Rond Peloponessos, richting Ionisch gebied

Maandag 20 september              Kyparissi-baai

Tijdens de rustige oversteek van Spetses naar de Kyparissi-baai (aan de oostkant van de Peloponessos) zie ik op de AIS, dat enkele mijlen van de Iskra het ons bekende Nederlandse zeilschip Skadi vaart. Kennelijk met dezelfde bestemming. Het is een hartelijke ontmoeting bij het aanleggen, met bijpraten rond borreltijd in onze kuip.  

Dinsdag, woensdag en donderdag 21, 22, 23 september                             Gerakas

We zwaaien de Skadi uit, die wat grotere stukken gaat varen. Hun boot gaat overwinteren in zuid Italië.
Met de fiets maak ik nog een tocht naar het dorp aan de andere kant van de grote baai voor extra proviand, omdat er de komende dagen geen winkels zijn.
Vroeg in de middag komen we aan in de natuurhaven Gerakas. Een buitengewoon fraai stukje fjord. Net achter de eerste bocht ligt een kleine kade voor enkele schepen. Wij zijn de eerste. De komende dagen komt er een stevige wind, die we hier willen ‘uitzitten’.
De wandeling gaat langs en om het binnenmeer. Maria durft het aan - met haar Athene-kneuzingen - de berg op te gaan, richting de ruïnes van de oude burcht, die precies boven onze kade ligt. De hike is verder weg dan verwacht, met lastige - bijna onmogelijke - paden. Maar met ondersteuning en een nordic-walking-stok komen we er. De steile afdaling gaat langzaam en met beleid.
Inmiddels liggen er enkele jachten naast ons aan de kade. Enkelen schepen kiezen voor anker te gaan. ’s Nachts steekt op zee zoals verwacht de felle wind op, inclusief een voor deze tijd zeldzame lange regenbui. De golfslag kaatst het fjord binnen. Het gevolg is een onaangenaam schommelen van de boot, dat nog een dag en een nacht zo verder gaat.

Vrijdag en zaterdag 24, 25 september                  Monemvasia

Bij het ophalen van ons anker gaat er bijna iets mis. Ons anker blijkt onder het geankerde jacht vóór ons te liggen. Ik sla achteruit, maar de ankerlier die nog aantrekt is sterker. Centimeters voor we het schip raken, inclusief een geschrokken zwemmer die snel trap op klimt, zet Maria de ankerlier op stand ‘down’ zodat we weer achteruit gaan. pfff...  

Als ik in Monemvasia over de steiger loop raak ik aan de praat met een jonge schipper uit Montenegro, die het freediven als sport bedrijft. Hij haalt daarmee 20 meter diep en wil me graag helpen bij het zoeken naar een vuldop die hier een jaar geleden naar de bodem ging. Samen zwemmen we naar de juiste plek en zie ik door mijn duikbril hoe hij - geheel zen – als een dolfijn een paar keer naar 6 meter duikt en rustig rondkijkt. Helaas is de dop onvindbaar. Dat scheepsprobleempje moet ik dus anders oplossen.

Monemvasia kennen we al, maar er zijn hier nog twee nieuwe doelen. De lunch in de oude stad en de klim via de bovenstad naar de citadel. Maria kan al veel hebben, maar wacht toch maar halverwege. Ik zet de tocht alleen voort naar een uniek stukje middeleeuwen met bijzonder uitzicht.  

Zondag 26 september                  Eiland Elafonisos, baai Fragos

Er staat minder wind dan ik hoopte, maar we kunnen de tocht rond de zuidpunt van de Peloponessos toch goed zeilen. We ankeren ten zuiden van het eiland Elafonisos in een rustige strandbaai, zonder toeristische fratsen, zoals luidruchtige cocktailbars of tavernes.

Maandag 27 september              Porto Kagio baai

Bij de volgende ‘vinger’ van de Peloponessos zijn maar beperkt mogelijkheden voor een tussenstop. De belangrijkste en tevens mooiste is Porto Kagio. We ankeren voor het dorpje en kijken uit op een oud klooster halverwege de berg. Het bezoeken ervan laten we, met de onbestendige wind vandaag, even zitten.  Naast ons komt een grote Engelse tweemaster met een dito hond op het voordek. Het beest kijkt verlangend naar de kant. Kennelijk gaat de schippersvrouw hierover. Ze legt geroutineerd de sup te water, de hond gaat kalm voorop liggen, en op de knieën peddelt de schipperse naar het strand.  

Dinsdag 28 september                  Dirou-baai (met grot)   

Door harde wind of door sluiting in coronatijd kwam het er eerder niet van om de grot van Dirou te bekijken. Nu is het zover. We ankeren dicht in de buurt van de ingang. De bijboot gaat te water. Bij het kopen van de entree kaartjes blijkt dat een van onze telefoons met de corona-app nog op de boot ligt. Even terugroeien is de moeite waard! De grot begint met een soort gondelvaart en eindigt met een wandeling in sprookjesland.

Woensdag Donderdag 29/30 september, Vrijdag 1/2 oktober  Kalamata

Net als de zon opkomt vertrekken we en pakken zo nog wind. De stad Kalamata is een oude bekende, maar op onze verlanglijst staat nog een bezoek aan Mystras, een laat-byzantijnse spookstad met daarboven een vesting uit de tijd van de kruisridders. Het is al snel duidelijk dat er een auto moet worden gehuurd. Dat is met internet en een telefoontje een peulenschil. Op de rit naar Sparta, die een dik uur duurt, rijden we een stuk dwars door volkomen zwartgeblakerde gebieden. De bosbranden van deze zomer hebben hier goed huisgehouden. Mystras en de vesting liggen tegen een steile hoge bergwand en na 4 uur lopen hebben we recht op pizza en koud water. We bezoeken nog kort de jonge stad Sparta.  

Op een Duits motorjacht tegenover ons klinkt al uren lang luide muziek. Vanuit vrijwel elk schip wordt geklaagd. De fransman naast ons roept vanaf zijn schip het hardst. De grote Duitse aso schipper pikt het geklaag niet meer en komt op de steiger staan. Hij gaat in de discussie met de Fransman. Deze vraagt wat voor drank hij opheeft, waarop de Duitser door het lint gaat en dreigt hem in elkaar te slaan. Zover komt het niet. Zoveel agressie maak je niet veel mee in een haven. De volgende dag vaart de Duitser vroeg weg.  

Op de laatste dag hier hebben we nog te maken met een kleine milieu ramp. De schipper naast ons prutst aan zijn motor waarbij niet bedoelt 100 liter dieselolie in de haven wegstroomt. De stank is niet te harden. De havenmeesters hadden het druk met het spuiten van zeep op het water.

In deze stad kan er weer gewinkeld worden. Er is ook de groente- en vismarkt. Een hoogtepunt is het bezoek aan de Lidl, waar lekkernij te koop is dat in de kleinere supermarkten niet te krijgen is, zoals chocoladevla en Schwarzwalder schinken.

Zondag 3 oktober                           Methoni

We boffen dat er genoeg wind blijft om het hele stuk tot Methoni te kunnen zeilen. Maria is vandaag 69 lentes jong. Onderweg gaat de Spotify Play list op met verjaardag-liederen. Vooral die van K3 is hilarisch om mee te zingen.
Methoni heeft een veilige ankerbaai met uitzicht op een groots kasteel. We kennen het hier goed en blijven dit keer op het de boot. ’s Avonds wordt het extra gezellig met belletjes en appjes.

Maandag en dinsdag 4/5 oktober                           Pilos

We varen het dorp Pilos voorbij tot we achter in het binnenmeer Navarinou zijn. Vanuit het strand bij deze ankerplek is er een mooie wandeltocht naar de resten van een - eens - machtig kasteel. De tocht is pittig, maar het uitzicht bij de top is het waard.
Voor de nacht verkassen we de boot naar de overkant van het meer, en gaan bij het plaatsje Gialova voor anker.

Na met koffie de zon te zien opkomen, gaat het halve kracht naar de Pilos-kade. Er is enige discussie met een potige havenmeesteres, want
’s middags moeten we daar weg. Bij de watersportwinkel kennen we de marketing al: glaasje limonade en klein flesje olijfolie. Dat komt goed uit want de vorige is net op.
We ankeren voor het dorp. Bij het achteruitvaren teneinde hem ‘in te graven’ komen we met een klap vast. De snorkelcheck wijst uit dat we aan een rotsblok vastzitten. Terwijl ik naar mijn anker kijk zwemt er een grote schildpad langs. Hij ziet mij nu ook en we cirkelen op enkele meters om elkaar heen. Ze kúnnen bijten! Als ik weer aan de oppervlakte Maria roep zwemt hij weg. Ik heb er weer een vriendje bij.

Woensdag en donderdag 6/7 oktober                  Kyparissia

Voor het loskomen hebben we verschillende opties. We beginnen met de makkelijke: nadat we vaststellen dat het anker inderdaad muurvast zit lossen we de ketting en manoeuvreer ik de boot naar de andere kant van het anker, we trekken de ketting met beleid aan zodat de ankerpunt onder de steen uitkomt en ….. yess het lukt.
Op de motor varen we tussen en langs fraaie rotspartijen. Voor het koffiemoment lopen we de lagune aan, die achter het eerder bezochte kasteel ligt. Het is alsof we een zwembad binnen varen! Glashelder water met enkele vroege zwemmers.

De hele tocht naar Kyparissia kan worden gezeild. Bij aankomst ligt de kade vol met schepen langszij, zodat wij in een krappe ruimte - achteruit met het anker - ertussen moeten persen. Dubbel parkeren is niet aan de orde gezien de harde windkracht 7 die hier gaat waaien. Kyparissia is een rustig stadje met weinig toerisme. Al eerder hebben we hier genoten van oa een oud stadsdeel boven op de heuvel met daarnaast een fraaie vesting.

Over een weekje komen de broers Bas en Luuk in Zakyntosh aan boord. Ze varen een stuk mee langs de Ionische eilanden. Daarna gaan wij richting Preveza voor de schoonmaak, reparaties en winterstalling. Zondag 31 oktober vliegen we naar huis.