolgens wordt met een lijm-spuitbus op diverse ‘geheime’ plekken honderden microdots gespoten. Deze microscopisch kleine deeltjes bevatten eveneens ons unieke nummer.
De bedoeling met dit prijzige gedoe is, dat ik toekomstige havenautoriteiten kan aantonen dat de Iskra van ons is. Dat is zeker ook goed als het schip gestolen zou worden en wordt teruggevonden. Maar het belangrijkste is dat we het eigenaarsdocument ‘de zeebrief’ krijgen, waarmee probleemloos havens in Italië, Spanje en Portugal kunnen worden aangedaan.

In het kader van ‘voorzichtig met de patiënt’ beperken we onze reisbeweging vandaag, en varen terug naar onze geheime kade. Nog een dagje rust voor Maria. Tijdens mijn fietstocht kom ik voorbij de jachthaven Flisvos met een indrukwekkende vloot mega motorjachten. Ik wil naar het nautisch museum dat helaas al dicht is. Achter het hek kunnen wel een oude oorlogsbodem en andere antieke schepen worden aanschouwd.

Donderdag 16 september           Poros stad

Met een zeer rustig windje, deels onder zeil en onder motor, varen we in 6 uur terug naar het ons bekende Poros. Maria slaapt veel en de schipper geniet van de tocht, die vlak langs de oostkant van het eiland Aegina loopt.
De kade van Poros blijft - ook voor de zoveelste keer - erg gezellig om langs te lopen.

Vrijdag 17 september                   Ermioni

Tegen beter weten in varen we de haven Hydra binnen, waar we graag nog een keer willen liggen. Het is nog vroeg op de dag, maar het is er nu al een circus met krioelende scheepjes die er allemaal een plekje zoeken. Wij geven het op en gaan met een goed lopend windje door naar Ermioni. Dit is een soort landtong met - aan beide kanten van het dorpje op de heuvel - een kade. Voorzichtig maken we een korte wandeling. Elke dag voelt Maria zich weer iets beter na haar tuimeling op het Atheense asfalt. Maar het zal nog een tijdje duren voor de pijnlijke plekken echt verdwenen zijn.

Zaterdag 18 september  Spetses

Het is een korte vaartocht op de motor naar het eiland Spetses, met zonder meer een van de leukste dorpen in deze streek. We zijn hier weer in de buurt van het optrekje van Willem en Maxima. later die dag komt er een patserig lange speedboot naast ons liggen. Het is de Ferrari rode uitvoering van dezelfde boot als die van onze koning. Wij weten wat die heeft gekost! Aan onze andere kant legt een andere megamotorboot aan. Aan beide schepen vragen we de muziek zachter en de stroomgenerator uit te zetten. Dat laatste vanwege de uitlaatgassen. Nee, die generator gaat niet uit: 4 koelkasten, een jacuzzi en de airco’s moeten natuurlijk wel blijven snorren. Grrrr.

Zondag 19 september   Spetses

De beide buren vertrekken in de ochtend, de rust keert terug en wij besluiten nog een dagje in dit goddelijke oord te blijven. De fiets gaat op de kant, zodat met een groter actieradius dit eiland kan worden verkend.
In de loop van de middag komt er een immens grote catamaran snoei strak tegen ons liggen. Pas na enkele keren ernstig toespreken behaagt het de schipper met tegenzin een springlijn te leggen. De bedoeling is dat hij minder tegen ons aan ‘hangt’. Bij golven maken de stootwillen nog steeds een fors piepgeluid, waarop ik vooral ook de fenders van de buren besproei met Dreft afwasmiddel. Dat werkt! Oh, ik verlang naar nette zeilers op het IJsselmeer, die weten wat jacht-etiketten zijn.