De eerste stappen van het 2021 seizoen met de ISKRA langs Kreta, Kos etc.

Dinsdag 8 juni, vertrek vanaf Schiphol

In het holst van de nacht lopen we een geheel verlaten Schiphol binnen. We zijn gebracht door onze lieve buurman. Als we gaan inchecken staan we voor het eerst in lange tijd, onwennig, in een drukke rij mensen. Soms staan we zo dicht tegen elkaar dat ik overweeg voor de grap te gaan hoesten. Nieuw hier is het laten zien van vaccinbewijzen, recent negatieve PCR-resultaten en een typisch Grieks PLF document. Veel van onze bagage moeten we afgeven bij een aparte balie, waar ze (net doen of ze) niet opkijken van bijvoorbeeld een lange RVS helmstok, een zeilzak, een mooring-pikhaak, een opvouwbare ‘sup’, en dat soort gewone spullen. De douane doen niet moeilijk, maar willen toch even in de tassen kijken met, naast de scheeps-laptops, onder andere een AED, een elektrische lierhandel, en voor 4 maanden gekoelde injectienaalden. Ja, de VanderHeidentjes zijn er klaar voor!

In Griekenland Axio brengt de taxi ons in 4 minuten bij de scheepswerf, onder onze boot. De chauffeur klaagt over het stof en dat ze haar auto weer moet wassen. Ja hoor, je krijgt je fooi! 

De afgesproken winterwerkzaamheden blijken nog niet af te zijn. maar ach, we liggen ook nog niet in het water. Nu kunnen we zien hoe de polyester-specialisten hun werk doen.

Woensdag 9 juni - Vrijdag 12 juni

Er is voor ons een lange werklijst. Het aanbrengen van de antifouling verf, het schip binnen en buiten schoonmaken, de zeilen en de dek-tenten optuigen. We doen diverse reparaties, zoals het dichtkitten van mogelijke lekkage punten in het toilet-afvalwater systeem. Het is inmiddels  vrijdagavond en ik test voor de zekerheid het hele toilet-systeem met schoon water. Tot mijn ontsteltenis loopt - als de afvaltank vol is - het water direct binnen langs de wand in het schip. Als dit met een echte toiletinhoud gebeurd is dat zeker niet fijn!  Voordat het schip te water gaat moet eerst dit probleem opgelost worden. Om bij het lek te komen moet een flink deel van de badkamer eerst worden afgebroken. Ik kan wel wat, maar hier ga ik hulp voor halen.

Zaterdag 12 juni en zondag 13 juni

Al vroeg sta ik bij de receptie uit te leggen dat ik een soort loodgieter en een timmerman nodig heb. Deze mannen hebben rond het middag uur even tijd om te zien wat er aan de hand is. Maandag kunnen ze gelukkig al aan de slag! De tewaterlating van de Iskra moet over het weekend worden getild.
We nemen nu zondag gas terug en genieten ’s avonds van de Griekse gerechten bij de plaatselijke taveerne.

Maandag 14 juni, te water, Preveza

De ‘technicians’ gaan aan het werk met de reparatie van het toilet afvoersysteem. Op mijn vraag of ze ook de vlotter (voor bepaling niveau in zwartwatertank) kan maken, kijkt hij vies richting de tank. “That is an inside job, ask the electricien”.  Ik denk dat de electroman het zelfde gaat zeggen, dus Ik laat het er bij zitten.
Aan het einde van de middag gaan we te water. Op mijn ‘hoera we blijven drijven’ lachen de bootsmannen met me mee. En het is een heerlijk gevoel als de motor weer snort als en naaimachine. We varen een paar honderd meter naar de altijd gezellige kade van Preveza.

Dinsdag 15 juni, Preveza

Deze dag is voor het ‘bunkeren’: bronwater, slobberwijn, bier, boter, verse groenten etc. Maria komt twee keer terug met een volle winkelwagen. Ik ga verder met de vele scheepskarweitjes. Het monteren van steps aan de mast valt tegen. Mijn gereedschap lijkt niet adequaat genoeg. Even bellen met de Rigger, de mastspecialist, in Lefkas. Die heeft morgen gelukkig een gaatje in de agenda voor assistentie. 

Woensdag 16 juni, Lefkas

In Lefkas is er nog één plekje tussen de vele huurjachten, die nu nog ongebruikt klaarliggen voor dit seizoen. De mastenman, die op een schip dichtbij aan het werk is, ziet ons aanleggen en komt poolshoogte nemen. Inderdaad, het is een kwestie van de juiste spullen. Enfin, ik kan nu een klein stukje de mast in klimmen en bijvoorbeeld problemen aan top van het grootzeil fixen.
Lefkas is voorlopig de laatste plaats met een goede scheepswinkels. Dus snel nog wat watersport inkopen doen. Ik heb bijvoorbeeld schoten en een tackline nodig voor mijn nieuwe fel-oranje stormzeil. Overigens is dit zeil voor de veiligheid en hoop ik het nooit te hoeven gebruiken.  

Donderdag 17 juni, Nidri

In Nidri liggen we naast een prachtig vooroorlogs motorjacht van een trotse Engelsman. In gesprek over onderhoud van houten jachten blijkt dat hij de specialist kent die afgelopen winter ons teakdek onder handen heeft genomen.
S’avonds installeren we ons in een café voor een groot TV-scherm voor de voetbalmatch Nederland Oostenrijk. Zolang onze jongens winnen vermaken wij ons wel.

De reisplanning is, dat we - met kleine dagtochten - eind deze maand op het eiland Zakintosch liggen en daar Sander ophalen. Hij vaart dan een weekje mee en vliegt vanaf Kalamata terug naar zijn gezin.

Vrijdag 18 juni, Mityka

De wind staat gunstig om het plaatsje Mityka aan te doen. Voor ons een nieuwe haven. Afgezien van de - voor deze tijd - typische corona-verlatenheid, is aanleggen in dit sfeervolle dorp zeer de moeite waard.
De Grieken hebben weinig te doen en er wordt op de kade rond onze boot druk gevist. Een van de vissers heeft een zeer verhit telefoongesprek. De Italiaanse buurman vraagt aan mij wat de visser in de telefoon schreeuwt. Mijn idee was dat zijn vrouw een scheiding wil.

Zaterdag 19 juni, Kalamos

Bij het anker op halen in Mityka gaat het goed mis. De 25 kg zware Rocna valt uit zijn sleuf en hangt uiteindelijk, met zijn scherpe punt, diep in de boot stil. Terwijl recent iemand op die plek een week lang voor een paar centen heeft staan te polijsten! We drijven naar het ondiepe gedeelte van de haven met diverse kleine bootjes. Iets te snel probeer ik het anker met de pikhaak op zijn plaats te krijgen. Hij ontglipt me en bengelt nogmaals langs de zijkant. Net op tijd sta ik weer achter het roer en stuur de boot uit de haven. Het zicht door de kunststof ramen is - als ik rechtop achter het stuur sta - al niet optimaal. De openstaande luiken geven een dode hoek en de stress van de zojuist opgelopen dure ankerschade geeft een blinde vlek. Kortom, geen ideale situatie als er precies voor de haveningang een kanovaarder opduikt. Ik kan hem maar nét ontwijken. We wisselen over en weer excuses uit, en beduusd varen we richting Kalamos.

In Kalamos worden we weer opgewacht door George, de altijd goedgemutste eigenaar van het plaatselijke restaurant, die zich feitelijk de hele dag bezig houdt met het havenmeester spelen en klanten werven. Van de buren horen we dat George serieus denkt dat zijn eiland het centrum van Griekenland is, dat corona een hoax is en dat vaccins niet werken.
De middag hou ik me onder andere bezig met onderhoud op het ankerrol systeem.

Zondag 20 juni, Kastos

S’morgens in Kalamos is er nog geen wind. Het grootzeil kan ik dus hijsen om de reeflijnen te installeren.
Het ankersysteem lijkt weer te functioneren en we wenden de steven naar Kastos, een onder de zeilers zeer populaire eilandhaventje. Als we aankomen loopt het zowel binnen als net buiten de haven snel mudjevol.
De telefoontjes in verband met vaderdag doen ons herinneren dat het zondag is. Rustdag! En tijd voor het bijwerken van het reisblog.