Nieuwe reizen met SY ISKRA in 2020

Met de auto naar middellandse zee

Zondag 19 juli 2020                 Midwoud - Como

Een vroege start vanaf huize Midwoud met de auto naar ons schip in Preveza Griekenland. We gaan tegen advies van Rutte in zo ver te reizen, maar Griekenland is een relatief veilig land. We durven nog niet te gaan vliegen en met de auto kunnen we (nog) meer bootspullen meenemen. Hoewel we al in juni fantaseerden over een volledige Balkan tour langs o.a. Servië en Macedonie, blijkt er nu maar een route corana-proof te zijn: door Italië en verder met de ferry. Hoewel we zijn ingelezen over o.a. de grenssituaties, voelt dit stukje reis al als een avontuur.

Eenmaal in Duitsland blijft het wennen als wij dan rijden met de 130 km, de snelheid die we nog kennen van voor de stikstofmaatregel, en er bolides met 200 km voorbij schieten. Het Zwitserse vignet is het enige dat bij de ‘Basel-grens’ wordt gecontroleerd. Ook de Italiaanse grens is met een kleine slalom snel genomen en na  een rit van 12 uur arriveren we in het wonderschone Como. We trakteren onszelf op een korte stadstour, met aansluitend de grote vraag “wat doen we voor de nacht?”.  We hebben spullen voor primitief kamperen, maar in het donker is het lastig iets van een camping te vinden. Plan B is ultiem corona-proof: wild kamperen, zoals we 40 jaar geleden deden. We vinden een plek op de rand van een bos naast een uitgestorven industrieterrein. Het is hier ruim 30 graden en we laten het tentje in de zak. We rollen ons matrasje uit op het gras, koken op een primus meegebracht lekkers en slapen als jonge goden onder de blote hemel. De koelbox met mijn medicijnen (zo jong zijn we dus niet meer) zet ik over op een reserve accu.

Maandag 20 juli                Como - Rieti

Het is een wat onrustige nacht - we liggen hier wel onbeschermd in het land van de maffia - en rijden om 6.00 uur verder. 2 dagen hebben we voor dit land, dus zet ik de navigatie op ‘niet tolwegen’ eindbestemming Brindisi. Het resultaat is, rijden over slechte wegen met 1000 rotondes, maar wel door mooie natuur en authentieke dorpjes. Leuk voor een andere kijk op Italië, dat we voor het eerst van noord naar zuid doorkruisen, maar voor de terugweg pakken we het anders aan: tolwegen en het gerichter bekijken van mooie stadjes. Nabij het fraaie stadje Rieti, ter hoogte van Rome, kiezen we voor de makkelijke optie qua overnachten: via booking.com een B&B in het centrum. Het werken met de app translater op onze telefoon (ons Italiaans is niet je dat) blijkt geen goed plan. Wij schreeuwen door mondkapjes niet goed verstaanbare teksten en de kamerverhuurster spuugt in mijn telefoon en tegen mijn hand.

dinsdag 21 juli                   Rieti – Brindisi

Meteen bij het vertrek om 6.00 krijg ik op het dashboard het sein dat er een ‘serieus probleem’ is aan de automotor. Ik check de olie, water en rem/stuurvloeistof en vermoed dat het dat laatste is. Meteen na het mooie stadje L’Aquile, rijden we een Opelgarage binnen. Die sluiten de auto aan de diagnose laptop stellen vast dat een stukje van stuurbekrachtiging snel moeten worden vervangen. Een collega-garage zou zoiets in voorraad hebben en kunnen maken. We hebben nog speling in de reisplanning en maken de forse omweg. Bij deze garage maken we kennis met een zelfs voor Italianen zeer ineffectieve en bureaucratisch werkwijze. Het duurt ruim 3 uur voordat we weten dat er, inclusief besteltijd, 4 dagen gesleuteld moet worden. Dat lijkt ons geen goed plan gezien de logistieke problemen: medicijnen koud houden, ferry annuleren, extra overnachtingen, taxi’s etc.  We nemen het risico van malheur, laten letterlijk de stekker er uit trekken en zetten onze reis voort.
In het prachtige Brindisi is het een feest van herkenning. Vorig jaar lagen we hier al met de ISKRA.

Woensdag 22 juli             Brindisi – Preveza

Onze verwachting was dat de ferry, de enige ‘weg’ naar Griekenland, vol Italiaanse vakantiegangers zou zitten. Het schip is echter redelijk leeg. We genieten van het varen over ‘bekende wateren’.
Als we in Griekenland van de ferry afrijden laten we onze corona-papieren zien, maar worden we er uit gepikt om beiden op corona getest te worden. Enkele meters verder wordt ons dan weer door een andere beambte toegeroepen dat we door kunnen rijden. Ook goed. We trakteren onszelf op een goede Griekse hap en rijden de laatste kilometers in het donker naar onze marina. Een geluksmomentje als we daar na vier dagen met de auto onze de boot staan.

Donderdag 23 juli

Pas ’s middags, na het opruimen en melden, rijden we naar de plaatselijke Opel garage. Die doet weer dezelfde tests, maar komt met het heugelijke nieuws dat helemaal niet ernstig is. We kunnen er voor nu prima mee kunnen doorrijden. 3 garages met elk een andere diagnose: de laatste komt ons het beste uit.

Vrijdag 24 juli

Soms kan het ook even tegen zitten. We merken dat ons reddingsvlot van boord is gehaald. Best vreemd op deze bewaakte werf. En de container van 43 kg zal een beste sjouw zijn geweest. Bij de receptie zijn er camerabeelden van de laatste 2 maanden, maar dit is in de winter gebeurd. We kunnen niet zonder, dus bestellen een nieuwe. 

Zaterdag 25 juli tot en met woensdag 29 juli : klussen!

Het oorspronkelijke plan was hier in de koele maand maart al te kunnen klussen. Nu is dat een stuk zwaarder onder de bloedhete zon.
We schuren het onderwaterschip en geven het een goede verfbeurt. We werken vanaf 6.30 uur, als de zon nog niet als hoog staat. De klussenlijst wordt afgewerkt: nieuw veiligheidsmiddelen installeren, geheel nieuwe ankeruitrusting aanbrengen, zeilen aanslaan, zonneschermen erop etc etc. En voor de decoratie van de kajuit is er een foto van de Andromeda en een schilderij van Maria dat wordt opgehangen. De geplande dagen onderhoud aan het teakdek slaan we nu over. Dat is iets voor eind oktober, voordat we terug reizen.

Zaterdagochtend 1 augustus gaat - deo volente - de boot te water. We hopen de komende dagen nog tijd te hebben met de auto Lefkas eiland verder te verkennen. In Preveza moet ik nog Griekse waterbelasting betalen.

Het voorlopige plan is weer een nieuw stukje Griekenland te verkennen en de boot de komende winter weer in deze haven/werk te leggen. Te hopen is dat er geen 2e golf of nieuwe lockdowns komen, want Griekenland heeft niet veel plekken om de boot alleen achter te laten.