West-Corsica, oversteek Italië

Do 14 juli             Ajjacio marina

Na het aanleggen kuieren we de hoofdstad van Corsica in. Een stad met allure. Met standbeelden en straatnamen worden we er aan herinnerd dat hier Napoleon echt is geboren. Als we na een bezoek uit de - overigens fraaie - citadel lopen komt net in het kader van de 14e juli een optocht langs met oude voertuigen van o.a. de brandweer en het leger. Later op de avond genieten we, vanuit onze kuip, van een prima vuurwerk.

Maria en ik lezen voor deze gelegenheid het levensverhaal ‘het hart van Napoleon’ dat ook over de roerige Europese ontwikkelingen rond 1800 gaat. Hij mag dan soms niets ontziend hele legers naar de gallemiezen hebben geholpen, maar stond wel aan wieg van het samenleving zoals we die nu kennen.

Vr 15 juli              ankeren bij Sallicia (met ankerlunch bij eiland)

De dag begint met een stevige wind tegen, wat ons een paar uur doet ankeren aan lei van het rotseilandje San Guinaire. We laten een wandeling naar de hoge vuurtoren over aan de groep toeristen die hier met de rondvaartboot wordt afgezet en slaan hun verrichtingen met de verrekijker gade. Tja, een beetje lui zijn we wel aan het worden.
Bij de nederzetting ‘Sallicia’ ankeren we voor de overnachting. We zijn nog alleen. Pas laat in de avond komt er nog een bootje ankeren. Ondanks ons zichtbare toplicht komt hij toch even erg dichtbij. 

Za 16 juli              ankeren bij Gargese

We ankeren vandaag bij Gargese, wat een beetje Grieks lijkt. Het dorp is tegen de steile helling aangeplakt met fraaie kerkjes en parken. Voor de boodschappen blijkt er een onverwachts goed geoutilleerde Spar te zijn. Bij de wandeling hoor ik een heerlijk muziekje uit een van de huizen. Ik installeer snel de app Shazam (nog niet op de nieuwe telefoon) en geniet de avond door de boord-hifi van jazz met Avishai Cohen. De broertjes kennen hem wel.

Zo 17 juli                             Cala di Palu

De kust wordt steeds indrukwekkender. De motor staat op halve kracht en we proberen zo dicht mogelijk langs fraaie rotsformaties te varen. Het is hier Unesco-protected natuurgebied. We kijken goed waar de toeristenbootjes, en dus de attracties, zijn. We mengen ons daartussen, voor zover dat althans gaat met onze 2,10 m diepgang. 
De nacht brengen we door in een van de vele kleine fraaie ankerplekjes die Corsica aan deze oost-kust kent. Deze heet Cala de Palu.

Ma 18 en di 19 juli                           Girolata

De kers op de taart in deze streek is de baai Girolata. Het is er zo populair dat er rijtjes mooringboeien zijn neergelegd. Wij Hollanders vinden er uiteraard een gratis ankerplekje vlak naast. Ik moet wel de buurman overtuigen dat we elkaar vannacht nét niet gaan raken. Om de lieve vrede te bewaren maak ik onze ankerketting iets korter. De bijboot gaat te water voor enkele mooie wandelingen. Het kasteel blijkt particulier te zijn en dus niet te bezichtigen. Langs de waterkant mag niet worden gebouwd, hetgeen een bijzonder schouwspel oplevert met houten keetjes voor de winkeltjes. Zo moet het hier ook in de middeleeuwen hebben uitgezien.  

Wo 20 juli            Galeria

Onderweg blijkt dat de rotsige kust hier nog mooier kan worden. Een streling voor het oog. Na het ankeren bij het plaatsje Galeria is het nagenieten met een duik in het glasheldere water. Het dorpje is zeker de moeite van het roeien waard.

Do 21 en 22 juli                                Calvi

Het havengeld in Calvi van 120,- is ons nogal gortig, maar er mag op een afstand van een mijl worden geankerd. We maken daar kennis met echte Nederlandse stoere ‘vertrekkers’. Een stel waarvan de kinderen net uit huis is, wil zonder einddatum de gehele wereld rondgaan. Aan de boot, een stevige Contest, en het enthousiasme van de bemanning zal het niet liggen.

Calvi is een prachtig stadje met, op zijn Corsicaans, een citadel met een dorp erop.

Za 23 en Zo 24   juli                         Ile rousse

Voordat we doorgaan naar een volgende bestemming stomen we eerst nog de haven van Calvi binnen, leggen in één soepele beweging aan bij een leeg stukje kade met een waterkraan, gooien de alvast klaargelegde slang op de kant en tanken vol. De truc is ‘vergeten’ toestemming te vragen over de marifoon en varen alsof je hier thuishoort. Enfin, wij kunnen weer een week verder met water.

Voor het eerst sinds tijden kan er een tijd lang met ruime wind en vol tuig op topsnelheid geragd worden. De schipper is een tevreden man. Na het ronden het schiereiland Ile Rousse motoren we richting de haven en kunnen we de situatie in ogenschouw nemen. Ook hier moeten we achter de mooring-boeien - ver van het dorp - ankeren. We zijn zuinig met stroom en roeien naar het dichterbij zijnde zeer drukke strand. Voor het aan land trekken van het bootje kiezen we net de verkeerd plek. Een oudere mevrouw in het water die ik daarvoor net kon ontwijken gesticuleerd naar haar man dat hij er iets van moet zeggen. Ik hoor hem wat mompelen in de sfeer van ‘va te faire foutre’. Die google ik later wel. We trekken de boot naar een plek achter hun ‘strandkuil’ en lopen verder.
Het terugroeien van de 300 meter tegen de inmiddels forse wind in is een tegenvaller met slecht functionerende spanen. Als ooit wedstrijdroeier schaam ik me wel voor de twee blaren die het oplevert.

Ma 25 en Di 26  juli          St florent           

Op naar Sint Florent. Tegen de verwachting in waait het hier recht in deze grote inham, waardoor we wederom te maken hebben met flink schommelen. De volgende dag gaan we ’s morgens vroeg, als de wind nog rustig is, er met de bijboot op uit. Dit is wederom zo’n lieflijk dorp met alles er op en er aan, waar de Corsicanen trots op kunnen zijn. De spar blijkt aan de waterkant te liggen en we brengen de bij boot erheen gezien de grootverpakkingen melk, spa, sap etc. Inmiddels waait en golft het meer dan gepland, maar de elektrische motor kan het goed aan. Het overstappen op de Iskra in deze deining is echter lastig, en het kost ons 20 minuten voordat bemanning, boodschappen, accu (met hijs-installatie) en motor aan boord zijn. Toch maar een grotere bijboot?

Wo 27 juli            Port de centuri

Alsof het deze ochtend zo is afgesproken, halen veel boten tegelijk het anker op en worden de zeilen gehesen. Enkele van deze jachten gaan net als wij naar het noorden. Ha, een kruisrak met windje 20 knoop. Met een rif en volle fok gaat deze boot hard genoeg om de meute redelijk snel in te halen en voor te blijven.  De bedoeling is om rond de noordkaap van Corsica te varen, maar ik ben benieuwd naar een piepklein havenplaatsje Port de Centuri, dat in de luwte van een rotseiland lijkt te liggen. Komende vanuit de enorme zee-deining lijkt het achter dit eilandje inderdaad best rustig en we besluiten hier te blijven. We genieten van het zicht op een heftige branding aan de andere kant van de rotsen. Helaas zijn we toch niet zo goed beschermd tegen de golven en liggen we deze nacht stevig te schommelen.

Do 28, Vr 29 en 30 juli    Macinaggio       

Redelijk vroeg vertrekken we richting de andere kant van Corsica, waar het water vast rustiger is. De 13 mijls tocht, waarvan het tweede helft op zeil, biedt een onverwacht mooie kust met onder andere leuke kleine vissersplaatsen en spectaculaire kasteelruïnes. Het anker valt bij de plaats Macinaggio. Van hieraf zien we in de verte het eiland Elba.

Het dorp zelf valt tegen, maar de wandelpaden langs de kust zijn zeer de moeite waard. Met ons leeftijd-aangepaste tempo moeten we wel menig jong gezin voorbij laten gaan. Achter de berg zien we een schitterende baai, waar wij onze laatste nacht hier gaan liggen. Voordat we daar naartoe gaan maken we gebruik van de ‘2 uurs service’ van de marina: kort aanleggen voor water en boodschappen voor 13,-.

Zo 31 juli en Ma 1 aug                    Eiland Capraia

Precies tussen Corsica en het Italiaanse vasteland ligt het kleine eiland Capraia. Enkele miljoenen jaren geleden is het ontstaan bij twee vulkaanuitbarstingen. Voor de ‘rustige nacht’ kiezen we hier voor een mooring boei die hier uniek liggen vlak tegen de rotswand. Het lijnen-systeem ziet er ingewikkeld uit, maar Maria en ik vogelen het uit terwijl wachtende schepen onze verrichtingen gadeslaan. Net als we tevreden goed en wel liggen komt een opgewonden marina-medewerker in zijn bootje ons een flink standje geven. Zijn Italiaans was goed te volgen. We hadden hem moeten oproepen zodat hij kon helpen aanleggen. Hij werd helemaal boos toen hij zag dat een van ‘zijn’ mooringlijnen van de haak af was en naar de bodem was gezakt. Ik gaf hem aan van niets te weten, terwijl later blijkt dat Maria de lijn – hij zat al los - had laten glippen. De lijn kon met een dreg worden opgevist. De marina-man blijkt van nature tegen iedereen te schreeuwen. De lokale Italianen gingen er lachend tegenin met ‘tranquillo’ en ‘piano piano’.
Naar het dorp bovenop de berg gaat een wandelpad, maar wij kiezen nu even voor het busje. Een prachtig kasteel en een oude molen maken er het geheel feeëriek. 

Di 2 aug                ankeren bij Cecina

Ik ben blij dat we enkele uren van de tocht naar het Italiaanse vasteland moeten motoren. Het accu niveau is vanochtend laag omdat er twee koelkasten tegelijk moeten draaien. De hoofdkoelkast was gisteren uitgevallen. De andere koelkast gaat dan aan voor het redden van mijn reuma-injectiespuiten. Ach, ik heb niet – zoals onze zoons – al te veel McGyver gevoel, dus de eerste gedachte is een nieuwe prijzige compressor en verdamper kopen. Maar als ik duik in de manuals, wat kappen wegneem en alles nakijk kom ik een elektrische verbinding met veel roest tegen. Een 'verse' stekker doet wonderen! Vervolgens moet deze bovenlader vanaf inmiddels 37 graden weer naar de 8 graden, hetgeen zeker een half etmaal kost.

Omdat de wind rustig blijft, met weinig swell, kiezen we er bij de stad Cecina voor niet de marina in te gaan, maar pal voor het strand het anker uit te gooien. Onmiddellijk maakt zich een roeibootje los van de kant met een soort strandwacht die onderweg al roept dat we daar niet mogen liggen. Hun verhaal over ‘military zone’ vind ik zwak, maar voor de vorm schuiven op tot we wat ruimer achter de boeienlijn liggen. De mannen lijken voldoende tevreden te zijn.
Met de fiets in de bijboot ga ik naar de kant, één strandje verder dan die opgewonden strandwacht. Het is 5 km fietsen naar een Vodafone winkel waar ik hoop met paspoort in de hand een nieuwe Sim-card voor mijn verdwenen telefoon te kunnen krijgen. Niet dus. "Die moet ik maar in Nederland ophalen". Ik koop hier wel een extra toeristen-Data-simcard, zodat daarmee de reserve telefoon van Maria eindelijk weer goed werkt.
Terug op de boot onderhandel ik met de servicedienst van vodafone nederland. Ze weigeren een simkaart naar mijn huisadres op te sturen. Ik zou toch echt zelf naar een van hun winkels in Nederland moeten komen. De oplossing die ik aandraag zoeken ze uit en bellen er over terug. Het mag!! Nicolette gaat deze week naar de vodafonewinkel in de buurt – ze zijn al op de hoogte – al beeld bellend met Pa die daarbij ook zijn paspoort kan tonen krijgt ze dan het kleinood in handen. Met o.a. een nieuwe telefoon neemt Nicolette die dan mee als ze met Leon volgende week in de buurt van La Spezia een aantal dagen aan boord komt.
Met de nieuwe toeristen-databundel kunnen we vanavond beeldbellen met onze jarige kleinzoon Fedde, die alweer 7 jaar wordt. Super om elkaar even te zien, maar de techniek hakkelt helaas nog veel.  

Wo 3 aug             ankeren bij Castiglioncello

Voordat we de stad Livorno gaan bezoeken liggen we vandaag nog voor anker bij het stadje Castiglioncello. We gebruiken de tijd voor schoonmaak, kleine reparatiewerkjes en het schrijven van dit blog. Als de wind nog afneemt gaan we wellicht nog naar de kant. 
Een schip dat kort naast ons gaat liggen krijgt zijn anker niet uit de grond. Er moet een duiker van het lokale dive-centrum aan te pas komen. Een beetje zorgen maak ik me nu over ons anker, waar wel een neuring lijn aan zit. Dat zien we morgenochtend wel weer. Nicolette neemt volgende week vanuit Nederland het missende deel van mijn duikspullen mee, de luchtfles/cilinder, zodat ik dit soort problemen eventueel ook zelf kan oplossen.