Langs Zakinthos en met Sander naar Kalamatos

Maandag 21 juni, Katos eiland

We blijven nog een dagje op het paradijselijke Katos. Wandelend verkennen we de andere kant van het eiland met fraaie doorkijkjes over het azuur blauwe water. Aan de buitenkant van de pier snorkelen we wat langs de kust. Ik bedenk dat ik nog eens moet investeren in een duikbril met geslepen glazen. Met mijn slechte ogen (min 7) zie ik alleen de grotere vissen.
We vergissen ons in de tijd en zijn een uur te vroeg op het enige terras met televisie voor het bekijken van onze oranje jongens. De Nederlandse bemanningen van nog 3 schepen schuiven aan. Onder genot een hapje en drankje zien we op een veel te klein scherm dat het deze avond 3-0 wordt.

Dinsdag 22 juni, Vathi (Ithaka eiland)

De beloofde wind blijft uit, zodat de motor ons weer naar de volgende plek moet brengen: het stadje Vathi op het eiland Ithaka. Wij zijn de enige bezoekers van het plaatselijke museum waar een enthousiaste mevrouw ons door het gebouw begeleid. Uiteraard komt het verhaal over de reizen van Odysseus, die op dit eiland zijn Penelope achter liet voor het oorlog voeren in verre streken. Pas na jaren kan hij haar weer in de armen sluiten.

Een absolute aanrader in dit kader is de nu ook op de Nederlandse TV uitgezonden nieuwe reeks van de Belgische Arnout Hauben: dwars door de Middellandse zee. Wij zagen hem al op de VRT.

Woensdag 23 juni, Poros (Kefalonie)

Op onze weg naar Zakinthos is het haventje Poros een goede stop. Bij aankomst is het een hartelijk  weerzien met onze gezellige Duitse dominee, een solozeiler die we vorig jaar al ontmoet hebben in Katakolo.
We kunnen hier in Poros zien dat de beschadigde terrassen, na de catastrofale cycloon vorig jaar, weer mooi zijn opgeknapt.

Donderdag 24 juni, Nikolaos (Zakinthos noord)

Ook deze haven is ons al bekend. De ligging ervan is magnifiek in een kleine baai met een eilandje om de eventuele golfslag wat de stuiten. De haven ligt vol met kleine bootjes van vissers, die tegenwoordig toeristen naar mooie plekjes varen.
Onze touwen worden bereidwillig aangepakt door dezelfde actieve ondernemer van 2 jaar terug, die uiteraard weer het restaurant van zijn familie aanprijst. Het eten blijkt er matig te zijn, maar de service en vriendelijkheid is geweldig.

Vrijdag 25 en zaterdag 26 juni,  Keri en Sostis (Zakinthos zuid)

Vanaf Nikolaos varen we even naar het noorden langs de beroemde blauwe grotten en slaan dan links af langs de westkust van Zakintosh. Na enkele uren komen we bij de beroemde Wreck-bay. Deze plek is te zien in de top 3 van de foto’s van toeristisch Griekenland. Een fors strand, geheel omsloten door een steile 300 meter hoge rotswand, met precies in het midden een oud scheepswrak. We zijn nog op tijd voordat het hier verder volstroomt met opdringerige toeristenboten.
Enkele mijlen verderop proberen we in een kleine diepe baai een plek voor de nacht te vinden. In de pilot is al gemeld dat het lastig zou zijn. Het is er voor ankeren te diep, en aan de kleine kade hangen veel trossen en troep, aanwijzingen dat het zeker niet de bedoeling is er als passant te gaan liggen. We varen verder naar het zuiden langs een briljante kust met vele strandjes waar je alleen vanaf het water kan komen. Onderweg hebben we een enorme zeeschildpad als tegenligger. Bij het terugvaren is hij (zij?) verdwenen. 
We gooien het anker uit in de zuidbaai van eiland Zakinthos, vlak bij de toeristenresorts van Keri en Sostis. Dit is een natuurreservaat voor schildpadden. We zien ze af en toe achteloos zwemmen. Meestal met een toeristenbootje of een snorkelaar er achter aan.

Zondag 27 juni, Porto Roma

Alleen als het zeer kalm weer is, kan er geankerd worden in de baai Porto Roma, de zuidoost punt van Zakintosh. En het is kalm weer. De eerste ankerpoging gaat bijna mis: de ketting zit vast om een grote rots. Ik draai het schip en ‘snuk’ we komen los. Daarna zoeken we naar een wat goede ‘sand patch’. Ik neem een duik om de bodem te checken op anker-veiligheid.

Maandag 28 en 29 juni, Zakinthou stad

De stadskade ligt vol en we worden naar de buitenkant van de golfbreker gedirigeerd. Een niet zo beste plek, zo blijkt, als de snelle grote toeristenboten binnen varen. Hoge golven, waardoor de achterlijnen het fors te verduren krijgen en we met het klotsen veel water in de kuip krijgen. Ik laat het er niet bij zitten. We gaan langs de boosdoeners. De bemanning schermt mij af voor een onderhoud met de cowboy-kapiteins, maar ze bezweren dat mijn dringende verzoek - rustiger  binnen te varen - wordt doorgegeven. Het kost daarna een half uurtje fietsen voordat mijn boosheid is gezakt. We gaan flink op de pedalen en krijgen hoog op de heuvels schitterende vergezichten.
Met de buren bespreken we de geneugten en en het gedoe bij het zeilen op de middellandse zee. Het wat oudere stel woont op Malta, waar ze de boot ook in de ‘winterstalling’ hebben. Het onderhoud van het schip is daar peperduur. Ik zet ze aan het denken net als wij de boot ergens in Griekenland achter te laten en naar huis te vliegen.

Woensdag 30 juni, zoon Sander komt aan boord, Katakolo

Vandaag komt zoon Sander vanuit Nederland ingevlogen. Hij vaart 5 dagen mee tot de stad Kalamata op de Peloponesos. Fijn elkaar hier weer te zien. Na eerst nog een fietstochtje door de stad en de directe omgeving gaan de trossen los. Door later in de middag weg te varen pakken we nog een leuke wind, want Sander is er natuurlijk ook voor het zeilen gekomen. Katakolo is een voor cruiseschepen aangelegde haven, dat er nu verlaten bijligt. Bij binnenkomst zien we een bekend jacht van medezeilers die we twee jaar eerder ontmoet hebben. Leuk elkaar weer even te spreken. Het jacht Skadi houdt er een zeer uitgebreide website op na met veel wetenswaardigheden over het varen op de Middellandse zee.

Donderdag 1 juli, Kyparissia

We varen niet meteen weg. We stappen vroeg in de ochtend in het autootje van de havenmeester en met open raampjes (Griekse airco) gaan het richting Olympia, een belangrijke archeologische plek waar 400 jaar voor Christus de eerste spelen waren. Onderweg nemen we met een praatgrage chauffeur de economie en politiek in Griekenland door. Onze president ‘Ruutte’ is een foute man.
Met de schipper van de Skadi heb ik het nog over de harde wind die we tegen gaan komen in de komende dagen. Hij zelf  besluit te blijven liggen. Wij gaan door om toch een leuke tocht voor Sander te hebben. De tactiek is elke dag bijtijds de veilige havens of ankerplekken te bereiken. Een lokale zeiler naast ons waarschuwt voor een grote ketting die dwars voor alle schepen ligt.  We halen we het anker op en, ja hoor, we zitten vast op 5 meter diepte. Voordat ik heb kunnen bedenken hoe ik dat oplos springt Sander overboord met bril en zwemvliezen. De eerst keer duikt hij voor een inspectie. Vanaf de bootjes aan de kant zien mensen dat hij in de tweede duik ons anker los kan maken en we daarna wegvaren. Handig een zoon aan boord die tot redelijke diepte kan free-diven!
In Kyparissia aangekomen, kunnen we ouderwets langszij de kade liggen. Best handig, maar ‘s avonds moet alles potdicht, omdat er op deze manier wel ratten aan boord kunnen komen. Een avond-fietstochtje door een gezellig stadje maakt deze zeildag compleet. Ook hier zijn de vele terrassen nog redelijk leeg.

Vrijdag 2 juli, Methonis

Voor de wind scheren we langs de schitterende rotsformaties bij Pylos, ronden we het prachtig kasteel bij Methonis en komen op een van de mooiste ankerplekken denkbaar. De bijboot met de electrische motor wordt nu klaargemaakt voor divers walbezoek.

Zaterdag 3 juli, Koroni

Bijtijds gaan we op weg, want deze dag zou de wind gaan poeieren. Het is 3 uur zeilen naar de volgende ankerplek Koroni. De gang zit er goed in. Voor de wind gaan we met een snelheid van 9 tot 10 knoop. Moeder kijkt over haar e-book naar het genieten van vader en zoon. Even overwegen we meteen door te varen naar Kalamata. Met deze wind kunnen we wellicht één keer de 11 knopen aantikken. Na de ankerlunch onder de kloosterruïnes van Koroni besluiten we daar toch te blijven liggen. Sander ‘de jeugd’ kan niet wachten tot het morgenochtend rustiger weer is en roeit alvast alleen met de bijboot 300 meter tegen een harde wind en pittige golfslag naar het strand en verkent het landleven. Terug, met wind mee, moeten we hem - voordat hij doorschiet - bijtijds opvangen naast de boot.

Zondag 4 juli, Kalamata

De ochtend is er voor een excursie naar het oude klooster. Vanaf de top van de heuvel hebben we een fraai uitzicht op de baai met onze boot. Van boven af zien we ook de rotsen en ondieptes waar gesnorkeld kan worden. Sander slaat eerst nog even zijn snorkelslag. Hij is niet elke dag in Griekenland!
Bij aankomst in de marina Kalamata staat het wat harder te waaien. Het blijkt wederom dat, in situaties met mooringlijnen (dus geen anker om punt vast te houden), een boegschroef ontbeert. Later die dag kan onze free-diver nog eens zijn kunsten laten zien, door in één duik in relatief troebel havenwater de pikhaak van de bodem grissen. Deze was bij het aanleggen tussen wal en schip gekomen. 

Maandag 5 juli, Kalamata

Voordat we Sander uitzwaaien maak ik nog van hem gebruik om in de top van de mast een ankerlampje te vervangen. We spreken daarna af dat ik investeer in een betere kwaliteit bootsmanstoel, waar je niet half uitzakt en die je edele delen niet beknelt.
De taxi, die Sander naar de plaatselijke luchthaven brengt, is net weg is, als de coastguard langs komt voor inspectie van de scheepspapieren. De vriendelijke jongedame accepteert mijn bewijsmateriaal, dat de Griekse waterbelasting is betaald, niet. Hup, mee naar het politiebureau, waar ik bars te verstaan krijg dat ik de volgende dag met officiëler bewijs moet komen. Terug op de boot - met plaatselijk matig internet - probeer ik wederom bij mijn scheepsgegevens in de Griekse belastingsystemen te komen. Pas ’s avonds lukt het een pdf te downloaden dat de politie wil zien. Ik ben een blij mens.

Dinsdag 6 juli, puntje van Peloponesos

Al vroeg fiets ik met mijn laptop naar de coastguard. Die gaat nu akkoord en is bereid is het pdf te printen voor toekomstige visites van de lange arm der gerechtigheid.
Zonder wind motoren en schommelen we 50 mijl zuidwaarts en vinden begin van de avond een piepkleine ankerplek. Nadat het anker is gezakt ‘parkeren’ we achteruit tot 50 meter van het kiezelstrandje. Vervolgens zwem ik daar naartoe met een lijn, dat ik aan een rotsblok vastzet. Zwemmend maak ik naar beide kanten nog lijnen vast op de stenen. Het geheel ziet er uit als een spin in het web. In de schemer staat een kudde koeien vanaf het strand ons meewarig gade te slaan.

Woensdag 7 juli. Eiland Kythira

De wind is ’s nachts gedraaid. Dat maakt het losmaken van alle achterlijnen - onder spanning - lastiger. Eenmaal losgemaakt drijft de boot 50 meter vooruit naar de andere kant van het anker. Affijn, de schipper heeft vandaag al vroeg zijn zwemtochtje weer gehad.
Op naar een ons bekende haven op het zuidelijke punt van eiland Kythira. Dit is een prima springplank naar Kreta. We zullen hier een paar dagen moeten blijven tot de wind voor een overtocht rustiger is. Morgen staat er de Meltemi te blazen, een typisch Griekse wind. 

We hebben hier eindelijk weer goede 4G cq internet verbinding voor het afmaken en uploaden van het scheepslog, de foto's en een video.