richting de golf van Patras

Zaterdag 1 augustus – woensdag 5 augustus

Het is dé zaterdag, maar helaas nog steeds geen moer. Het gevalletje, waaraan het nieuwe roer moet komen te hangen, is nog niet aangekomen vanuit Kroatië.  Het schip blijft nog op de kant. Er is echter nog genoeg werk te doen op de boot. Bijvoorbeeld eentje die ik het liefst voor me uitschuif: het vernieuwen van de 10 jaar gebruikte sanitair-slangen, afsluiters en delen van het scheepstoilet. Ik krijg het niet goed voor elkaar, dus ik vraag de volgende dag toch naar de handyman met brander en ander grof gereedschap.
Mijn kennis met elektriciteit wordt op de proef gesteld bij het installeren van een duur maar slim metertje voor de accu-kwaliteit. Onhandig raak ik met een steeksleutel 2 polen tegelijk aan. Het resultaat is een korte vonkenregen. Maarrrr de meter werkt!
En, in de categorie klein bier, is er nu ook een ventilator, zodat ik letterlijk met wind in rug achter mijn laptop aan de navigatietafel kan zitten.

Het leven op de boot ‘op het droge’ in augustus is niet helemaal een pretje. Het voelt best heet en stoffig. Er is, op de kant liggend, geen waterafvoer en geen sanitair. Voor elk wissewasje moet je de hoge trap op en af. Er is een zeer eenvoudig toiletgebouw op flinke afstand, waarvoor we de vouwfiets gebruiken.
Op het marina-kantoor gaf men al aan dat de meeste, vaak oudere, scheepseigenaren (uit heel Europa) dit corona-zeilseizoen overslaan en thuis blijven. De enkele mensen op hun bootje zijn, werken zich het apezuur om snel het water op te kunnen. Kortom, sociale contacten zijn schaars.
Op het heetst van de dag rijden we met de airco aan een stukje door het Griekse landschap. Hoogtepuntje is wel een bezoek aan de 2000 jaar oude romeinse stad Nicopolis bij Preveza.

Op woensdag de 5e komen plotseling werklui enthousiast met de moer in de knuisten aanlopen. Het roer wordt in orde gebracht en we kunnen in de tewaterlating plannen!!!

6 en 7 augustus                Preveza – Nidri

Nog wat onwennig varen we rond het middaguur onder de kraan weg. In Preveza, aan de overkant, leggen we aan om het schip verder vaar- en zeilklaar te maken.
Na het provianderen gaat het in zuidelijke richting. De zeilen gaan erop en het grote genieten kan beginnen. Na Lefkas-stad blijft de motor aan voor een uitgebreide test ervan. Die heeft in de winter een mega beurt gehad en moet perfect lopen. Jammer nou dat bij het varen op vol vermogen het motoralarm gaat. Het Volvo-bedrijf geeft aan dat ik pas na het weekend aan de beurt ben voor raad en daad, hetgeen betekent dat we in de buurt van Lefkas blijven tot er naar het mogelijke euvel is gekeken.
We gaan nu voor anker in de fraaie baai van Nidri, met rondom heuvels, dorpjes en oude scheepswerven.

Zaterdag 8 augustus

We ronden het privé eiland van de Onnasis familie, richting het eiland Meganisi, en we leggen daar aan bij het haventje van Spartachori. Een bekend recept: de ‘havenmeester’ die helpt is tevens eigenaar van de Taveerne. En uiteraard worden we geacht daar ‘s avonds een hapje te eten. Redelijk corona-vrij, pfff.
Het dorp zelf ligt wat hoger in de bergen, maar is de moeite van de klim zeker waard. Bovenin herken ik (van foto’s thuis) de plek waar mijn Pa en zijn Jo destijds, 30 jaar geleden, ook op de uitkijk stonden.

Zondag 9 augustus         Syvota

Het is een kort stukje varen naar een havenplaats in het zuiden van het eiland Lefkas, Syvota, waar we nog niet eerder waren. Het is er druk, gooien het anker uit en pompen de bijboot op. Aan de kant maken we contact met een Nederlandse boot. De eigenaar was begin juni al met de auto via de Balkanroute hierheen gereden.

Maandag 10/11 augustus            Lefkas-stad, Nidri

Terugvaren naar Lefkas dan maar. Het moet voor het gemoed. Voor de zekerheid wil ik daar toch nog een blik op onze mechanische voortstuwing laten werpen. Onze motorman stelt voor een ‘sea-trial’ onder vol gas te doen. Dat mag niet hier in deze buurt, dus varen we naar een volgend dorpje en pikken de monteur aan het einde van de pier op. We scheuren een aantal rondjes en je zal net zien, nu blijft alles vlekkeloos werken. Onze ‘wegenwacht’ springt met zijn gereedschapskoffer van onze nog varende boot en kan zich maar net staand houden op de harde stenen. We danken, zwaaien en varen gerustgesteld wederom naar de baai van Nidri. Het gevoel is dat onze tocht nu echt kan beginnen. Geen zorgen, alles werkt! Hoewel, de genua blijkt niet goed uit te rollen. Enfin, dat los ik op als we weer voor anker liggen en even hebben gezwommen.

Het plan is nu in een weekje naar Athene te varen waar we bij een grote watersportwinkel spul hebben besteld, zoals een nieuw reddingsvlot. Daarna zien we verder qua reisbestemming.

Woensdag 12 augustus                richting de golf van Patras

Met een goddelijke windje, en dito klanken van Miles Davis, zeilen we de 30 mijl naar het eiland Petalas. We ankeren ‘om de hoek’ in een baai die sterk lijkt op een maanlandschap, kaal, onbewoond en ’s nacht volkomen donker. Ik denk terug aan het bekende hoorspel Apollo 21 (1970).
Ruimte genoeg in deze baai, maar toch is er een medezeiler die kans ziet zijn schip precies kort vóór ons te parkeren. De wind is inmiddels toegenomen tot 5 bf en ik bekijk het geheel met argusogen.
In deze stikdonkere nacht is mijn navigatiescherm de enige referentie in hoeverre we stevig blijven liggen.

Morgen naar de stad Patras.