Noord Sicilië: de Eolische eilanden tot Trapani

Zo  22 en ma 23 mei       eiland Vulcano

Met een heerlijk windje gaat het richting de Eolische eilanden. We ronden de zuidpunt van Vulcano en varen vlak langs een ruige westkust op zoek naar een goede ankerstek. We komen langs zeer idyllische baaien, maar pas heel dicht bij de rotsen is het 'ankerdiep'. Te dichtbij in mijn optiek. Na enkele keren proberen is er dan een veilige grotere ankerbaai, waar onze 25 kg Rocna 'ploeg' in het water kan. Vanuit de kuip is er een goed zicht op een actieve - flink rokende - vulkaan, die volgens de reisgidsen de klim waard is. 
Aan de voet van de vulkaan aangekomen staat er een bord dat het verboden is verder naar boven te gaan. De kans dat je daar onwel wordt door gevaarlijke gassen is groot. De kans dat je een flinke boete krijgt is zeker zo groot. De boodschap is helder en we verleggen onze plannen voor verdere verkenning van het fraaie eiland. Vlakbij het dorp is een soort sulfiet modderbad waar sommige mensen van denken dat ze genezend werkt. Een soort Lourdes dus. Nu snap ik trouwens ook de muffe eieren lucht die af en toe over onze ankerbaai hangt.

Di 24 mei                             Lipari

Op het grotere eiland Lipari hebben we een plek in de jachthaven geboekt. Het is een familieonderneming, gerund door drie zussen met elk een eigen rol: eentje die ons verwelkomt, eentje die geld int en eentje die de technische problemen oplost. Onze fietsen gaan op de kant voor een bezoek aan het oude dorp met middeleeuwse elementen.

De fietstocht naar het noorden van het eiland gaat door tunnels, langs best steile wegen en door een tweede authentiek dorpje. Theoretisch, als je zeg 30 jaar bent, zou je in een paar uur het eiland rond kunnen fietsen, maar halverwege houden wij het voor gezien. Terug in de kuip smaakt het ijskoude 0% biertje geweldig.

Wo 25, do 26 en 27 mei Vulcano

Ons voornemen ook andere Eolische eilanden aan te doen laten we schieten. De aanleg- en ankermogelijkheden voor overnachtingen zijn in mijn ogen te beperkt, gegeven ook de veranderlijke wind. We beperken ons vandaag tot om het eiland Liparo heen varen. Daarbij komen we bijzondere rotsformaties tegen. Terug naar de ons bekende veilige ankerbaai op Vulcano. Tegen de avond wordt het druk en moet opgetreden worden tegen schepen die erg dicht bij ons komen liggen. Door de verrekijker zien we een tweetal brute klimmers met rugzakken naar rand van de vulkaan gaan. Bij bestudering van een ingezoomde foto denk ik dat het onderzoekers zijn. 

Het langer ergens blijven liggen zonder reden, alleen voor de rust en omdat het er mooi is, is een oefening voor deze schipper, die eigenlijk altijd weer verder wil. Toch blijkt het goed te zijn weer de tijd te nemen voor de kleine klusjes op het schip, voordat die op een ‘van uitstel komt afstel lijst’ komen.

Za 28 mei                            Capo d’orlando

Terug naar het vasteland met een mooi windje naar een vrij nieuwe, goed geoutilleerde marina. Met het door ons betaalde havengeld kunnen ze hier een flink deel van hun lening afbetalen.
Met de fiets naar het stadje leert ons weer dat ons dagritme nog steeds niet strookt met dat van de Mediterraan. Als wij ’s middags op verkenning gaan is de stad volkomen leeg en is, ook op zaterdag, alles potdicht tot 16.00 uur.

Zo 29 en ma 30 mei                        Cefalu

Op weg naar een van de parels van de Siciliaanse zuidkust: Cefalu. Ankeren is een ding, maar vervolgens is het de vraag waar je aan land kan met de bijboot. We bestuderen de opties. Een ervan is naar het privéstrand,  de trap in de rotsen nemen en doodgemoedereerd door het hotel heen lopen naar de straatkant. Enfin, we kiezen voor iets anders. We varen met bijboot een mijl verder naar de jachthaven. Aanleggen kost 10 euro, zegt de dienstdoende ‘ormigiatori’. Dat doen we uit principe niet en we en we zoemen (elektrisch) naar het openbare strand. We accepteren het risico dat een voorbijganger ons bootje, motor en accu ook mooi vindt en het meeneemt.
Wij genieten van een lange bezichtiging van een uniek middeleeuws stadje, maar zijn toch blij als bij terugkomst alles ligt nog zoals achtergelaten. De ankerbaai is inmiddels best druk geworden. Aanvankelijk lag alles er goed bij, maar de situatie is dat er nu geen wind is, gepaard met een forse deining. De schepen liggen schots en scheef, en dreigen tegen elkaar te drijven. We besluiten, voordat de duisternis invalt, 100 meter te verkassen naar een plek met meer ruimte. Dat geeft weer peace of mind.

Di 31 mei en wo 1 juni                   Termini Imerese

Voordat we Palermo aandoen zijn we toch benieuwd naar het tussenliggende Termini Imerese. De tocht van ca 20 mijl  begint met een mooi kruisrak. We zoeken een ankerplek dichtbij waar we aan wal kunnen. Dat aan wal komen blijkt toch weer een uitdaging, omdat alle steigers die we zien een hek bij de kant hebben. Een steiger is zonder hek, maar blijkt voor een stel startende 70-ers een lastige klimpartij.  
Dit keer is de verkenning van het oude stadje als de siësta van de Italianen voorbij is. Wandelend horen we vanuit een kerk prachtige zangklanken van een echt goede solist. Het katholicisme hebben we achter ons gelaten, maar hier gaan we voor ons genoegen bij een echte Italiaans-Latijnse mis zitten.
Ook hier blijven we nog een dag liggen, maar eerst her-ankeren we, verder weg van de voze geur van waterplanten hier langs de kant.

Do 2 en vr 3 juni                              Palermo

Zachtjes naderen we één van onze hoogtepunten in dit seizoen: Palermo. De marina waar we hebben afgesproken vangt ons goed op. Bij het melden blijkt dat de prijs toevallig nét flink zijn verhoogd en uiteraard cash, zonder bon, moet worden voldaan. Die Hollander kan het wel hebben, denken ze.
Door de eeuwen heeft zo’n beetje elke cultuur, behalve onze Germanen, zijn stempel op Palermo gedrukt. Het is volop genieten van de majestueuze gebouwen, musea, de parken, markten en het avondleven, met veel uitstekende straatmuziek. De laatste middag pakken we, na de siësta, de fiets en bezoeken verder weg gelegen paleizen en kerken.  
De nacht is er wat ergernis jegens Franse buren, die tot wel erg laat in de kuip met veel vin-blanc moeten bijkletsen. Als Maria om 02.00, met alleen een badhanddoek om het vege lijf, midden in onze kuip gaat staan is dat voor hun toch het sein om te kooi te gaan.

Za 4                       San Vito lo capo

Het is een beetje uitzoeken waar tussen Palermo en de stad Trapani, west van Sicilië, te ankeren. We gaan en zien wel. De eerste baaien na Palermo zijn op deze zaterdag afgeladen met speedbootjes. Er is daar letterlijk geen doorkomen aan. Een volgende fraaie baai blijkt bij de startbaan van een luchthaven te liggen. Maar een uur verder krijgen we een windje, en we zeilen door tot de kaap ‘San Vito’.

Zo 5 en ma 6 juni, Pinksteren                    Trapani

Als we de volgende ochtend nog eens vanaf onze boot naar het dorpje San Vito kijken, vinden we het niet de moeite de bijboot te gaan installeren.
Het gaat met een zacht tegenwindje op de motor verder, tot de wind opsteekt en van de schipper de zeilen erbij moeten. Rond Trapani ligt het vol rotsen tot ver in zee, waar met een boog omheen moet worden gevaren. De permissie voor het binnenvaren van het havengebied komt snel. Een bijzonderheid is dat we binnen de pieren mogen ankeren. We zijn dus voor elke windrichting geheel veilig. Elektrisch zoemen we naar de kant en genieten van een authentiek havenstadje.
Één van de ferry en cruiseschepen ziet er bijzonder uit, met 5 masten en 6 rolfokken.

De komende dagen worden de drie eilanden hier voor de kust bezocht. Wind technisch lijkt het er nu op dat we as zaterdag de 11e vanaf Isole Marettimo de 150 mijl oversteek naar Sardinië maken.