langs de Noord Sporaden

Woensdag 26 aug           Limni, Loutra

We worden wakker door een schommelend schip. De wind is ‘s nachts gedraaid, waardoor we eigenlijk op open zee liggen. Het is zeil-technisch nog te vroeg om verder te varen en we ankeren opnieuw iets verderop in de luwte achter de dijk van een haven.

De tocht gaat verder tussen het vaste land en Evia. De wind onderweg neemt toe we tikken bij het afvallen op een goede vlaag de 8,9 knoop aan. Qua aanleggen gokken we op het kleine Limni, maar als het daar vol is hebben we een probleem. Erbuiten ankeren is door de diepte geen optie. Het is nu tegen de avond en de haven blijkt een soort sloot zonder ruimte om te manoeuvreren. Ik ga niet naar binnen met deze wind. Buiten de haven proberen we een mogelijke meerboei op te pakken. Die ligt meteen los, en bij het wegvaren blijkt deze met lijn vast te hangen, diep onder aan ons roerblad. De motor durf ik nu niet meer te gebruiken en we drijven met harde aflandige wind, met redelijke snelheid, de zee weer op. Het besluit is een uurtje af te wachten tot de wind tempert, om dan zwemmend de lijn los te maken. Voor de vorm draai ik met het roer, komt de boot anders te liggen, en warempel: de lijn komt bovendrijven. Even trekken en los!  Dit past in ons motto: wij lossen alles op. 

Het is al laat en donker als we aankomen bij de volgende haven. We maken ons klaar even buiten de kleine haven van Loutra te ankeren. Als we er toch invaren blijkt er nog een plekje te zijn. Loutra, een gezellig stadje op Evia, staat bekent om zijn geneeskrachtige heetwaterbronnen. De oude Grieken geloofden er al in. De kracht van marketing. Wij gaan morgen uitzoeken of ik hier van al mijn kwaaltjes kan afkomen.

Donderdag 27 aug          Orei, op eiland Evia

Eerst nog een fietstochtje in de omgeving, voordat we de steven wenden richting Orei, onze ‘stepping stone’ voor de eilandengroep de Noord Sproraden.
Er staat een stevige tegenwind en de zeilen gaan omhoog.  Met onze Salona is tegen de wind in kruisen, met gemiddelde snelheid van 7 knoop, even snel als het er tegen in motoren met 5 knoop.
Orei is een comfortabel aanleghaventje, maar geen bijzonder dorp. Over enkele dagen zijn we vergeten hoe het er uitzag. 

Vrijdag 28 aug                  Skiathos stad

In de haven Skiathos is er tussen de commerciële bootjes nauwelijks plaats voor een particulier jacht. We krijgen een plekje aangewezen door een vriendelijke schipper, die ook nog bereid is zijn waterslang aan ons te lenen. Vlakbij ligt een vliegveld, waardoor het toch wat toeristen voor het eiland aantrekt. Opvallend is dat in het verlengde van de startbaan niet mag worden geankerd. Vooral de kleinere vliegtuigjes komen inderdaad laag overscheren.
Dit stadje staat zeker in onze top 10 van Griekenland.

Zaterdag 29 aug               Skopelos – dorp Neo Klima

Een soort rustdag. 7 mijl varen naar het dorpje Neo Klima op het eiland Skopelos.
Vlak achter de boot is een mooi strand voor een verfrissende duik.

Zondag 30 aug                  Skopelos – stad

Het mooie havenstadje op eiland Skopelos, met smalle straatjes tegen een heuvel. Er door heen wandelen is meteen een goede lichaamsoefening.  Het vanzelfsprekende toerisme is ook hier ingestort. Overal lopen we langs lege winkels en terrassen waar de eigenaar je hoopvol aankijkt. ’s Avonds halen we bij een kleine tentje heerlijke Gyros. De vrouw die me helpt blijkt een Nederlandse. Voor haar is het gezellig weer even in de eigen taal te kletsen. Op de kade raken we nog aan de praat met een Nederlands stel dat op Evia een zomerhuis heeft. Zoals veel langslopende Nederlanders reageren ze het ‘Andijk’ op de spiegel. Wij leggen dan uit dat de iSKRA daar nog niet is geweest, maar dat die ‘thuishaven’ het doel is voor over 5 jaar.

Maandag 31 aug              Eiland Allonissos – dorp Patitiri

Het dorp Patitiri is groot geworden met bewoners van de eigenlijke oude hoofdstad midden op het eiland, dat in 1965 door een aardbeving fors werd beschadigd. Inmiddels is deze Chora weer in de vroegere luister hersteld, door buitenlanders die hier wel graag een huisje hebben. We willen dit fenomeen met een bezoek vereren en gaan per voet we onderweg via een speciaal wandelpad. Boven in de bergen zijn we de tijd bijna vergeten. Het schemert al, wanneer we met vermoeide voeten bij de boot terugkomen.

Dinsdag 1 september    Skyros – dorp Linaria

Met een prima zeilwind gaat het richting Skyros, het meest zuidelijke Sporaden eiland. Even voor de haven moeten we nog door een nauwe ondiepe doorgang maneuvreren, maar dat is met alle moderne navigatie een fluitje van een cent. In diverse havens hebben we zonder hulp moeten aanleggen, maar het is hier een verademing. Het kost wat, maar de service hier is uniek. Het dorp Linaria, waar we liggen, is gezellig maar klein.

Woensdag 2 september Skyros stad, haven Petries op eiland Evia

We zijn vroeg op en pakken de fietsjes naar de hoofdstad Skyros op 11 km afstand en 270 meter hoogte. Zeer de moeite waard.

We zien al een tijdje op de weerkaarten dat er voor de komende week harde wind op komst is. Vrijdag gaat de beer los en moeten we op een veilige plek liggen. We hebben het eiland Andros op het oog.

In recordtijd, met mooie snelheden, steken we de 31 nm over naar een van de weinige havens aan de oostkust van Evia, Petries bij de gemeente Agio Marine. We zijn er het enige jacht tussen de vele vissersboten. Petries is een authentiek simpel Grieks dorp met deels onverharde wegen. De plaatselijke jeugd speelt bij hun eigen strand. Wij zijn de enige toerist hier.

Donderdag 3 sept           Petries

Vandaag zouden we nog kunnen varen, maar we besluiten hier te blijven. De volgende bestemming Andros lijkt in het centrum van de komende storm te liggen.
In de ochtend is er weinig wind en kunnen we klussen aan het grootzeil. De ‘zeillat-karretjes’ worden aangevuld met het tekort aan piepkleine lagerballetjes die, een euro per stuk, de hinderlijke neiging hebben er uit te vallen als het grootzeil op de mast wordt gezet. En we doen naai-reparaties aan het lazy jack systeem, de opvang van het grootzeil.
Bij het aanspannen van het anker komt deze uit de grond. Er moet snel worden gehandeld: Maria haalt de ketting in, ik maak de touwen achter los en geef gas. Nadat we opnieuw liggen gaan we in het water en snorkelen we beiden ter inspectie naar het anker. Er is hier sprake van veel zeewier waar het anker ‘doorheen’ moet, maar het lijkt nu goed vast te liggen.

Vrijdag 4 sept                   Petries

Rond koffietijd begint het te waaien. We blijven vandaag bij de boot om te zien hoe het geheel zich gedraagt in deze wind. Het kan dus zijn dat we hier de komende week geparkeerd liggen, in afwachting van beter weer.
Terwijl ik dit schrijf voel ik dat de achterkant van het schip tegen de wal komt. Het anker houdt hier niet in het tapijt van waterplanten. We proberen het nog één keer, maar hij pakt niet. De enige oplossing is de boot langszij de kade te leggen, op de plek die net vrij is gekomen doordat een vissersboot naar de ondiepe loefzijde van de havenbaai is verhuist. Enfin, we liggen nu dus aan lage kant in de haven, met de volle wind in de zij. We hopen dat een dikke autoband die de klappen op moet vangen geen krassen geeft. Ik ben nog even wat beteuterd over de gang van zaken, maar Maria ziet als voordeel dat nu we bij een waterkraan liggen en de was kan worden gedaan.