Langs de ionische eilanden naar de winterstalling

We sluiten blog 2021 af met enkele bijzonderheden van in de laatste weken

We liggen nog enkele dagen in Katakolo. Er is onstuimig weer op komst. Een korte heftige wind met 37 knoop staat dwars op de boot. Even maken we hevig slagzij, maar het anker houdt goed. In de avond komt er een snelle motorboot van de Italiaanse douane naast ons. Hij is gevlucht voor een ruwe zee. Ze varen eerst over mijn neuring-ankerbal die ze niet als zodanig herkennen. Dan denken ze dat het een plaatselijke mooring boei is en begint een van de bemanningsleden met een pikhaak er aan te trekken. Mijn Nederlandse buurman ziet het als eerste en schreeuwt ze toe er van af te blijven. Met deze wind kunnen we het plotseling loskomen van het anker niet gebruiken.

Als mijn broers Bas en Luuk in Zakintosh aankomen heb ik geen goed nieuws voor ze. De komende dagen komt er een heuse Medicane over ons heen. Een zware depressie waar zelfs op het Nederlandse nieuws over wordt gesproken: "Het water stroomt door Athene". De eerste nacht en dag en is er vooral veel regen en een redelijke wind 7 beaufort (zie video). Een goede test voor het anker. De hele kade maakt zich klaar voor de volgende dag met 9 beaufort op de neus. Sommige schippers zijn op van de zenuwen. Voor de zekerheid en als oefening leg ik samen met de jongens een extra anker uit. Zo ... laat de beer maar los! Gelukkig blijft Zakintosh net buiten het heftige deel van de storm. De vlagen blijven ‘s nachts steken op de 40 knoop.

Naar Poros op de zuidpunt van Kefalonië staat er nog steeds een mooie wind, zodat de broers de potentie van een Salona 42 kunnen proeven. We doen het fraaie dorp Fiskarda aan. Met een biertje in de kuip en een visje bij de taveerne is het hier goed toeven.
Onderweg naar Lefkada-stad bezoeken we langs het eiland Meganisi een grot. Het verhaal gaat dat daarin, in het eerste jaar van de 2e WO, een onderzeeër schuilde voor de Duitse luftwaffe. Het is hier te diep om te ankeren, zodat de schipper aan boord blijft als de bemanning met de bijboot de reuze-spelonk in vaart.

Maria en ik sluiten deze reis af met een voor ons nostalgisch rondje op het grote binnenmeer bij Preveza. Een ecologisch wonder door de vele lagunes. We varen langs dolfijnen, die ons daarna nog uren volgen.
Voordat de boot uit het water gaat, liggen we nog 2 dagen in de veilige Preveza Marina, wegens een dagje storm. De buurvrouw op een huurboot wil wegvaren. Bij mijn vraag of ze het zeker weet, begrijp ik een hiaat in de kennis: 9 Beaufort wind is niet 9 knoop (=3 bft). Ze blijft dan toch maar liggen. 

De wind, regen en een dalende temperatuur in Griekenland: het wordt het tijd om naar huis te gaan. Zondagochtend is dat zover.

Het was weer een groot genoegen de reacties op onze verhalen te lezen. Dank daarvoor!
Volgend jaar 2022 pakken we in mei de draad van de reis weer op. We varen dan langs Italië, Frankrijk en Spanje tot bijvoorbeeld Barcelona.