Start seizoen 2023: vaarklaar maken en 1e deel Balearen met de broers

Wo 12 april        Roda de Bara, de boot staat nog hoog en droog

Precies om 03.00 ’s nachts komt de taxi aan bij huize Midwoud. Ik zie fronsende wenkbrauwen bij het zien van de berg van 90 kg bagage, maar de chauffeur houdt zich in als hij over onze plannen hoort. Het wordt een gezellige rit. Ai, op de weg tussen security en boarding ben ik mijn mobiel kwijt. Deze reis begint goed. Ik bel mezelf met Maria’s toestel en een beambte neemt op. Blijkbaar is de gsm, bij het op de hurken en het weer aantrekken van de schoenen, uit de broekzak gegleden. 
Hier in Barcelona airport wachten we tevergeefs bij de “odd Luggage” band op de zak met onze kakelverse high aspectfok. We komen erachter dat deze wordt nagestuurd uit Amsterdam. De bestelde en al betaalde taxi dreigt met wegrijden. We beloven hem een extra bedragje voor het uur wachten.
Op de werf aangekomen krijgen we pas na een tijdje contact met de baas die onze bootsleutel heeft. Hij blijkt een warhoofd te zijn, die mijn berichten over de aankomstdatum niet onthoudt. De dozen met al ons per internet bestelde bootmateriaal, nodig voor o.a. verf-en poetswerk, heeft hij ergens ver weg opgeslagen en krijgen we pas morgen. Deze dag kunnen we dus helaas bar weinig doen.
Elke dag gaat de werf om 17.00 uur weer dicht en bivakkeren we in een klein huurhuisje in de buurt.  

Do 13 en vr 14 april

De hoofdlijn in onze werkverdeling is helder, Maria verft in vol ornaat beschermingskleding de onderkant met antifouling en ik werp me op het machinaal polijsten van de zijkanten. Oef, was die boot maar wat kleiner!
De ‘lost and found’ bagage wordt vandaag afgeleverd. De zak is beschadigd! Ik denk ergens tussen de rolletjes blijven haken. Later blijken er gaatjes in het zeil te zitten. Een klacht met een claim is al naar Transavia is onderweg.

Za 15 april           De boot gaat te water

De afspraak was, dachten wij, dat we ook op zaterdag tot 17.00 op de werf konden werken. Maar om 09.00 uur komt de hijsbaas al naar ons toe om de boot nu in het water te zetten. “…. En de werf stopt vandaag om 12.00 uur, en morgen zijn we gesloten”. Een tegenvaller, want het polijstwerk is nog niet af. In de onderhandeling vertel ik dat we tijd nodig hebben het anker met ketting terug in de ankerbak te krijgen en dat de motor moet kunnen lopen. Helaas, die krijg ik niet aan de praat. Er is een mecanicien nodig. Die is al met zijn vrije weekend begonnen. Na enige overreding komt hij alsnog. Vanuit de motorruimte hoor ik oi-oi-oi. Dat is Spaans voor k*t. De monteur heeft de ontluchtingsschroef afgebroken en het restant in de brandstofpomp moet nu op de werkbank worden uitgeboord. De stress loopt verder op, want een nieuwe schroef bestellen kost 3 werkdagen, waarmee de deadline, op de 20e mijn drie broers op Mallorca te ontvangen, in gevaar komt. Enfin, gelukkig hebben ze de juiste schroef en de motor werkt nu. Het is ver over 12.00 u. In zijn lunchtijd zet de inmiddels knorrige hijsbaas de boot in het water. Hij laat ons, zonder iets te zeggen, alleen achter met de banden nog onder de boot. Met windkracht 6, zonder hulp, varen we de kraanruimte uit, waarbij het anker achter een hijsband blijft hangen. Gelukkig komt hij vanzelf los. Een uitdaging is ons scheepje met deze wind op de aangewezen plek in de haven te krijgen.
Nu kunnen we beginnen met de volgende fase: opruimen, reparaties en vaarklaar maken.

Zo 16, Ma 17, Di 18 april

Op maandag was de elektricien bestelt om een nieuwe marifoon antenne en kabel in de mast te trekken. Als deze zich meldt vertelt hij dat zijn assistent vrij heeft en ik hem dan maar in de mast moet lieren. Of ik een elektrische winch heb. Niet echt, en met de hand ga ik deze man van ruim 120 kg niet omhoog hijsen. Hij beperkt zich tot het met meetapparatuur constateren van een slecht werkende kabel, hetgeen ik proefondervindelijk al weet. Maar ik ben blij dat hij het navigatielicht kan maken voordat we de nachtelijke oversteek maken. Het issue met de marifoon los ik later wel op. Die is nu aangesloten op de goed werkende noodantenne met een bereik van 15 mijl.
Dinsdagochtend komt de zeilmaker nog langs om nog extra ogen te slaan in het lazyjack-systeem. Dat is service, nadat hij deze winter voor een vermogen alle zeildoeken op de boot opnieuw heeft gestikt en het grootzeil heeft gewassen en nagekeken. In deze streken met sterke UV-straling moet dat onderhoud regelmatig gebeuren.
Met grote tassen aan stuur van onze vouwfietsen bunkeren we drank en lekkere dingen bij de plaatselijk Lidl. Voor de 100 mijls tocht naar Mallorca wil ik nog met daglicht door een visserijgebied en ook met daglicht weer aankomen. Er is de komende dagen weinig wind, zodat we er op de motor 20 uur over zullen gaan doen.
De trossen gaan los. De dieseltank, die deze winter professioneel is schoongemaakt, vullen we eerst nog af bij het tankstation, waarna we nog net voor zonsondergang de zee opgaan. Met ongeveer een mijl varen hou ik het voor gezien. De motor maakt veel te weinig koelwater. We gaan terug en sturen alvast een appje naar de werfbaas voor een monteur die dit oplost.

Wo 19   april       We vertrekken nu echt!              

Zal er vandaag nog iemand ons komen helpen? Yes, er komt een volvo-specialist, die goede verbeteringen aan het impeller-huis aangebrengt. De motor spuugt weer lekker zijn water uit en we vertrekken nu echt. Het is 12.00 uur. Probleemloos pruttelen we de dag en de nacht door. De sterrenhemel is fenomenaal. De laatste 20 mijl kan er gezeild worden.

Do 20 april          Soller, Mallorca              

Het is vroeg in de morgen en varen de baai van Soller, aan de westkust van Mallorca, binnen. Er  ontvouwt zich een lieflijk dorp. Maria en ik leggen ons scheepje aan bij een nog bijna lege steiger. Na een dorpsrondje met de fiets melden we ons bij de havenautoriteit. Ik merk dat het, na een nacht niet slapen met nog zompige hersencellen, best lastig is de uitgebreide formulieren in te vullen. Eerst maar eens een dutje doen.
In de loop van de middag lopen mijn drie broers – wel uitgeslapen en goedgeluimd - de steiger op met kleine rolkoffertjes aan hun zijde. Ze hebben er duidelijk zin in. De bedoeling is dat we met de mannen vanaf hier rond Menorca zeilen tot het plaatsje Mahon, vanwaar ze op de 25e weer terugvliegen naar de echtelijke schoot.
De scheepsbar gaat open en Maria zet zich aan het maken van een zeer smakelijk scheepsgerecht. Het gesprek met de broers wordt alleen onderbroken als er geslapen wordt. Mark is OK met de cabine achter de doucheruimte, maar daarvoor moeten we wel eerst elke avond opnieuw de daar standaard opgeslagen spullen, zoals bijboot, fietsen en zeilen, naar de kuip hijsen. Met zoveel man is dat een fluitje van een cent.

Vr 21 april           Cala Figuera, Mallorca

Er zijn weinig marina’s rond Mallorca, maar des te meer wonderschone baaien, cala’s. Vandaag willen we ankeren in Cala Figuera.
De wind is aanvankelijk stevig en aflandig. Ik verkijk me bij het hijsen van de zeilen op de vlagerige en snel wisselende windrichting achter de torenhoge rotsen. Als we dan wegvaren gaat het gevaarlijk voor de wind. We kunnen nog niet loeven omdat we te dicht bij de kant zijn. In een vervelende vlaag gijpt het grootzeil ongecontroleerd en slaat de schoot rond de stuurstang, die vervolgens door de kracht lelijk wordt ontzet. Leerpunt in deze omstandigheden is, bij de voorbereiding in de haven al de bulletalie klaarmaken en inhaken, zodat meteen na het hijsen en afvallen de giek kan worden vastgezet. Enfin, we kunnen met de stuurstand gewoon dit seizoen doorvaren. Het richten van het stuk RVS komt op de lijst van winterwerk 2024.
Langs een majestueus hoge rotskust lopen we aanvankelijk met goede snelheid en gaan na 20 mijl voor anker in een prachtige baai waar we alleen zijn. De bemanning verbaast zich over het heldere groenachtige zeewater. Op het borreluur vloeit de wijn weer rijkelijk. Luuk en Mark zorgen voor een prima couscous gerecht.

Za 22 april           Ciutadella, Menorca

Voor de oversteek naar het zuidelijke stadje Ciutadella op Menorca gaat het scherp aan de wind en maken we twee slagen. Daarmee wordt de afstand 40 nm. De nieuwe high aspect fok doet het geweldig. Hij is kleiner dan de 130% genua, maar makkelijk te hanteren en toch een krachtige ‘motor’. Onderweg moet er een eerste rif in. Dat gaat de eerste keer in het seizoen nog niet snel, omdat de lijnen nog stroef en niet op lengte zijn, en de stand van de blokken zich moeten voegen. Zelf sturen en een klein hapje eten helpt de hele bemanning, ook op een inmiddels knobbelig zeetje, fris en fruitig te blijven. Maria laat de jongens buiten genieten en pakt binnen haar e-book. 
Na het borreluur aan een bijna lege steiger bezoeken we de fraaie stad. Eerst nog boodschappen doen, voordat de winkel dicht gaat. Later vinden we een prima terras waar de schipper en schippersvrouw op een etentje getrakteerd worden.

Zo 23 april          Fornells

Langs de noordkust van Menorca ligt halverwege de eindbestemming de natuurlijke inham en het dorpje Fornells. De marina is in groot onderhoud en we worden gevraagd buiten voor anker te gaan. Even de benen strekken zou leuk zijn, maar het dorp ziet er toch niet bijzonder uit. We maken er een lange borrel avond van. En uitgepraat raken we toch niet.
Gaandeweg openbaart zich een motorprobleem. Hij komt soms niet op toeren en zakt in als je er niet om vraagt. Duidelijk iets met brandstof of valse lucht. De motor blijft wel lopen en er is genoeg wind, dus we kunnen het ons permitteren de problemen in Mahon op te lossen. De schipper heeft er wel een beetje de pest in.  
De broer die in de ‘garage-cabine’ slaapt vraagt nog eens met klem aan alle nachtelijke toiletgangers het juiste lichtknopje te gebruiken. Het geklater naast je hoofd tot daar aan toe, maar steeds wakker worden van de plafondlamp in de douche recht in de ogen is niet fijn.

Ma 24 april         Mahon

De boot is best groot, maar het naar bed gaan en het opstaan met 5 man is een grappig chaotisch gedoe. Het is een kwestie van om de beurt gebruik maken van de badkamer, pas nadat de slaper in de garage-cabine daar weg is. Met vereende krachten wordt het spul uit de kuip weer binnen getild.
Het  ontbijt met spek en eieren smaakt goed. Het anker kan worden opgehaald en op windenergie gaat het, mooi aan de wind, in oostelijke richting.
Onderweg schalt door de kuipspeakers Peter Frampton met Doyoufeel-likewedo-live. Uit volle borst wordt meegezongen.
Meteen als we zijn aangelegd meld ik me bij de receptie van de haven. De vriendelijke dames geven me telefoonnummers van motor-monteurs. De grote reparateurs hebben de komende week geen tijd. Wat moedeloos ga ik met handige broers zelf wat uitproberen. Bij het proefdraaien, vast aan de steiger, lijkt dat te helpen.
Onze laatste avond met onze gasten eindigt na stadswandeling in een authentiek eettentje met een verrassend goede keuken. 

di 25 april           Mahon                              

In alle vroegte nemen Maria en ik afscheid van de jongens. Het was gezellig en we hebben genoten. Mooi om weer met de broers op te trekken.
De pomp voor de waterkranen blijft hangen. Ik google wat filmpjes over het demonteren van de pomp, ik schroef de zaak deels uit elkaar. Ondersteboven, in elkaar gevouwen rommel ik in het gootsteenkastje en besluit dat het (met mijn leeftijd en flexibiliteit) tijd wordt de hulp van een elektricien/loodgieter in te roepen. Een jonge gast repareert het geheel en … weer kan er een item van de irritatielijst.  
Het fraaie oude Mahon en de directe omgeving worden verder verkend met de fiets.

Wo 26 april        Mahon, cala Teulera

Bij het wegvaren blijkt al meteen dat de motor nog niet in orde is. Hij komt niet op toeren. Terug in de marina bestel ik een monteur. We boffen dat er eind van de dag eentje kan komen. Mijn Spaans is even slecht als zijn Engels, dus bespreken we het euvel vooral via google translate. Hij loopt alle leidingen vanaf de tank door en na proefdraaien lijkt de motor het goed te doen. Het is al laat, maar er is een mooie en veilige ankerplek vlak in de buurt waar we naar toe willen. We liggen in het cala Teulera met rondom ons het qua oppervlak indrukwekkend grote fort Isabelle II, 300 jaar oud.

do 27 april          Cala en Porter

Vroeg in de ochtend motoren we al langs de zuidkust van Menorca, een briljante rotskust met ontelbaar veel holen en grotten. Af en toe steken we een smalle inham in voor het grote genieten. In het wat ruimere ‘cala en Porter’ besluiten we te blijven liggen. In de zomer zal het hier druk zijn, maar nu liggen we alleen voor anker, met verderop wat gezinnetjes op het strand. Naast ons springt, om zijn meisje te imponeren, een jongeman van een hoge rots in het water. Aan de uitroep te horen is het water nog koud.

Vr 28 en zat 29 april

Vandaag staat de oversteek terug naar Mallorca op het programma. Motor aan en anker op. Bij een beetje gas slaat de motor toch weer af. Meteen anker weer laten zakken, anders gaan we het strand op. Gewoon ontluchten helpt. Onze volvo penta 40 pk loopt weer en we vertrekken snel uit deze lager wal situatie.
Aanvankelijk kan er mooi gezeild worden, maar halverwege stort de wind in. Na nog een keer het ontluchten van de motor (!) gaat het met een onaangename deining verder naar Cala Ratjada. Ratjada was ooit een leuk vissersdorp - maar is nu vooral een toeristenstadje - gericht op strandgasten die ’s avonds de bloemen buiten willen zetten. Een fietstocht in de mooie natuur langs de kust maakt het verblijf hier prima.