Eindbestemming Preveza

Vrijdag 12 juli                   Korinthos                          

Over de schouder kijken we nog een keer naar de skyline van Athene. We kiezen ervoor achter het eiland Salamis om te varen, langs de indrukwekkende Piraeus zee- en marinehaven. Eenmaal weer op open zee kunnen de zeilen omhoog. In de buurt van het Korinthisch kanaal vraag ik via marifoon voor de zekerheid wat de bedoeling is. Er moet worden aangelegd bij een onhandige kade. Dit is nu lager wal en er staat inmiddels een forse wind met dito golfslag. Snel naar een havenautoriteit, die dan alle tijd neemt voor het opmaken en stempelen van de papieren, en het in ontvangst nemen van een aanzienlijk bedrag. We gaan in konvooi, met de opdracht zo snel mogelijk te varen. Onze motor hapert, en heeft nu even geen zin om op volle toeren te komen. Een probleem dat we later op moeten lossen. Op de portofoon worden we gemaant gas te geven, hetgeen niet bijdraagt ten volle te genieten van het bijzondere schouwspel, het varen door een 80 meter diepe rotsspleet.
We houden deze dag voor gezien in het dorp Corinthië. Het lijkt een wat saaie haven, maar later op de avond genieten we van een openlucht concert van een populaire Griekse rockband.

Zaterdag 13, Zondag 14,  Maandag 15 juli                            Galaxidion

De landvasten gaan vroeg los. Op weg naar het fraaie plaatsje Galaxidion. Het is een goede haven om op de bus te stappen naar het oude Delphi, een stukje Griekse oudheid. De reis er naar toe is al een feestje: langs de kust en een stuk de bergen in. Delphi ligt tegen een rotsachtige berg met prachtig uitzicht. De wandeling is te vergelijken met het via de trap beklimmen van de Eiffeltoren, in een felle zon en dik boven de 30 graden. Maar, goed voor de kuiten.
De wind trekt aan uit de verkeerde hoek, en we blijven een extra dag in deze haven liggen, hetgeen zeker geen straf is. We fietsen, wandelen, socializen en lezen veel. We hebben de recente boeken, vooral thrillers, op onze e-readers en de kranten  via internet op de telefoon.

Dinsdag 16 Woensdag 17 juli                    Trizonion

Het eiland Trizonion ligt niet ver weg. Een enthousiaste havenmeester beweert dat onze bijdrage ten goede komt aan het opknappen van een echt slecht onderhouden kade. Op de kant zoeken we naar stukken hout om tussen de stootwillen en het ruwe beton met uitstekende ijzeren pinnen te hangen.
We blijven een dag liggen voor een wandeling rond het fraaie eiland met soms paradijselijke trekjes. Aan het eind van de dag ploffen we neer in een gezellige taveerne aan het water. We moeten nog wel naar de keuken komen voor het uitkiezen van de vis.

Donderdag 18 juli                           Navpaktos

We willen bijtijds op bestemming Navpaktos zijn. Er zijn maar 2 ligplaatsen in het piepkleine middeleeuwse haventje, afgebakend door oude vestingmuren en torentjes. In de verte zien we al schepen voor anker, dus lijken we te laat te zijn. Eenmaal tussen de kasteelmuren naar binnen ligt er nog niemand! We stellen vast dat dit de mooiste ligplaats ooit is. Pas laat in de avond kunnen begrijpen we dat mensen er voor kiezen ‘buiten’ voor anker te blijven: de herrie van de het uitgaansleven is bijna niet om te harden. Overdag bezoeken we het kasteel boven op de berg. We weten het wel, maar vragen ons toch af – moe van het klimmen - waarom die burchten altijd zo hoog worden gebouwd.

Vrijdag 19 Zaterdag 20 juli          Patras                  

Voor de verandering doen we een grote stad aan: Patras. De pilot geeft aan dat we in de marina moeten gaan liggen. Maar vrijwel alle steigers zijn in ernstig verval. Als we toch een plekje  denken te vinden gaat het mis met de motor. Ik krijg hem niet in zijn vooruit en raak met de toch al gehavende spiegel de kant. Met een gestrekt been voorkom ik erger. Vervolgens blijkt dat deze marina in zijn geheel is opgedoekt en worden we weggestuurd naar de grote zeehaven. Daar aangekomen ben ik redelijk stuurloos. Naast dat de motor nu vaak niet in de versnelling schiet, liggen we hier op stroom bij een vrij hoge kade, met vlak naast ons afmerende zeeschepen en op de kant een havenmeester die luide tegenstrijdige adviezen roept, zich afvragend wat voor prutser hij hier voor zich heeft. En dan moeten we ook nog eens de boot verleggen! Het duurt even tot de stress van deze schipper wat is gezakt. We zoeken een monteur die al aan het eind van de dag langskomt. Zijn diagnose valt mee: met een dikkere soort olie in de ‘versnellingsbak’ zal het goed komen. “En wat als dat het niet is?” “Dan moet het geheel uit elkaar, worden nieuwe onderdelen besteld etc”. Aaah!! Na het proefdraaien lijkt dít motor-euvel te zijn verholpen.
We verkennen een echte stad met de ons bekende Europese winkelketens. Voor de culturele kant van onze cruise is er een kasteel en her en der fraaie Grieks/Romeinse ruïnes.

Zondag 21, Maandag 22 juli        Messolongi

Messolongi, aanbevolen door een buur-schipper in Patras, blijkt een heel gewoon stadje, maar het ligt in een unieke omgeving. Als we binnenvaren zien we een kruising tussen Bangladesh, de Loodrechtse plassen en de kust van Thailand. Dat wordt versterkt bij de verkenningstochten per fiets. Ik kwam op afgelegen plekken waar de plaatselijke vissers – wonend in armoedige onderkomens -  liever geen pottenkijkers hebben. Hier hielp even mijn vriendelijk roepen ‘Kalimèra’ en ‘yassas’  niet.
We liggen met de boot aan de kade in een klein binnenmeer met een watertemperatuur gelijk aan theewater. Dit is aangenaam verpozen. 

Dinsdag 23 juli                 Astakos

Over een week willen we in onze eindbestemming Preveza liggen. Vandaag maken we goede vordering in die richting. De boot loopt lekker, halve wind, en brengt ons in een rustig dorpje aan het vaste land, Astakos.
We vermaken ons vanuit de kuip met de pogingen van een buurman zijn nieuwe drone onder de knie te krijgen.

Woensdag 24 juli                            Kastos

We komen nu bij één van de kneuterige eilandjes van de ionische zee: Kastos. Meteen naast de haven snorkelen we in azuurblauw water tussen fraai vulkanisch gesteenten en veel nieuwsgierige visjes. En verder is het op zijn West-Fries: ‘moi anzitte, dom kaike en ôveral bar van ophore’.

Donderdag 25 juli                           Kalamos

Een kleine dikke man op de kant gebaart waar we moeten gaan liggen in de havenkom van Kalamos. Hij begeleidt ons professioneel en rond zijn werk af met een ‘well done skipper’. Dan komt de aap uit de mouw (met een zwaar Grieks accent): “I am George, the owner of the taverne at the end of the quay, you are welcome to have something to eat this evening”.  Deze man heeft een prima verdienmodel. En het is een feest te zien hoe hij de haven tot de nok toe vult. Het is elke avond volle bak bij George’s taverne.
Ik kom er achter dat de accu’s wel heel snel leeg lopen. OK, de koelkast maakt overuren, maar laat in de avond moet ik toch nog weer stroom draaien. Vreemd, moeten we in de gaten houden.

Vrijdag 26, zaterdag 27 juli         Lefkas stad

Bij vertrek uit de haven van Kalamos is de kans groot is dat er schepen aan de overkant over mijn ankerketting liggen. En ja hoor, Maria haalt met ons anker een andere ketting omhoog. Ik weet dat vele ogen nu meekijken, en met een zo achteloos mogelijk blik loop is naar voren met de pikhaak in de aanslag. In één beweging trek ik de ketting van ons anker. Maar… de stok verdwijnt met de ketting mee in 4 meter water en ik hou alleen het handvat vast. Hilariteit aan de kant. Ik probeer het gezicht te redden als de stok toch weer uit het water plopt. Echter, enkele seconden daarna zinkt de metalen pikhaak alsnog voor altijd. Een soort Titanic momentje. Ik zwaai naar de kijkers en geef gas richting Lefkas stad.
Het is vrijdagmiddag en het aanleggen valt niet mee tussen alle van een week huren terugkomende charterschepen. De watersportwinkels zijn hier ruim gesorteerd en ik koop oa een nieuwe pikhaak en brandstoffilters. We ontvluchten de drukke haven met een fietstocht door de omgeving met burcht, lagune en ander moois.

Zondag 28, maandag 29 juli        Vonitsa

We pakken de ‘veer-brug’ van 9.00 uur en richten de steven dan richting Preveza. Er is nog tijd voordat de ISKRA daar de kant op gaat. We varen dus verder de ‘golf van Amvrakilos’ op, tot het plaatsje Vonitsa. Deze binnenzee is qua omvang de helft van het IJsselmeer.
Het is boffen dat er in de onverwacht drukke kleine haven net iemand wegvaart.
De bijboot kan nu wel worden opgeruimd en het teakdek wordt met zoet water schoongemaakt. De avond is het ‘borrelen bij de buren’. Altijd weer mooi om de verhalen en de verschillende ‘aanpakken’ voor het met de zeilboot bezoeken van Griekenland te horen. De volgende dag bezoeken we de markt en het Venetiaans kasteel.

Hiermee eindigt dit reisblog. Dinsdag varen we ‘terug’ naar Preveza. Woensdag gaan we op de kant. Na nog een dagje klussen aan de boot vliegen we vrijdagochtend 2 augustus weer naar huis, na een heerlijke tocht met de nodige avonturen.
Dank voor het lezen van dit blog en het geven van alle lieve reacties!