Oversteek vanuit Sicilië, Langs de oostkust van Sardinië

Di 7, wo 8, do 9 juni                        Trapani, Sicilië

Het wordt duidelijk dat we in Trapani geparkeerd liggen en nog niet naar de van hier uit zichtbare Egadi eilanden kunnen, laat staan over kunnen steken naar Sardinië. De windmodellen laten zien dat vanuit Frankrijk de Mistral en vanuit noord Italië de Tramontane gaat lopen. En die windjes voegen zich samen ….. net waar wij langs willen!
we liggen nog voor anker en maken contact met een Nederlandse solozeiler naast ons. Hij komt overgestoken uit Sardinië met een blauwe Dehler 39, vergelijkbaar met onze Salona 42. Na goede verhalen is het al donker wanneer we terugroeien.
We meren onze boot voor de zekerheid twee dagen in een veilige Marina. De extra tijd gebruiken we evoor een nader bezoek aan de middeleeuws bergstad Erice. Eerst een flink stuk op de fiets en dan omhoog met de kabelbaan. Erice ligt vandaag in een dikke donkere wolk. Goed uitzicht is er dus niet, maar de mistflarden door de straten en rondom het kasteel geven een mooi mysterieus effect. Een volgend fiets-uitstapje is naar de zoutpannen, waar met een eeuwenoud ingenieus systeem nog steeds zout uit zeewater wordt gewonnen.

Vr 10, za 11 en zo 12 juni                                             Isole Favignana, Sicilië

Een goede wind brengt ons naar het paradijselijk eiland Favinana. We vinden een anker-inham waar, omringende door rotsen, de deining redelijk getemperd wordt. Nadeel hier is dat er geen mogelijkheid is aan land te gaan. De volgende dag verkassen we naar waar de bijboot mogelijk wel bij de kant kan. Het is zoeken tussen de rotsen, en met enige inspanning hijsen we de dingy uit het water. De wandeling naar het dorp aan de andere kant van dit eiland, met daar o.a. een oude fabriek voor de verwerking van tonijn, maken dit gedoe zeker de moeite waard! Als we terugkomen is onze bijboot ingesloten door zonaanbidders. Die gaan geamuseerd opzij voor dit bejaarde stel dat over de rotsen klautert alsof ze nog jong zijn. In de baai is inmiddels elke vierkante meter gevuld met dagjes-bootjes. Uiteraard hoort daar de nodige, wat ik noem, stamp-muziek bij. Het heeft ook wel wat. Even.
Inmiddels is de anker-buurman uit Trapani met zijn jacht hier ook aangekomen. Het weerzien wordt gevierd met wijn en veel verse rauwe tonijn, dé lekkernij van deze streek.

Ma 13 juni                          Isole Marettimo , Sicilië

Het was even wachten op de juiste stabiele wind om bij het – t.o.v. Sicilië - meest westelijke eilandje Marettimo te gaan liggen.  Eerst varen we nog de eiland-haven binnen om te situatie aldaar te verkennen. Het marina-personeel staat ons verwachtingsvol toe te zwaaien en kijkt teleurgesteld als wij toch onze steven wenden. We stellen vast dat het kale dorp de investering niet waard is. De ankerplek twee mijl verderop blijkt daarentegen goddelijk te zijn, zo tussen een kasteel en diverse grotten. Broer Mark spot ons op marine-traffic.

Di 14 en 15 juni                 De oversteek naar Sardinië !!

Bij het krieken van de ochtend, andere ankeraars liggen figuurlijk nog onder zeil, starten we motor voor de oversteek van 150 mijl. Tegen beter weten hopen we op wat wind onderweg, maar die blijft uit. Voor een beetje stroming mee moeten we met een boogje ‘noord langs’ omvaren. Dat pakt goed uit. Onderweg komt een school dolfijnen langs. Te ver weg om contact te maken.
Over de marifoon komt de coastguard van Lampedusa door met een search & rescue bericht. Zo te horen lagen er vluchtelingen in het water die gelukkig zijn gered. Hoewel het hier vele mijlen  vandaan is komt de realiteit dichtbij.
Omdat het weer rustig is kan de schipper toch een paar uurtjes slapen met Maria als wacht. Ik pak dan weer de hondenwacht met eerst nog een fraaie sterrenhemel, volle maan met rond 6.00 uur een heerlijke opkomende zon die het vocht op het schip doet verdampen. Om 9.00 uur, na 26 uur motoren, laten we in de eerste de beste baai van Sardinië het anker vallen. Eerst even bijslapen.
In de loop van deze dag varen we door richting Cagliari en laten het anker zakken, vlakbij de hoofdstad van Sardinië.  

Do 16, vr 17 en za 18                                      Cagliari, hoofdstad Sardinië

Er is een marina gereserveerd pal tegenover de oude stad,. Echter, in berichten zie ik dat er een andere marina is, die wat verder van de stad ligt, maar aanzienlijk goedkoper is. We varen daar langs en kunnen er onze boot kwijt. Nu nog keurig op tijd de andere marina annuleren, voordat er een soort ‘boete’ van onze visa-card afgaat.
Een route in de reisgids leidt ons door de mooiste stukken van Cagliari. Het beneden gelegen gedeelte van de stad met winkels en uitgaansleven is een voor een eiland onverwachts druk en levendig. De hoger gelegen oude straatjes, fortificaties, paleizen, een universiteit en de prachtige kathedraal maken de moeite van de klim zeer waard. Maria kan in de stad eindelijk hier weer een beetje echt shoppen.
Altijd leuk om te kunnen kletsen met andere reislustige Nederlanders. We ontmoeten een stel dat de andere kant, west van Sardinië, gaat verkennen. We zouden ze in het noorden bij de Maddalena eilanden weer tegen kunnen komen.

Zo 19 juni            baai Carbonara

Na het vullen van de dieseltank zijn we vroeg op weg naar de baai Carbonara zo’n 20 mijl verder. Ik associeer de naam met de Italiaanse pasta-cuisine. Zoals vele ankerplekken begint ook hier het echte genieten rond 18.00 uur, als de speedboten met hun harde beat weer op huis aan gaan.

Ma 20 juni          porto Corallo

Het waait harder vandaag zodat we ’s middags voor de zekerheid een marina binnenvaren. Er is hier niks te beleven, zodat we de fietsen openklappen en wat dorpjes verkennen. Het is dat we weten dat het verderop langs de kust echt mooi wordt, anders zouden we ons gaan afvragen waarom we Griekenland hebben verlaten.

Di 21, wo 22, do 23 juni                 Arbatax

Door Sardinië lopen stokoude dieseltreintjes die nu voor de toeristen worden ingezet. Een ervan start hier in Albatax en slingert zich tot hoog in de bergen. Over de 65 km doet hij 4 uur. Zie de video's!  Bij elke overweg (en een overstekende geit) wordt gestopt, springen twee conducteurs op de weg die hun rood-groene borden omhoog steken. Naarmate de reis vordert en de hitte toeneemt gaat dat wel steeds minder geïnspireerd. Tussen de heen en terugreis is er tijd voor een hike naar grotten en vroegmiddeleeuwse torens op de berg. Laat in de middag, na nog eens 4 uur in de trein, zijn we terug met een bijzondere ervaring, een goed beeld van het land en met een zere rug. De avondwandeling langs de ‘roze rotsen’ vlak naast het dorp maakt de dag compleet.

Vrijd 24 juni                          Golfo di Orosei

Op de foto’s bij de cruise-verkooppunten in Arbatax zagen we al dat de kust hier bijzonder is, maar het is blijkt absoluut uniek. Een 30 mijl lange kust met alleen hoge rotsen en spannende strandjes. De rotswand is een soort emmentaler kaas met honderden gaten en grotten. We varen halve kracht om het geheel te kunnen aanschouwen. Het is druk met speedbootjes die van de ene attractie naar de andere scheuren. Ik moet hard remmen voor een man op een sup die vanaf een geankerde catamaran komt aanroeien. Hij zegt een technisch probleem te hebben en vraagt om hulp. De Engelsman ligt hier met kleine kinderen en gasten, die vandaag nog terug moeten naar Arbatax, maar zijn gehele elektrische systeem heeft het opgegeven. Twee weten meer dan een, dus ik meer af tegen de boot. Om te beginnen meten we de spanning van alle accu’s. Hij verteld dat de boot de twee jaren corana-tijd niet gebruikt is. Dat verklaart dat zo te zien zijn accu’s op zijn en ook niet meer te laden zijn. Terwijl ik vanaf onze boot mijn reserve 100 Ah accu met kabels pak om zijn 2 motoren aan de praat te krijgen, belt de schippersvrouw met een servicebedrijf. Die zeggen te komen en de schipper kiest ervoor te wachten op de monteurs. Bij het afscheid krijgen we een flesje drank, want de schipper had geleerd van mijn diagnostische vragen. Volgens de etiquette geef ik aan dat dat echt niet hoeft. Enfin, we varen verder langs de wonderen der natuur in deze Golfo di Orosei en eindigen de dag in een van de mooiste ankerplekken ooit.
’S nachts om 04.00 begint het onverwachts hard te waaien. De buren hebben problemen en varen weg. Met kleren aan slaap ik verder op de bank. Bij het ontbijt is het weer rustig.

zat 25 en zond 26 juni ’22                        eiland (rif) Ruja

We vorderen langs de oostkust van Sardinië.
Op de weermodellen is een sterke zuidenwind (mogelijk een Sirocco) op komst, met vlagen van 7 bft. Op zoek naar goede beschutting dus. Voorlopig zie ik dat achter een soort rif, waar het de vraag is hoeveel last we gaan krijgen van de deining. Na ons komen hier nog 4 schepen liggen. Enkele kennen we van eerdere havens en ankerplekken. De gedachte 4 uur door te varen naar een volgende – wellicht  iets comfortabelere - baai, laten we los. We gaan het meemaken hier.