Van Toulon naar Blanes, Spanje

Ma 12 sept                         Ankeren bij Carro in de Rhône-delta

Op weg naar zee komt ons in de ‘rade de Toulon’ een onderzeeër tegemoet, met manschappen op het dek. Geen toeval bij een marine-haven, maar het is toch geen alledaags ontmoeting.

Het besluit voor de komende dagen is in enkele grote stukken de hele Rhônevallei voorbij te varen. Daarmee ontlopen we de Mistral, die over enkele dagen gaat loeien.

Na 35 mijl zien we Marseille aan stuurboord, pontificaal in beeld met de herkenbare witte basilique Notre Dame op de heuvel. Helaas moeten we deze stad, en nog andere leuke havens, overslaan. We zeilen langs mooie eilanden in de baai van Marseille en draaien aan het einde van deze lange dag de Rhône-delta ‘Golfe de Fos’ op. Het gaat al schemeren Er is hier meteen ‘om de hoek’ een functionele ankermogelijkheid die net buiten de deining ligt. Het uitzicht is industrieel, een soort Pernis. ’s Nachts ziet het geheel er met alle verlichting indrukwekkend uit.

Di 13 en wo 14 sept        Gardian, bij de Camarque

We gaan vroeg op weg naar de haven Gardian. We gijpen enkele keren, hetgeen ik in deze harde wind met een ‘stormrondje’ doe. Dat is voor het gemak van deze solozeiler, en voor het behoud van het lummelbeslag. In enkele seconden draait het schip 360 graden rond tot de giek aan de andere kant is. Dat ziet er van een afstand wellicht vreemd uit, maar ach, in deze streek zien we geen andere schepen.
We worden langs de kade met de vissersschepen gelegd. Dat lijkt aanvankelijk een mooie plek, maar we realiseren ons te laat dat het grote strand naast ons een risico vormt. De volgende dag staat er de verwachte windkracht 9 uit zee. Leuk voor de kitesurfers (Sander!), maar de Iskra wordt gezandstraald. De korrels tussen de stootwillen en romp geven krassen die er hopelijk later met opnieuw polijsten weer uitgaan.
De haven ligt aan de rand van het beroemde natuurgebied de Camargue. Het dorpje is gezellig, maar we gaan er vooral op uit met de fietsen naar de moerasgebieden met de flamingo’s en pelikanen. Snel gaan we met de fiets aan de kant als een aantal woeste stieren door de straten rent, begeleid door paarden met daarop stoere mannen in bonte flanellen overhemden en met zwarte hoeden. Toeristen zijn dol op zulke taferelen. Wij ook.

Do 15, vr 16 en za 17 sept            Séte

Voor vertrek uit Gardian maken we, nu de wind is gezakt, het schip schoon. Met veger, stofzuiger en veel water proberen we de ergste hoeveelheid zand weg te halen. Vooral de lieren en andere draaiende onderdelen op de boot worden goed afgespoten.
Mijn verwachting voor deze dag is weinig wind en veel deining. Het valt mee en we zeilen heerlijk naar de volgende plaats Séte, een grote gezellige havenplaats met kanalen en een waterrijk achterland. Hier is veel te zien is. Best spectaculair is trouwens als een lenige stuntman over een strak koord vanuit een kerktoren over het kanaal loopt.

Zo 18 sept                          Cap d’agde

We stoppen vandaag bij een van de grootste jachthavens van Europa. Het is enkele decennia geleden aangelegd, inclusief huizen, hotels en winkelcentrums en … in het midden een pretpark. Wij fietsen om dit megalomane bouwsel heen en komen en belanden tot onze verrassing op een classic-car-show, met prachtig opgeknapte auto’s vanaf de zestiger jaren.

Ma 19 sept                         Gruissan

Bij Gruissan moet er eerst een binnenmeer worden overgestoken, waarvan ik niet zeker weet of het er diep genoeg is. Langzaam varend komt de boot veilig bij de wachtsteiger. Opnieuw een grote moderne marina. Goed dat we de fietsen hebben voor de afstand naar het oorspronkelijke dorpje Gruissan, dat gezegend is met oude en gezellige elementen. De tocht door het achterland met de zoutpannen is schitterend, maar op het verste punt heeft Maria een lekke band. De terugweg is een lange wandeling.

Di 20 sept                           Leucate

Bij de haven Leucate aangekomen mogen we, na overleg via de marifoon, aan de gastensteiger liggen. De verst mogelijke plek, waar dan ook vandaan. We weten dat langs dit stuk van de Franse kust, golf de Lion, tot we in de buurt van Spanje zijn, weinig mooie havens heeft. Soms, als we maar ver genoeg fietsen en een open oog houden, zijn er bijzondere plekken te vinden. Helaas, in en om Leucate gaat dat niet lukken. 

Wo 21 en 22 sept            Argelés sur Mer

Vanochtend word ik in Leucate vroeg wakker na een slechte nacht. De boot ligt nu aan lagerwal, met veel geklots en geschommel tot gevolg. Met de verzuchting dat we hier in Leucate bepaald geen waar voor ons havengeld krijgen, gaan we maar vroeg op weg. De steven is gericht op Argéles sur mer, waar we bij aankomst wél een rustige plek aan de kade toegewezen krijgen. Het marina-gebied is ook hier vrij nieuw, maar kleinschalig en best gezellig met een markt en wat straatmuzikanten. De lange fietstocht naar het oude stadje Argéle gaat door mooi natuurgebied. Op de terugweg zien we zowaar een Lidl. Altijd goed om er een paar bekende lekkernijen te scoren (sprits!), die we in de gewone supermarche niet snel tegenkomen.

Vr 23 sept                           Port Vendres

Het is maar een klein stukje naar Port Vendres. Onderweg varen we nog even de schitterende ankerbaai bij het dorp Collioure in. Onder betere weersomstandigheden zouden wij hier graag blijven.
Port Vendres ligt redelijk besloten achterin een diepe baai. Het aanleggen gaat vandaag niet lekker. Er is bij de ligplaats weinig ruimte en een pittig windje bij het achteruit indraaien. Op tijd gaat de motor in zijn vrij, omdat ik zie dat in de box twee mooringlijnen drijven (die dus op de bodem horen te liggen!),. De draai lukt net niet en ik moet de schroef kort in vooruit zetten. Die pakt daarbij de lijn, slaat de motor af en spoedig ligt de boot dwars voor de andere schepen.….. De marineros kijken bedenkelijk en bieden aan de plaatselijke duikersclub te bellen: “maar U kan daar even over nadenken, want het is nu één uur en lunchtijd voor ons”. Watl!!! Ik ga niet wachten op hulp, gezien dat er een eigen duikset klaarligt. Eerst ga ik op inspectie met alleen bril en vliezen. Ik zie onder de boot dat de lijn nog redelijk los zit. Met een goede hap lucht lukt het bij de volgende duik de lijn uit de schroef te draaien. Er zit nu nog een lijn om de kiel. Met een beetje gas en meteen weer in zijn vrij glijdt de boot uit zijn omstrengeling en we zijn vrij. Dit keer zonder de lunchende havenmannen leggen wij de boot op de bestemde plek.
Bij het plaatselijke kunstmuseum worden we uitgenodigd vanavond naar een speelfilm van de volledige uitvoering van Tsjaikovski’s zwanenmeer te komen kijken. Met het ballet van de Parijse opera hebben we een bijzondere afsluiting van deze dag.

Za 24 en 5 sept                 Spanje, Port Roses

Ik ben weer vroeg op om de wind te bestuderen. Het lijkt toch verstandig een dag eerder de trossen los te gooien en een flink stuk richting Spanje te varen. Anders kunnen we hier geparkeerd raken in een dagenlange storm, de Tramontane. Het is een mooie zeildag. Helaas moeten we vele schitterende ankerbaaien, waar we met meer tijd en stabiele wind graag nog waren blijven hangen, voorbij varen. Zelfs een nachtje ankeren voor het plaatsje Cadaques slaan we over. Met de verrekijker en met lede ogen bekijken deze goddelijke plek. We willen, om niet vast te komen liggen in te veel wind, in Port Roses liggen. Een best prettig stadje, met een veilige haven aan hogerwal.
Onze Engelse buurman met 3 opstappers heeft als reisdoel de Franse haven Cannes, voor de winterstalling. De hele komende week is de wind die richting nog op zijn zachts gezegd onstabiel. Hun tochtplanning is dus lastig, maar dat wordt met de bekende Britse flegmatiek aanvaard. Bij een rood wijntje bespreken we in hun kuip o.a. de Engelse politiek en de strapatsen van Liz Truss. 

Ma 26 en 27 sept                            L’escala               

Bij zonopkomst is vers gevallen sneeuw op de top van de Pyreneeën te zien.
Een klein stukje varen ligt de marina en het stadje L’escala. Bij het binnenlopen moeten we na onze oproep per telefoon en per marifoon nog een half uur drijven voordat we eindelijk ergens van de kant het ‘Ola’ horen en onze ligplaats toegewezen krijgen. Op het eerste oog ziet deze haven met veel flats er erg ongezellig uit. Een flink stuk verder met de fiets ligt het oude dorp, waar je door de oogharen kijkend kan zien hoe de vissers hier 100 jaar geleden leefden. 
De volgende dag trekken we uit voor het bezoek van een archeologisch wonder, de ruïnes van een ruim 2000 jaar oude stad, met een Grieks en Romeins deel. Er werd destijds in goede harmonie met elkaar en met de lokale bevolking samengewerkt.

Wo 28 en dond 29 sept                Palamos             

Er moet veel gemotord worden op de 20 mijl naar Palamos. Onderweg varen we zo dicht als we durven langs schitterende rotspartijen met gaten en spleten. In Palamos kiezen we voor de gemoedelijke verenigingshaven dicht bij de stad. Het is er krap en ik ga achteruit naar binnen. Door het heldere water schik ik me het apezuur als ik over de mooring-betonblokken vaar. Het lijkt alsof de boot er elk moment bovenop kan knallen en stapvoets slalom ik om de grootste gevaren. Zonder iets te raken glijdt de boot in zijn box. Pfff.
Palamos is een mooie oude vissersplaats. In het museum zien we veel van de historie.
Het regent pijpenstelen als ik me vanochtend kom afmelden bij de dames van de havenreceptie. Ze kijken me onderzoekend aan en vragen nog net niet of ik een beetje gek ben in dit hondehokken-weer de zee op te gaan, maar opperen beleeft nog een dagje te blijven. Terug in de droge kajuit valt het besluit dat ook maar te doen.

Vrijd 30 sept en zat 1 okt             Blanes

De Tramontane-wind staat in de ochtend nog flink te blazen, maar de grens van deze wind schuift noordwaarts en ‘s middags kunnen we prima op weg voor de 18 mijl naar Blanes. Op de weer-app is te zien dat het voorspelde regenbuitje zich ontwikkelt tot twee grote onweersbuien. Bij het binnenlopen van Blanes is het in de haven droog, maar voor en achter ons trekt de regen en bliksem langs. Vanaf de boulevard genieten we, blij veilig in de haven te liggen, van het bliksemspektakel tegen een gitzwarte achtergrond.
Blanes heeft de ingrediënten voor een prettig stadje. Later op de dag trekken we de heuvel op naar het kasteel voor een fraai uitzicht.
Vanmiddag bezoeken wij met de bus het dichtbij gelegen Pineda de Mar. Dat is voor Maria een trip ‘down memory lane’. In haar jeugd was ze hier op vakantie, zoals veel jongelui, voor het eerst zonder ouderlijk toezicht.

Van hieraf is het niet ver meer naar Barcelona, waar we enkele dagen willen liggen. Op 15 oktober gaat de boot uit het water. Dat is in Roda de Barra, een kleine haven 30 mijl ‘voorbij’ Barcelona. In de nacht van 18 oktober landen we weer in Nederland.
Tenzij er nog vermeldenswaardige avonturen zijn, is dit de afsluiting van het 2022-reisblog. Wederom onze grote dank voor het lezen en de reacties!!
Volgend jaar gaat de reis verder. We varen dan rond het Iberisch schiereiland, langs Ibiza, door de straat van Gibraltar, eindigend ergens aan de Atlantische kust van Portugal of Noord-Spanje.