Noordwaarts kust eiland Evia, langs Chalki stad

Dond/vrijdag 13-14 augustus                    stad Patras

De tocht naar Patras, een grote stad op de Peloponessos, gaat langs de baai Ormos Oxia. Daar varen we voor de zekerheid over de ‘tracking-lijn’ van vorig jaar. Een foutje, want we lopen toch bijna vast. Het is hier net het wad, met verschuivende ondieptes.

Vrij argeloos lopen we meteen na aankomst de stad in en schrikken ons een hoedje van de drukte. Wij zijn duidelijke niets meer gewend. Als in de Kalverstraat, dichte rijen voor de winkels, elkaar omhelzen, vlak langs elkaar lopen, in winkels mondkapjes (wij noemen het snoetjes) alleen op de mond of op de keel. Wij vluchten al slalommend terug naar de boot.
De volgende dag maken we buiten de stad een lange veilige fietstocht.

Zaterdag 15 aug               Trizonia

Vorig jaar was het eiland Trizonia al een van de favorieten, dus we doen het nog eens aan. In deze corona-tijden zijn de bezoekers van dit eiland vooral de Grieken zelf. Die zie je op de stranden en de terrasjes. Wij gaan een stuk wandelen langs de kustpaden.   

Zondag 16 aug                  stad Korinthos

De hele week al staat hier een pittige wind tegen, zodat we met de weinige wind vandaag de motor bijzetten om een flink stuk varen. We kennen dit gebied immers al een beetje. Halverwege varen we op met een 50 voet Beneteau op zeil.  Ik laat me niet kennen, ook al moeten we nog 20 mijl kruisen. Onze zeilen er op en we hebben een wedstrijdje. Samengevat, wij lopen iets sneller, hij kan iets hoger en de groep jonge Italianen komt uiteindelijk net voor ons bij de haven van het stadje Korinthos. Ze kunnen ons mooi helpen aanleggen.

Maandag 17 aug              door Korinthisch kanaal en ankeren bij Palaio Kalamaki

Vroeg wakker en we fietsen in één uur naar het ‘ancient Corinth’, een schitterende romeinse stad van meer dan 2000 jaren oud. Na terugkomst op de boot melden we via de marifoon aan de autoriteiten ons verzoek het korintisch kanaal door te varen. We wachten onze beurt af, voordat we voor de 2e keer door deze fraaie kloof varen. Het betalen aan de andere kant gaat redelijk snel, en we besluiten de dag af te sluiten op een ankerplek vlak bij. Een vrij open, onbeschermde plek, maar de wind is erg gunstig en stabiel.

Dinsdag 18 aug                 Korfos, ankeren,

Het dorpje Korfos kennen we nog niet. Het ligt aan een mooie beschutte baai. De enige aanlegplekken zijn bij twee restaurants. Als we aankomen wenken uiteraard beide eigenaren. Maar ik vertrouw de diepte niet helemaal, heb er geen zin in met onze kuip tegen een vol terras met harde muziek te liggen, en wil geen soort verplichting daar te gaan eten. Dus zwaai ik naar de mannen en anker verderop. Als we later met de bijboot aan de kant zijn en bij de restaurants langslopen worden we met een ‘hé captain’ uitgenodigd toch een stukje te komen eten. Nu even niet.

Woensdag 19 aug           Pireaus, Zea Marine

Een tussendoel van onze reis is het ophalen van een nieuw reddingsvlot dat we besteld hebben bij de dealer in Pireaus, een voorstad van Athene. Dit keer heb ik mij bij jachthaven Zea Marine keurig van te voren gemeld en worden we begeleid door een havenbootje met hulpvaardige jongelui. De administratie hier is evenals vorig jaar bepaald onaardig. Een van mijn documenten is niet meer geldig en of ik een nieuwe kan toveren. Ik meld vrolijk dat ze het dit keer zonder dat papiertje moeten doen, maar ze blijft me aankijken of ik erg onbelangrijk ben. Met een 42 voets bootje maak ik in deze haven geen indruk.

Donderdag 20 aug          Anavyssos Baai 

Laat in de morgen worden de nieuwe spullen bij de boot afgeleverd. Dat was ook zo afgesproken, gezien de 28 kg van het reddingsvlot,. Wij zijn weer blij met dit stukje veiligheid.

Het plan voor de komende weken is rondom het eiland Evia te zeilen en ten noorden ervan de Sporaden eilanden te bezoeken. Als we dan weer terug zijn ter hoogte van Athene beslissen we of er verder om de Peloponesos heen gevaren wordt of dat we weer door het kanaal teruggaan. We realiseren ons dat als Griekenland weer in een lockdown komt, wij zo snel mogelijk een goede echte marina moeten kunnen opzoeken om te ‘schuilen’. En die zijn schaars. We volgen de corona-situatie hier in de media.

Vandaag wenden we de steven naar het westen. Een windje steekt op en we rollen we de genua uit. Het grootzeil ligt nog ‘stand by’ op de giek. Bij de gekozen ankerbaai staat er een volle 5 bft wind en het lukt niet de genua in te rollen. De wild bewegende fokkeschoten slaan de (lazy jack-) lijnen los. Het grootzeil valt op het dek en wappert alle kanten op. Rustig blijven. We zoeken de luwte van een klein eiland op, trekken de genua uit zijn gleuf naar beneden en binden hem vast. Ook het grootzeil wordt opgebonden. Na dit gedoe zijn we blij als we achter ons nieuwe zware Rocna ploeganker liggen en alles kunnen gaan klaren. 
Onze ankerspot ligt precies in een baan voor de jeugdige surfers, die het reuze aantrekkelijk vinden rakelings langs achter langs te varen. Ik herken de neiging van vroeger, en besluit het fenomeen te negeren.

Vrijdag 21 aug                   langs Sounio op weg naar Lavrio

Onderweg komen we langs een markant punt voor de zeevarenden. Al ruim 2000 jaar staat op een hoge kaap, van grote afstand zichtbaar, de enorme tempel Sounio. Een imposant gezicht.
We passeren de marina waar in 2004 de Olympische spelen op het water plaatsvonden. De plek is logisch: voor Griekse begrippen staat hier vaak en veel wind.  We draaien even later de zeehaven Lavrio in en zoeken een lege plek tussen de vele jachten. Helaas is het vrijdag wisseldag voor de charterschepen. Meerdere keren wordt van de kant geroepen dat we het maar ergens anders moeten proberen. Gelukkig, er is nog een plekje. Het is van iemand die vandaag of morgen wel terug kan komen, maar voor nu liggen we weer veilig aan een kade, met waterkraan!
Leuk om  te zien hoe hard, en tot laat in de avond, er wordt gewerkt om de huurboten morgen weer schoon en vaarklaar op te leveren voor de volgende klanten.

Zaterdag 22 aug               port Rafti

Vervolgens gaat het noordwaarts in een stukje zee tussen het vaste land en het eiland Evia. Door de Meltemi, de vaste harde wind in juli en augustus, staat er hier een stevige deining. De twee uur tegen de harde wind en golven doen we met de motor. Flink door elkaar geschud komen we in een heerlijk rustige baai. In het piepkleine haventje worden wij - zo te zien - niet geacht te gaan liggen. Maar hier ankeren is feest. Biertje erbij en het zwitserleven is nog steeds goed.

Zondag 23 aug                  Voufalo, zeilen

De weerkaarten op Windfinder wijzen uit wat het goede vertrekmoment is voor een 30 mijl kruisrak in een stevige bries. Bij vertrek gaat meteen het eerste rif er in. Aan de wind lopen we gemiddeld 7 knopen. Het moment van overstag gaan laat ik afhangen van de voorspelde en onverwachte windschiftingen. Het is vandaag volop zeilgenot. Een grote catamaran laten we ver achter ons
ons einddoel van de dag is Voufalo, een goed beschermde maar kleine baai met daaromheen een strandje, twee restaurants en wat huizen. Ankeren is vandaag ‘passen en meten’. Met een draaicirkel van 60 meter (voor 6 meter diepte is dat 30 mtr ankerketting, x2) willen net geen andere schepen raken of op de ondiepte naast ons komen.

Maandag 24 aug              Chalkis

Er staat vandaag wind, maar uit alle richtingen en zeer divers van kracht. Het lukt de hele weg naar Chalkis te zeilen, maar het is voor deze niet meer zo piepjonge zeiler een uitdaging.
De stad Chalkis, met een geschiedenis uit de tijd van Aristoteles, vormt de smalle doorgang tussen het vaste land en Evia. Er staat nu een vrij harde wind en we besluiten nog niet de stad in te varen, maar de nacht op een geschikte maar ongezellige ankerbaai door te brengen. 

Dinsdag 25 aug                Nea Artaki

Vandaag gaat het gebeuren! We moeten regelen dat we door een van de 2 bruggen in dit land komen. Die gaat één keer in de 24 uur ergens rond middernacht. We betalen het prijzige bruggeld en moeten dan langs de havenpolitie voor het tonen van onze scheepspapieren. We hebben de hele dag om het aardige stadje, met oude moskeeën en een kasteel te bezoeken.
Voor het eten heb ik nog tijd en monteer ik een nieuw – maar simpel en voorlopig - navigatielicht op de boeg. De vorige is er afgevallen.
Na enkele uren de wacht houden wordt via de marifoon opgeroepen dat de brug opengaat. Op Dat moment is er geen wind. Een kwartier later, als we door de brug zijn komt er een windbui met lange tijd bft 7. Dat is het gevolg van een flink onweer in de buurt. Het is pikkedonker, dus kijkt Maria goed mee voor andere varende bootjes. Er is geen plek meer aan de Noord-kade om aan te leggen. Dat is nu ook riskant, en later zien we dat jachten daar door de golfslag fors tegen de kade liggen te bonken. De drie jachten, waarmee we door de brug varen, gaan door richting open zee. Ik besluit in de relatieve beschutting nog een tijd rondjes te motoren. We maken de grap dat, als nu de motor uitvalt, we onherroepelijk de enige Griekse antieke brug aanvaren en in de krant komen. Het duurt anderhalf uur voordat de wind zakt en we varen over een knobbelige zee, naar een enigszins beschutte plek in de buurt. In het schijnsel van een vissershaventje laten we om 02.00 in de nacht het anker vallen. Het onder controle krijgen van de adrenaline doen we met een biertje.