Terug naar de Noord Ionische wateren

Woensdag 23 en donderdag 24 september        Gytheon

In Gytheon wachten we gunstiger wind af. Op het voordek, zittend op de bijboot, genieten we van het uitzicht, het ideaalplaatje van een Grieks stadje.

vrijdag 25 september                    Limano baai

Gelijk met een Duitse Contest zeilen we zuidwaarts naar de ankerbaai ‘limano’.  Zoals verwacht neemt de wind flink toe als we aankomen. Naar de wal roeien met de bijboot slaan we voor veiligheid over. We genieten dan maar vanuit de kuip van de fraaie omgeving, met vlakbij een strandje, een groot oud klooster en verderop een dorpje.

zaterdag 26 t/m dinsdag 29 september                Kalamata

Van hieruit naar Kalamata is 50 mijl, een tocht van circa 8 uur. De wekker gaat af om 04.00. Bij vertrek is het nog aardedonker. Wij noemen dit ‘blind vliegen’. Zodra Maria voorop het sein geeft dat het anker boven water is, vaar ik eerst langzaam tussen de rotsen achteruit, me oriënterend met enkele lichten verderop en de elektronische plotter. Buiten staat een hoge golfslag. Een lekker moment is als de zon boven de berg uit komt. De windvoorspelling komen goed uit. De zeilen blijven lang op. Volgens planning gaat het bij binnenkomst in de marina  echt hard doorwaaien. Daardoor lukt het indraaien op de aangewezen plaats niet lekker. Maar met diverse handen van nieuwe buren komt de ISKRA op haar plek. Ondertussen is een mooring lijn tussen kiel en roer geraakt. De dienstdoende havenmeester trekt zijn zwemvliezen aan en klaart het geheel. Mijn rol is het aangeven van mijn boots-mes en de goede man te complimenteren voor zijn strakke actie.

zondag 27 sept t/m dinsdag 29 sept       Kalamata

Kalamata is het waard om er enkele dagen te blijven liggen. Met als ingrediënten een park gevuld met antieke treinstellen, een oud stadsdeel, een fraai kasteel met uitzicht over de stad, en … voor de kapitein een goede watersportwinkel. De vouwfietsen komen goed van pas.
Het fornuis geeft ondanks verbeteringen nog steeds steekvlammen. De havenmeester weet wel 'een mannetje'. Ik kijk over zijn schouder als hij het apparaat open maakt het euvel fixt. Achteraf had ik dit zelf kunnen doen. Maar de 20 euro heb ik graag over voor brandveilig koken.

woensdag 30 september            Koroni

De 20 mijl naar Koroni varen we ruime wind in 3 uur. En dat is kicken. Bij deze plaats kan alleen worden geankerd. De wind blijft doorzetten, waardoor we de boot niet alleen willen laten. Een bezoek aan het dorpje, met op de heuvel een oude burcht en een klooster, bewaren we voor een volgende keer.

donderdag 1 oktober    Fonikounda

Onderweg naar Pilos draait de wind verder tegen dan verwacht. We gaan overstag bij een dorp waarvan de pilot zegt dat het aanleggen lastig is. We laten ons inspireren door 2 daar geankerde schepen en we stoppen hier. De bijboot gaat te water en roeien naar het strand.
Dit jaar maken we trouwens nauwelijks gebruik van de elektrische motor. Het gedoe van motor en accu in de bijboot hijsen, weegt vaak niet op tegen ouderwets handwerk. Zolang het maar niet te ver is en de wind kalm is.

vrijdag 2 okt t/m zondag 4 okt                  Pilos

langs een schitterende rotsformatie varen we de Navarino-baai in met het vriendelijke plaatsje Pilos. Hier kan op vele manieren worden aangelegd: in de ongezellige marina zonder ruimte, onrustig voor anker, aan de te hoge buiten-kade of in de verboden stadshaven. We gokken eerst op de laatste optie, maar worden terstond weggestuurd. Dan maar aan die 2 meter hoge kade. Gelukkig ziet Maria, die voorop  staat, een lage plek voor het op- en afstappen.
We wachten hier een paar dagen op de juiste wind. En dat betekend onthaasten met een goed boek, wandelen, ijsjes eten op een terras of keuvelen met de buren. Dat laatste ontstaat, omdat ik de enige ben die snel op de kade kan komen en de nieuwkomers moet helpen aanleggen.
Op 3 oktober begint er voor Maria weer een nieuw levensjaar. Er is contact met familie en vrienden. Het zien en horen van de kleinkinderen via de telefoon is een feestje!

Het is hier blijkbaar de gewoonte om stukken land af te branden om het vruchtbaar te maken. Tegenover ons loopt dat uit de hand met een forse bosbrand. En dat, terwijl de luchttemperatuur nog 30 graden is en het hard waait. Vanaf de boot zien we precies hoe vliegtuigen en een blushelikopter de zaak weer onder controle krijgen. 

maandag 5 oktober        Kiparissia

Rond lunchtijd arriveren we in het plaatsje Kiparissia. Op het eerste gezicht is het hier saai, maar met de fiets komen we in een oud stadsdeel met, hoe kan het ook anders, een kasteel. Hoog op de heuvel genieten we daar van het uitzicht, met een ‘I am the king of the world’ momentje.
De waterkraan op de kant werkt niet! Niemand van de locals weet bij wie we moeten zijn. We gaan op waterrantsoen. 

dinsdag 6 okt                    Katakolon

Bij vertrek merken dat er olie lekt uit de hydraulische achter-valspanner. Ik maak de buitenkant schoon. Straks, na het varen, haal ik de spanning er af. En in de komende dagen kunnen we zien hoe snel hij leegloopt. Ik mail een specialist in Medemblik en hoop snel advies te krijgen. Er lijken per dag twee druppels olie uit te komen. Daarmee moet de valspanner het nog 10 dagen uit kunnen houden, voordat ik hem bij de plaatselijke mast-specialist in Preveza op de werkbank leg, lijkt me … hoop ik …

Bij aankomst in de haven van Katakolon moeten we slalom varen tussen de diverse grote en kleine cruiseschepen die hier binnen en buiten liggen te wachten op betere tijden.

woensdag 7 en donderdag 8 oktober    KiIline

Bij ons vertrek - vroeg in de ochtend - geeft een van de cruiseschepen een soort scheepshoornconcert. Blijkbaar kan een van de bemanningsleden met de zes tonen een soort lied componeren dat nog redelijk klinkt ook.

Killine, de volgende haven, ligt aan de monding van de golf van Patras. Voor ons is het een stepping stone naar de Noord-Ionische wateren. Als we in de buurt zijn moeten goed ruimte houden voor rotsen die net onder water liggen, te herkennen aan branding en opspuitend water.
We zijn hier het enige bezoekende jacht. Enkele vissers willen wel helpen bij het aanleggen tussen de vele lokale boten. Er is hier een waterkraan vlak bij de boot en er kan dus weer worden gedoucht!

Op een tocht met de fiets komen we een enorme site tegen met sporen uit de middeleeuwen met vestingmuren, kasteel, kathedraal en ‘het vermoeden’ van een dorp en haven. Destijds werd de ondiepte. waar we gisteren omheen voeren. als golfbreker voor deze haven gebruikt.

Het is al de tweede keer dat de elektrische ankerlier bij het uitstromen niet op snelheid komt. De manual die ik op internet vindt blijkt niet de goede, maar openmaken, schoonmaken en nieuw invetten is niet ingewikkeld. Het lijkt nu beter te gaan.