Langs Kreta, van Chania tot Heraklion

Wat heerlijk, de reacties op het reisblog. Er wordt met onze vaartocht meegeleefd. Leuk ook te lezen hoe anderen invulling geven aan het reizen in corona-tijd. En super als er zich een nieuwe lezer meldt.

Donderdag 8 juli t/m zaterdag 10 juli: Kythira, Kapsali port

Onze ervaring van 2 jaar geleden is dat deze goddelijke baai ook (’s nachts) in een wasmachine kan veranderen, als de golfslag verkeerd staat. Maar we hebben geluk, ondanks een pittige wind liggen we hier rustig. Het kasteel en het typisch Griekse dorpje (Chora) op 200 meter hoogte staat er nog steeds en moeten weer worden bezocht. Overdag leren we steeds beter wat lekker luieren is. En in de avond lopen we langs de ‘boulevard’ waar een Nederlands bandje jaren 70 muziek maakt. Oude hippies die in Griekenland zijn blijven hangen. Uuh, hoe oud zijn wij ook al weer?

Voor de oversteek naar Kreta blijft het patroon dat er overdag een harde wind staat, het ‘s nacht kalmer is, en dat de directe omgeving van Chania op Kreta, continue in een windstilte blijft liggen. Een soort oog van de orkaan. Opvallend is dat, niet ver daar vandaan aan de zuidkant van Kreta, achter de lange bergrug, er een constant 8 beaufort blaast. Maar daar gaan we niet heen. 

Zondag 11 juli    Oversteek naar Kreta

Zaterdagavond om 18.00 uur gaan de trossen los. Warm eten op een schommelende boot doen we met pannenkoeken, die Maria bakt met eerder klaargemaakt beslag. De nacht heeft haar eigen schoonheid, zoals een briljante sterrenpracht. Op de AIS (electronisch radar) zien we achter en voor ons op afstand enkele grote schepen. Op mijn beeldscherm zie ik een schip recht op ons afkomen. Hij ziet me ook en via de marifoon spreken we af elkaar ‘port to port’ (rechts houden) te passeren. In het donker is het niet te zien, maar ik kan nagaan dat het een 20 meter lange catamaran met Amerikaanse vlag is, die uit Chania komt. Na een goed stuk zeilen zakt de wind en gaat om 03.00 uur de motor aan. De snelheid stellen we zo in dat we bij net voldoende daglicht, om 06.00 uur de haven Chania binnenlopen. Het is een lastige haven-aanloop, dus ik heb de tablet met de meest recente Navionics kaarten erbij. De hoofden van slaperige schippers komen even boven de luiken uit, terwijl ik toch zo zachtjes mogelijk aanleg. Een nacht overslaan op een onrustige zee, vraagt nu eerst een paar uur slaap.

Maandag 12 juli t/m woensdag 14 juli                   Chania

Chania is geweldig! Fraaie oude stadsdelen met Venetiaanse en Turkse invloeden. Vanuit onze kuip hebben we een perfect uitzicht op de oude haven met antieke vuurtoren. Jammer dat deze stadsschoonheid ook bekend is bij heel veel toeristen, en vervolgens de Grieken elke vierkante meter vol zet met eettentjes. Tot laat in de avond is er luide muziek. Toch blijven we er een aantal dagen liggen, tot we elke middeleeuwse straat en gebouw hebben ontdekt.
Een extra blij moment is er als ik in deze stad een telefoonreparateur vind, die op mijn mobiel de stroom-ingang kan vernieuwen. Ik loop al twee weken met de telefoon op een oplader/accubar, die hem dan met moeite op 50% houdt. Tja, zout en vocht gaan niet goed samen met elektronica.

Donderdag 15 juli            Ankerplek, Ormos Milati

We varen rond het schiereilandje Akrotira, waarop ook het vliegveld voor Chania ligt. aan de zuidkant ligt een van de weinige redelijke beschermde ankerbaaien langs de Kreta-kust. Na de toeristische topdrukte is het nu wel heerlijk voor anker liggen en wat te snorkelen. Blijkbaar worden hier sups verhuurd, want het zwermt ervan rond de boot. Een tweede ankernacht hier zit er niet in, met de komende windverwachting.

Vrijdag 16 juli t/m 18 juli              Rethymnon

Rethymnon heeft weliswaar een forse marina, maar ligt tot de nok vol met lokale boten. Na twee aanlegpogingen komt er eindelijk iemand helpen aan de juiste plek. Deze is hier wel met een mooring-lijn, hetgeen weer even wennen is: achteruit varen langs een boeitje (op tijd even de schroef uit zodat hij geen lijn pakt), met de pikhaak de boei optillen, de meter gladde ketting er onder beetpakken en een eigen lijn door een klein oog halen. Het geheel dan weer te water gooien en de lijn aantrekken. De eerste keer lukt dit niet, maar een lieve buurman helpt vanuit zijn bijboot.

Op de fiets meldt ik mij met de scheepspapieren bij de haven-authoriteit. Op de terugweg gaat het mis. Met één hand aan het stuur en de map in de andere kom deze schipper lelijk ten val als ik een stoepje, tien centimeter naar beneden, niet zie. Mijn gezicht ziet het beton van zéér dichtbij en het stuur raakt mijn zwevende rib. Na een douche om te zien wat de aangezichtsschade is, lijkt het ons verstandig naar de eerste hulp van het plaatselijk hospitaal te gaan voor een check en eventuele hechtingen. Ik wordt er snel en professioneel geholpen, inclusief een X-ray van de ribben en een tetanus injectie. Conclusie is dat ze verder niks kunnen doen. We moeten wel 2 dagen in de haven blijven om te zien of er sprake is van een hersenschudding. Van dat alles blijkt geen sprake. Met mijn blauwe oog denken mensen nog wel een tijdje dat ik net uit een kroeggevecht kom.

Rethyemnon is een fraaie oud-Venetiaanse stad met een machtig kasteel. We nemen nog de tijd voor sight seeing. De zonnebril blijft wat vaker en langer op!

Ma 19 juli                            Panormos

Na een mooi en lang ‘scherp aan de wind’ rak, dat ik graag op de hand zeil, arriveren we bij een klein dorpje Panormos. Even lijkt het dat we er de enige passant zijn, maar wat later komt een kleine zeilboot met een Italiaanse solozeiler aanleggen. Die is wel in voor een praatje. Kennelijk liggen we op de plek waar doorgaans commerciële toeristenvaartuigen kort aanleggen. Captain Hook is dan ook niet blij met ons en legt ruw zijn piratenschip tussen ons in.

Di 20 juli                                              Balion

De volgende 5 mijl varen we op de motor naar het pittoreske haventje Bali (of Balion). Deze haven ligt ten opzichte van wind en golven aanzienlijk rustiger. Dat nodigt uit wat langer van boord te gaan voor een goede wandeling door een prachtige omgeving. We liggen tegen een visser die zijn lunch aan koken is. Ongevraagd krijgen we een bord vis en een kom vissoep. De weer schone kom gaat retour met een paar koude biertjes. Het tweede schip in de haven is een Nederlandse Breehorn 44.  De schipper vertelt over de havens waar wij nog heengaan. Hun ervaring met Heraklion stemt ons niet gerust.

As vrijdag komt zoon Roeland met het gezin een kleine week aan boord. Het vliegtuig landt in Heraklion. Hun vakantietijd en onze tochtplanning is op elkaar afgestemd. Wat we niet in de hand hebben is de wind. De voorspelling is niet gunstig met veel wind in het komende weekend. Daarom varen we nu een dag eerder naar Heraklion om meer kans te maken op een redelijke ligplaats, waar we een aantal dagen zullen moeten blijven.  

Wo 21 en do 22 juli                         Heraklion

Met een heerlijk ‘voor de winds’ rak stuiven we in korte tijd naar Heraklion. De aanzienlijke topsnelheid is vastgelegd op een screenshot vanuit de app Marine Traffic. Als we in de buurt van de havenmonding zijn varen we gelijk op met 4 grote charterboten. Ik zie een grote ferry aanstomen dus haal ik de zeilen er vast op volle zee af. Er wordt door de jonge professionele schippers goedkeurend gezwaaid naar ons. Een ouder echtpaar op een snel jacht, zeilend bij een pittige wind, kunnen ze wel waarderen. Ik laat ze graag voorgaan in een voor ons nieuwe haven. Er kán hier aan de zeer oncomfortabele buitenkant van de Venetiaanse oude haven worden aangelegd, maar wij proberen binnen een plaats te vinden. Na de eerste poging worden we door een ‘charter-agent’ in een motorbootje al snel verjaagt. Op een andere lege plek kunnen we volgens een meer toeschietelijke local enkele dagen liggen.